You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Tadeusz Kasperski<br />
Operacje minowe U-Bootów<br />
w latach 1941-1945<br />
36<br />
Po udanym okresie działań minowych „Szarych Wilków” na wodach<br />
wokół Wysp Brytyjskich w okresie wrzesień 1939 – marzec<br />
1940 r. 1 , miała później miejsce dość długa przerwa w akcjach<br />
tego typu. Większość dostępnych w tym czasie niemieckich<br />
okrętów podwodnych zaangażowano najpierw w kampanię<br />
norweską, a później w działania na wodach Atlantyku. Skierowano<br />
je do walki przeciwko samotnym alianckim statkom<br />
handlowym jak i konwojom. Dowódcom i załogom niemieckich<br />
okrętów podwodnych szczególnie to odpowiadało, bo niezbyt<br />
chętnie realizowano wcześniejsze zadania minowe na niebezpiecznych,<br />
płytkich wodach. Dowodzący siłami U-Bootwaffe<br />
kontradm. (później wiceadm.) Karl Dönitz borykał się z dodatkowym<br />
problemem niewystarczającej ilości tych jednostek<br />
w pierwszym półroczu wojny. Było to tym bardziej widoczne,<br />
że kiedy Niemcy zyskali w 1940 r. liczne morskie bazy w zdobytej<br />
Norwegii i we Francji, to nie mogli tego od razu wykorzystać<br />
w stopniu zadowalającym, kontynuując walkę na Atlantyku.<br />
W<br />
1940 r. działania minowe zeszły<br />
na dalszy plan z dodatkowych powodów.<br />
Brytyjczycy rozwinęli już<br />
na tyle skutecznie środki przeciwko niemieckim<br />
minom kontaktowym i magnetycznym,<br />
że wznowienie działań wokół Wysp Brytyjskich<br />
dałoby niewielki efekt. Do tego obrona<br />
tych wód znacznie wzrosła, także ich zabezpieczenie<br />
stawianymi przez alianckie okręty<br />
obronnymi polami minowymi. Wojnę minową<br />
należało wznowić na zupełnie nowym<br />
przybrzeżnym akwenie, by przyniosła jakieś<br />
korzystne rezultaty, potrzebne były również<br />
do tego znacznie lepsze okręty od dotychczas<br />
używanych, bo w chwili wybuchu wojny<br />
U-Bootwaffe nie posiadała podwodnych<br />
stawiaczy min, tak jak floty krajów alianckich<br />
(Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, a nawet<br />
Polski) 2 . Należało również opracować zupełnie<br />
nowe typy min (np. miny akustyczne<br />
i nowe kontaktowe; te ostatnie stawiane<br />
na znacznie głębszych wodach).<br />
Dopiero w 1941 r. pojawiła się okazja<br />
do przeprowadzania kolejnych operacji minowych<br />
przez niemieckie okręty podwodne.<br />
Było to związane z przerzuceniem w drugiej<br />
połowie 1941 r. pewnej liczby U-Bootów<br />
na Morze Śródziemne, gdzie obie walczące<br />
strony bardzo chętnie wykorzystywały broń<br />
minową. Niemcy mogli także stawiać miny<br />
na przybrzeżnych wodach kontrolowanych<br />
przez Rosjan już od momentu, gdy zaatakowali<br />
Rosję Sowiecką 22 czerwca 1941 r.,<br />
choć nie od razu tę możliwość wykorzystali,<br />
jeśli chodzi o U-Booty. Po ataku sił japońskich<br />
na bazę morską Pearl Harbor na Hawajach<br />
w dniu 7 grudnia 1941 r. do wojny włączyły<br />
się także Stany Zjednoczone i to przeciwko<br />
wszystkim krajom Osi, ponieważ Hitler szybko<br />
i nierozważnie wypowiedział wojnę Amerykanom.<br />
Niemieckie okręty podwodne już<br />
w styczniu 1942 r. w ramach operacji „Paukenschlag”<br />
zaatakowały wschodnie wybrzeże<br />
Stanów Zjednoczonych, choć z początku<br />
były to akcje okrętów podwodnych z uzbrojeniem<br />
wyłącznie torpedowym, przeprowadzane<br />
na zasadzie „uderz i uciekaj”. Stopniowo<br />
jednak i na tym akwenie Niemcy mieli<br />
rozpocząć działania minowe, wykorzystując<br />
w tym celu U-Booty. Skala tych operacji nie<br />
była jednak na tyle duża, by to mogło Amerykanom<br />
przysporzyć większych kłopotów.<br />
W każdym razie musieli angażować na tych<br />
obszarach (gdzie miny postawiono) siły trałujące<br />
i czasowo zamykać niektóre porty,<br />
co również miało w trakcie działań wojennych<br />
swoje znaczenie.<br />
Niemcy w latach 1940-1942 starali się też<br />
nadrobić opóźnienie, jakim był w stosunku
Change language