MART - ΜΑΡΤΙΟΣ 2010 Sayı 54 Fiyatı 3 € Azınlıkça 1

gellememiştir. Ve onun keyifli anlarında bıyıkaltından gülerek bir çelişki veya tutarsızlığınıgerekçelerken yinelediği meşhur tabiriyle açıklanabilir,“o iş başka, bu iş başka”. Ve de tabiî“ağzına tükürdüğümün”. Dolayısıyla, şimdi onuanarken ve anlatırken eleştiri kendiliğinden geliyor.Birçok kişide kuyruk acısı bıraktığının veuzun siyasî icraatının sisli, şaibeli ve etik olmayanyanları bulunduğunun kendisi de bilincindeydi.Besbelli o yüzden ve bütün bunlarıgerekçelemek ve açıklamak amacıyla bundanbirkaç yıl önce bana şöyle bir şey tasarladığınısöylemişti, hem de birkaç kez: “Gençler Birliğisalonunda açık bir toplantı yapmak istiyorum.Kimin benden ne şikâyeti varsa dile getirsin,kim ne sormak istiyorsa sorsun. Hepsine verilecekcevabım var.” Onu anlıyordum, “Bilesinbak, o toplantıda çok zorlanacaksın” diye takılıyordumkendisine. Hayal ettiği o toplantıyı gerçekleştiremedi.Gerçekleştirmesi için kendisiniaşması gerekiyordu.Ölümünden sonra onunla ilgili methiyelerdökerek geleneksel bir ağıt yakmak ta istemiyorum.Böylesi “resmî” olurdu ve “ısmarlama”görünürdü, benim yapamayacağım.Yarım yüzyıldan daha uzun bir süre Azınlıktakisiyasetin ortasında bulunmuş ve onadamgasını vurmuş bir “azınlık büyüğünün” sislisiyasî portresini biraz daha belirgin kılmak içinben de birkaç el fırça vurmak istiyorum. Onutanıdığım ve yorumladığım kadarıyla.Hatipoğlu anılarını niye yazmadıHasan Hatipoğlu, “Azınlığın canlı tarihi”,artık görüp yaşadıklarını bir “siyasî miras” gibianlatacak ve yazacak yaşa geldiği ve bunu yapacakfırsat elinde bulunduğu halde, susup konuşmamayıve yazmamayı yeğledi. Akın’da yazdıkları,günlük siyasî kavgalardan ibaretti, maksatlıyazılardı, bazılarını sonradan kendisinin bileunutmak istediği, orada aradığınız “tarihî gerçekleri”,yaşanan gerçek olayları, perde arkasındaolup bitenleri, onlara kendisinin nasıl karıştığıve nasıl biçimlendirdiği konusunda bilgileribulamazsınız. Ve Hatipoğlu’nun karışmadığıolay yoktu.Rahmi Ali anlatmıştı, “Hasan abi, anılarınıyazmayı düşünüyor musun?” diye sormuş. “Yazmayıdenedim. Ama bir yerde kalem duruyor,gitmiyor. Takılıp kalıyorum.” diye yanıt vermiş.Kendisi de gülmüş, biz de pek gülmüştük. Otosansür.“Kol kırılır, yenin içinde kalır” anlayışı.6 Azınlıkça