İÇİNDEKİLER

Selim ERDOĞAN
Yazar’ın Kaleminden
Trinidad’ın
Dönüşüne İlişkin
neredeyse boyutsuz bir noktada olduğunu görmek
ilginç. Trinidad’ın Dönüşü biraz bu duyguları
gıdıklıyor. Kitabın büyük bölümü Alfa Senturi
yakınlarda geçerken üç kahramanın kimliklerine
dair ipuçları ara bölümlerde bir mülakat bir sorgu
veya mektup olarak karşımıza çıkıyor. İnatçı insanlar
bunlar. Parlaklar ama egoları da güçlü. Zor şartlarda
olağanüstü bir keşif rasyonaliteyle ehlileşmiş
kişiliklerinin oradan buradan dikiş atmasına
neden oluyor. Yaşadıkları olaylara anlam vermeye
çalışıyorlar ama bunu kişilikleriyle kaçınılmaz olarak
kaynaşmış paradigmalardan bağımsız yapamıyorlar.
Hikaye mekanı da bu çerçevede ortaya çıkıyor.
Biyolojik varlığınızı Dünya’dan kırk trilyon
kilometre ötede devam ettirmek için yukarıda söz
ettiğimiz o yaşam kesesinden de minik bir alana
mahkumsunuz. Keşfedilen karanlık ve gizemli bir
gezegen var. İnsanın ilk defa gittiği bir uzaklıktan
insanlara özgü bir sinyalin geldiği bir gezegen. Hani
olmayacak bir yerden olmayacak zamanda gelen
çocuk kahkahasının ürperticiliği gibi. Bir yandan
da gözlemlenebilen uzayda ilginç şeyler oluyor.
Artalan ışıması artıyor, yıldızlarda maviye kayma
gözlemleniyor. Renkli nebulalar, yay şoku çizgileri
masalsı bir fiziksel arka plan oluşturuyor. Büyük
ve kontrol dışı bir şeye ilişkin izleri belki. Gemiye
atlayıp kaçamayacakları kadar büyük. Güzel bir
arka plan ama bilinmeyenin ürkütücülüğü de var.
Egzotik, parlak renklere bürünmüş bir böceğin zehir
çağrışımlı rahatsız ediciliği gibi.
Hikaye kişilikleri inatçı demiştik. Biri bir
evrim biyoloğu. Ama genel akım tersine bir şeyler
söylüyor. Çalışkan ama belki biraz bencil. Hikaye
onun ağzından anlatılıyor. Bir diğeri görelilik
karşıtı fikirleri yüzünden dışlanmış bir fizikçi. Bir
ipucunu takip ederek vardığı sonuç ona pahalıya
patlamış. Kendini hep gerçeğin peşinde olarak
konumlandırmış ama vardığı yer, ya da kendince
gerçeğin durduğu yerde kimseyi bulamayınca
sorgulayıcı aklının projektörleri sorgulamak için
kendine dönmüş. Sonuncusu becerikli, çalışkan ama
içine kapalı bir mühendis. Hayal kırıklığı içindeki
yalnız adamlar.
Kitaptaki olayların gerisindeki fizik için bir
hayli çalışıldı. Kitapta sadece ipucu verilen bir şeyler
oluyor. Kurgu için on bölümlük sıkı bir kozmoloji
belgeseli seyredilip makaleler okundu. Sayfalarca
çizim, biraz hesap yapıldı. Einstein’ın 1905’te
yayınlanan ünlü makalesi ve konuyla ilgili başka
kaynaklar incelendi. Kitaba sadece bir kısmı yansıyan
olayların bir arka planı, biri sorarsa spekülatif de olsa
cevabı var yani.
Trinidad’ın Dönüşü bir açıdan bir izolasyon
öyküsü. Yıllar önce Apollo 15 astronotu Alfred
Worden’le ilgili bir yazı okumuştum. Bildiğim
kadarıyla en yalnız insan rekoru da kendisinde.
Arkadaşları Ay yüzeyinde dolaşırken o yörünge
modülünde üç gün geçiriyor. Ay’ın arka tarafına
geçtiğinde Dünya’dan en uzaktaki insan ünvanını
alıyor. Bu arada görev kontrolle de Ay yüzeyindeki
arkadaşlarıyla da iletişim kuramıyor. Akıl almaz
bir ortam. Gerçi kendisi çok şikayet etmemiş bu
durumdan. Benim hikayede bu durum bir hayli
ileri taşınıyor. İnsan çok kırılgan bir varlık. Öyle
ki ancak çok küçük bir kısmını gözlemleyebildiği
evrende bile kendisine yaşama hakkı veren kese
gözlemleyebildiği evrenin katrilyonda biri bile
değil. Bu çok şaşırtıcı. Hem mucizevi hem ürkütücü.
Dünya’ya dışardan baktığınızda hayatınızı anlamlı
kılan veya onu cehenneme çeviren her şeyin minik
60 61