Wöör vörweg - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache ...

Helge Ott. Musik: Serge Weber. Mit:
Wilfried Dziallas, Uta Stammer, Anke
Korf-Neumann und anderen. 41 Minuten.
Gesendet am 25.7.09 in NDR 90,3.
Hans-Joachim Meyer
THEOTER
Lehmpott blifft Lehmpott
Wedder mol een echten Hansen un
düttmol ok noch mit Gesang. Noh ”Misery”
bruuken de plattdüütschen Theaterminschen
wol een beten Hööglichkeit.
Dat hebbt’s denn ok kregen. Un
öberto weer dütt Lehmpott-Stück een
goden Optakt för den Sommer un sien
lange Theater-Paus. Konrad Hansen
hett uns mitnohmen noh een Deel vun
dat Dörp, wo de Lüüd wohnt, de mit
dat bürgerlich Lewen nich so ganz
kloor koomt. Wenn du nu an Harzt IV-
Lüüd denken deist, denn is dat so
falsch nich, du muttst denn bloots noch
een beten wieder torüch gohn in de
Tied un op dat Elend mit romantisch
Ogen kieken.
Minschen, de so’n beten buten vör de
Gesellschaft leevt, sünd jo för dat Theater
heel wichtig, wieldat se ehre Macken
un Afsünnerlichkeiten nich so
good versteken köönt. Dat gifft denn
veel to vertell’n vun so’ne Minschen,
de Stimmen höört oder een Duppel-
Lewen leewt, oder sick as Lewenskünstler
dörsloogt... Un de Lehmpott
wimmelt vun so’ne Minschen. Un denn
gifft dat noch de, de versöcht, uttobreken
un dat doch nich schafft.
Man dat alleen mookt noch keen Theaterstück.
Eerst wenn dat een’n Tosomenprall
mit de Butenwelt gifft,
denn kriggt de Saak Füü’r. Fernando
Rethwisch siene Grootöllern sünd vör
lange Tied ut den Lehmpott noh Süüd-
Amerika utwannert. Nu kümmt he torüch
un söökt noh seine Wuddeln mit
een Biller-Album ünner den Arm. Man
de Biller vun anno dunnemol un hüüt,
de stimmt nich mehr öbereen. Fernando
will den Lehmpott un de Lüüd wedder
torüch setten in de Tied vun siene
Vöröllern. He hett dat Geld dorto, he
schmitt dor bloots so mit rüm.
Dat is een Konflikt mit de Welt dor buten.
Een anner Konflikt hangt sick doran
op, dat sick een Jung ut den Lehmpott
in de Dochter vun den Supermarkt-Boss
verkeken hett. De Boss sülben
hett dorför sorgt, dat de Lehmpott
tominst üm een Kind (düüdlich to
höörn) grötter worden is. Awers annersrüm
is dat natürlich een Schandol.
Dat is nu de Stoff, ut den Hansen sien
holsteensch Anatevka tosomen neiht.
Un de Ohnsorg-Lüüd hebbt dat mit
Begeisterung un Schwung un veele
Gags in Szene sett. Bloots Luzie Mosig,
de lewenslustig Wittfruu, harr ick mi
noch een beten raffineerter vörstelln
kunnt. Se is jo de eenzig, de op’t Letzt
ut den Lehmpott rutkümmt un sick den
rieken Fernando angelt. Nohdem de
markt hett, dat he den Lehmpott nich
to een Museum moken kann.
Wat dat Stück to een quasi Musical
mookt, dat sünd de Chor-Stücken, bi
de de Inwohner sick ünner dat Leit vun
ehrn Chorleiter to een Harmonie tosomen
findt. Düsse Gesang rückt dat
Stück noch wieder an Anatevka ran.
Man dat Lehmputt-Stück blifft op’t
letzt doch achter dat grote Vörbild (?)
torüch, wiel dat keen religiös Dimension
hett. De Lehmpott is eben platt. Man
Quickborn3-09-Druck 79
07.09.2009, 10:50 Uhr
Rezensionen
79