Proksha_L._Nezvychainyya_prygody_hlopchyka_Bul'bіnkі_(Los'_A.)
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
— Баішся? А ляцець зноў шкодзіць нашым людзям табе не<br />
страшна?<br />
— Чаму не страшна? Але грошы добрыя даюць. Не палячу<br />
я, паляціць нехта іншы, а грошы прападуць.<br />
— Ах вы, агідныя стварэнні, — не вытрымаў Бульбінка і<br />
націснуў на спуск. Стрэлу няма. Яшчэ раз… Страх знікае з<br />
твараў у здраднікаў, і яны пачынаюць рагатаць.<br />
Бульбінка расплюшчыў вочы. У купэ аж цёмна ад дыму. На<br />
століку бутэлька віна, здраднікі п'юць і рагочуць. Альберт<br />
пстрыкае запальнічкай, прыкурвае новую цыгарэту.<br />
Бульбінка зноў засынае.<br />
Нехта лізнуў Бульбінку ў твар.<br />
Хлопчык прачнуўся. Міргнуў раз, другі і, не верачы сваім<br />
вачам, пачаў праціраць іх. Зноў расплюшчыў — тое ж самае.<br />
— Хоць сто разоў працірай вочы — не паможа. Гэта не сон.<br />
Я цябе лізнуў.<br />
— Піф, ты сапраўды?<br />
— Я, Бульбінка.<br />
— Як ты тут апынуўся?<br />
— Ускочыў на хаду. Мы рашылі з Чыпаліна, што табе будзе<br />
цяжка аднаму.<br />
— А на паліцу як?<br />
— А па гэтых сходках… Скок, скок… Бульбінка зірнуў уніз.<br />
— А дзе тыя трое?<br />
— Выходзяць з вагона. Мы ўжо ў Мюнхене.<br />
— О-о, дык трэба спяшацца, — спахапіўся Бульбінка.<br />
— Не турбуйся, я знайду іх.<br />
След прывёў да змрочнага вялікага гмаху. На вокнах<br />
першага паверха чарнелі жалезныя краты.<br />
Піф абнюхаў ручку дзвярэй і вярнуўся да Бульбінкі, які<br />
застаўся за рогам дома.<br />
— Яны там.<br />
— Што гэта за будынак?<br />
— Відаць, нейкая ўстанова.<br />
— Што будзем рабіць?<br />
— Трэба чакаць.<br />
Непрыемная гэта справа — чакаць. Ды яшчэ невядома,<br />
колькі.<br />
— Былі б цукеркі, хутчэй бы час ішоў, — пажартаваў з Піфа<br />
Бульбінка.
Change language