uwarunkowania rozwoju zrównoważonej gospodarki opartej

na, drugi to jakość wspólnych zasobów wiedzy, które są dostępne dla poszczególnych
kultur narodowych – szczególnie w odniesieniu do gospodarowania, a trzeci to wiedza
naukowa, w tym ekonomiczna w ściślejszym znaczeniu.
Poziom 1. Globalna wiedza na temat zrównoważonego rozwoju/ interkulturowości
Zrównoważony rozwój jest pomyślany jako globalne, ponadkulturowe przedsięwzięcie,
opierające się jednak historycznie i koncepcyjnie na wyobrażeniach, światopoglądach
i zasobach wiedzy nowoczesnej kultury zachodniej. Wymaga to ciągłego
uświadamiania i dyskusji. Interkulturowość należy wspierać również w teoretycznokoncepcyjnych
rozważaniach na temat zrównoważonego rozwoju, uwzględniając
odmienne wyobrażenia kulturowe. Globalny rozwój zrównoważony wymaga porozumienia.
Regionalne zasoby wiedzy i formy gospodarowania mogą przy tym stanowić
właśnie zaczątek zrównoważonego rozwoju.
Poziom 2. Skuteczne zasoby wiedzy na poziomie kultur (narodowych)
Chcąc osiągnąć inne (gospodarne) obchodzenie się ze środowiskiem naturalnym,
współczesnością i potomnością, należy poddać rewizji również zasoby wiedzy skuteczne
na poziomie społecznym. Jaka wiedza kształtuje nasze gospodarowanie?
Na podstawie jakich światopoglądów i pojęć wartości powstała? Czy ze względu na
ukierunkowanie może w ogóle stanowić odpowiednią podstawę do transformacji
w kierunku zrównoważonego rozwoju? Również za wiedzą można dostrzec wzorce
kulturowe i tradycyjne pojęcia wartości. Patrząc na zasoby wiedzy dzisiejszych, nowoczesnych
społeczeństw zachodnich, które kształtują naszą gospodarkę, można zauważyć,
że cechuje je racjonalność naukowa, rozdział podmiotu poznawczego i (technicznie)
dostępnego świata jako obiektu, egocentryczny obraz człowieka homo economicus
i wynikające z tego akcentowanie zasady konkurencji. Czy te kształtujące wiedzę
paradygmaty są jeszcze w obecnej sytuacji i wobec obecnych wyzwań właściwe? Jakiej
jakości wymaga wiedza dla zrównoważonego rozwoju? Czy recepty na obchodzenie
się ze światem i leżące u jego podstaw poznawcze podejście do świata, które wystawiły
nas na przegraną pozycję, mogą również stanowić rozwiązanie? Czy nie trzeba sukcesywnie
opracowywać i – komplementarnie – wdrażać w działania społeczne (instytucji)
innych zasobów wiedzy, które kontrastują z, naszym zdaniem, jednostronnym
akcentowaniem powyższych paradygmatów?
Wiązałoby się to z:
• wypracowaniem wiedzy, która zamiast akcentowania oderwania od świata
podmiotu poznającego i gospodarującego, stawia to co wspólne i jedność
na pierwszym planie;
• docenieniem (uznanie za cenną) i uwzględnienie wiedzy opartej na doświadczeniu,
wiedzy pozyskanej poprzez bezpośrednie lub mniej (technologicznie) zmediatyzowane
podejście do świata;
• stworzeniem w miejsce zdystansowanej, dominującej i wykorzystującej postawy
wobec środowiska i współczesności podejścia akceptacyjnej bliskości;
• wspieraniem, obok konkurencji, współpracy jako skutecznej zasady.
45