Matbaa Teknik Dergisi Ağustos 2017 Sayısı

Ben Senin Cemaziyelevvelini Bilirim
Ben üniversite öğrencisi iken Ajda Pekkan süper starlığının zirvesinde idi. Herkes Pekkan’ın albüm çıkarmasını merakla bekler,
çıktığı anda da yüzbinlerce satar, bir yıl boyunca da şarkıları kimsenin dilinden düşmezdi.
Günümüzün süper starı ise Tarkan. Her yıl Açıkhava konserlerinde yüzbinleri toplayan Tarkan, uzun zamandır (son yaptığı Türk
Sanat Müziği albümü Ahde Vefa hariç) bir pop albümü yapmamıştı. Nihayet geçen ay son albümü -10- arz-ı endam etti ve bir iki
hafta içinde çift haneli milyon TL’lik bir ciro yakaladı. (ortalama bir fiyatla 457 bin kalıp baskı fiyatı kadar) Açıkhava konserlerinde
ise her zamanki gibi basamaklar bile satılmış vaziyette imiş. Stadyumlarda basamaklarda maç seyretmenin yasak olduğunu
şimdilik bir kenara koyalım.
Tarkan’ın albümünde Sezen Aksu’nun bir şarkısı var. “Ben Senin”… Sözlerin nakaratında ise şöyle diyor: “Ben senin,
Cemazülevvelini karıştırıyor muyum?
Herkesin diline pelesenk olma durumunda ve bir de Osmanlıca’dan bî haber olanlar için acul bir kelime bütünü şeklinde dillerde
dolanıp dolanıyor. Mevsim yaz; bu sayfada bu ay da şu Cemaziyelevvel neymiş okuyalım, azıcık da eğlenelim.
Cemaziyelevvel Mayıs’ın Hicri takvimdeki karşılığıdır. Yani hicri takvimin beşinci ayı. Bu sözün ise matrak bir hikayesi var:
Osmanlılarda arşivciliğe büyük önem verilirdi. Devlet dairelerinde bu iş için çuvallar kullanır ve her aya ait biriken belgeler bir
torbaya doldurarak korunur ve arşive kaldırılan belgelerin arandığı zaman kolayca bulunabilmesi için torbaların üzerine iri yazı ile
ait olduğu ayın adı yazılır, sıraya konulurmuş.
Yıllardan birinde cemâziyelevvel ayına ait belgelerin bir sandığa konulup, sandığın kapağı mühürlenerek belgelerin başka bir
yere götürülmesi gerekmiş… Arşivde görevli dar gelirli bir memur, istenilen belgeyi sandığa boşalttıktan sonra eski yıllara ait boş
torbayı alıp evine götürmüş. Serde fakirlik de olunca bu torbadan kendine iç çamaşırı diktirmiş ve giymeye başlamış. Torbanın
üzerindeki saf bezir işi mürekkep, çamaşırın birkaç kez yıkanmasına karşın çıkmamış ve torbanın üzerindeki cemâziyelevvel
yazısı, iç çamaşırın arka bölümünde olduğu gibi kalmış.
Bir gün hamama giden katip, orada daire arkadaşı ile karşılaşmış. Arkadaşı katibin iç donunun üzerinde yazılı kalan
cemaziyelevvel yazısını fark etmiş. İşi anlamış ama ses çıkarmamış.
Gel zaman git zaman katip mesleğinde terfi ederek müdür olmuş. Hamamda rastladığı arkadaşı da onun emrinde
çalışıyormuş. Bir gün aralarında bir tartışma çıkmış. Gururu kırılan arkadaşı eski katip yeni müdüre işte tam da bu sözü söylemiş:
“Ben senin cemaziyelevvelini bilirim…”
Oysa dinimiz ve geleneksel kültürümüz bizi birbirinin ayıbını araştırmaktan men eder. Ancak biz matbaacılar olarak birbirimizin
cemaziyelevveline pek bir meraklıyız. En azından müşterilerimizin ve onların bastırdığı işlerin…
Bırakalım da Tarkan’ın bu şarkısından sonra herkesin giydiği, kendisine kalsın…
Ne dersiniz?
Saygılarımla