Proksha_L._Nezvychainyya_prygody_hlopchyka_Bul'bіnkі_(Los'_A.)
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
— Добры дзень, — адказала бабуля, азіраючыся, каб<br />
убачыць, хто з ёй вітаецца.<br />
— Гэта я, Бульбінка.<br />
— Дрэнна бачу ўжо. Дзе ж ты?<br />
— Тут… — Бульбінка ўскочыў з баразны на градку.<br />
— А дарагі ты мой, — ускрыкнула бабуля. — Такі ж<br />
маленькі, як і быў. — I ўжо сумна: — А хаты вашай няма. Спалілі<br />
фашысты. I людзей папалілі. I мяне хацелі спаліць, нелюдзі.<br />
Выпаўзла з агню. А той прыблуда Альберт яшчэ страляў у мяне.<br />
Ой, што было! Не дай божа бачыць калі такое…<br />
Уздыхнула бабуля і заклапочана спытала:<br />
— А цябе ж хто прытуліў, сіротка мой няшчасны?<br />
— Я ў лесніка жыву...<br />
— У лесніка? Добры ён чалавек. У партызанах быў. I жонка<br />
яго — кабета сардэчная. Выхадзіла мяне пасля той бяды.<br />
На градку селі дзве птушкі.<br />
— А кыш вы, — крыкнула на іх бабка. — Ласыя на гурочкі.<br />
Грабелькамі яна зраўняла градку.<br />
— Ну, расціце, гурочкі. А мы пойдзем у хату. Засмажу табе<br />
яешню…<br />
— Дзякуй, бабуля. Я паснедаў.
Change language