Proksha_L._Nezvychainyya_prygody_hlopchyka_Bul'bіnkі_(Los'_A.)
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
— А куды вы цяпер? — спытаў рыбак, калі хлопчыкі<br />
скончылі.<br />
— Нам у Парыж трэба. Адтуль Бульбінка паедзе ў свой<br />
край, а я ў свой.<br />
— Дык вунь фургон стаіць. Ён павязе рыбу на рынак.<br />
Хадзем.<br />
Рыбак пасадзіў хлопчыкаў у кошык з рыбай, зачыніў<br />
дзверцы машыны, і тая рушыла.<br />
Бульбінка не заўважыў, як прыехалі на рынак: заснуў па<br />
дарозе. I трэба ж было здарыцца такому: якраз, калі Бульбінка<br />
заварушыўся і пачаў аглядацца, дзе яго сябар, да кошыка<br />
падышоў нейкі чалавек і ўскрыкнуў:<br />
— О, Бульбінка! Ці не з Беларусі ты часам?<br />
— Палесся, — узрадаваўся Бульбінка: незнаёмы гаварыў<br />
па-беларуску.<br />
— О, дык і я ж адтуль. А як ты сюды трапіў?<br />
— Спачатку я трапіў у піянерскі лагер. А адтуль з<br />
італьянскім хлопчыкам…<br />
— Ты піянер? — Твар у незнаёмца непрыязна скрывіўся.<br />
— Не, я не піянер яшчэ, але абавязкова буду ім…<br />
— Ну, гэта мы пабачым, — сказаў незнаёмы і, згробшы<br />
Бульбінку, сунуў яго ў кішэню паліто.<br />
— Хто вы, дзядзька? — піснуў Бульбінка з кішэні.<br />
— Многа будзеш ведаць… Сядзі і маўчы. Яшчэ пагаворым…
Change language