Wöör vörweg - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache ...

GRETEL BAMBOWSKY
Ehr lesde Wunsch
Oder: Wat annerwo möögli is
Weer in de negentiger Johr’n, as ik de beiden Olen in Maroochydore besöken
dee, dor an de Oostküst vun Australien.
Beid, Selma un Bill, weern al hoch in de Tachentiger; aver beid weern
noch recht wat kregel. Selma möök noch alleen ehr’n Huushalt, kaak un
speel Klaveer, un Bill weer gor noch op’t Fohrrad togangen. Un elkeen
Morgen bröch he mi den ”early-morning-tea” Klock fief an’t Bett. Un
dorna weern de beiden Olen verswunnen un kemen eers na’n knappe
Stünnstiet wedder. – Verswunnen ..., wohen?
Elkeen Morgen güngen de beiden teihn Minuten langs den Maroochy-
River to ’ne Stee, wo dat en sandige Baadbucht geev; un dör swömmen
se..., swömmen un sehgen vun’t Water ut de Sünn opgahn, un dorbi
muchen se schients nüms dorbi hebben... Weer woll för jem as en Morgengebeet
an de Sünn un sowat as en Eenswarrn mit de Natur...! Ik heff
ehr bewunnert, de beiden Olen, de do al stüttig op de Negentig togüngen.
Twee Johr later schreev mi Ray, ehr Dochter. Se schreev, Selma weer storven,
un se schreev, woans se ehr Modder de lesde Ehr geven harrn:
De hele Familie, Döchter un Grootkinner, weer tosamenkamen, ut Sidney,
ut Cairns un ut Brisbane weern se anreist. Se wullen nu ehr dode
Modder toleev ehr’n Wunsch för ehr lesde Reis erfüllen.
De Uurn mit Selma ehr Asch harr de Bestatter al an’ Vördag vun’t Krematorium
in Brisbane haalt..., harr se bröcht un bi jem aflevert, dat se ehr
över Nacht tohuus noch mit godet Gedenken bi sik hebben kunnen...
So kunn de hele Familie ehr in de fröhe Morgenstünn – noch vör
Sünn’opgang – na de Baadstee dregen, na dor, wo de beiden Olen elkeen
Morgen de Sünn bi’t Swömmen harrn opgahn seh’n. De dode Selma schull
ehr Eenswarrn mit de Natur noch eenmaal, noch en lest Maal hebben; un
dorto wull ehr de Familie verhölpen, jüst hier an düsse Stee un to düsse
Stünn.
Ehrder de Sünn sik wies, harrn se an’t Över noch beedt un en Leed noch
sungen –, un as de Sünn opgahn wull, sünd se all mit opkrempelte Büxenbeen
in’t Water gahn ..., un Bill, de Witmann, hett vör all ehr Ogen de
Asch vun Selma in’t Water schütt’t ..., un se hebbt ehr afdrieven seh’n –
de Asch – na Oosten to un in de Sünn rin, hen na’t Meer, vun dat se in de
Feern de Brandung hören kunnen.
10
Quickborn3-09-Druck 10
07.09.2009, 10:50 Uhr