İÇİNDEKİLER

Öykü: Emrecan DOĞAN
Öykü
Türkçesiz
Caner, elinde iki gazete arasına sıkıştırdığı
bir dergi olduğu halde bir kafeye girdi. Etrafı süzen
gözlerle çevreyi araştırdıktan sonra az ileride
Ahmet'i gördü. Ahmet oturduğu yerden kalkmadan,
kendini belli etmek için Caner'e el salladı. Caner
başındaki şapkayı düzeltip arkadaşının yanına
gitti, sağ elini Ahmet'e doğru uzatarak tokalaştı.
Gazeteleri masaya bıraktı, garsonu çağırıp bir şıra
istedi. Ahmet'e dönerek fısıldadı:
-Yeni haberler var, dedi. Konuşurken kimse
duymasın diye özellikle masaya eğiliyordu.
Bunları biri duyup ihbar etse tutuklanacağının
bilincindeydi. Ahmet ise Caner'in aksine arkadaşına
bir gülümseme gönderip rahat bir şekilde önünde ki
Osmanlıca gazetelerin arasından Türkçe bir gazete
çekti. 5 dakika boyunca göz attı. Sonra gülümsemesi
bozuldu, gazeteden gözünü ayırmadan:
- Bu çok saçma! TDK’nin internet sitesinden
Güncel Türkçe sözlük özelliği kaldırılamaz.
Osmanlıcaya çevrilmiş, eski Türk harfleriyle yazılmış
kitapların evlerden tek tek toplatılıp yakılacağı da
yazıyor. Zaten hemen hemen yazılı her şeyi yok
ettiler.
-Evet, ama artık sadece ''hemen hemen yok
etmek'' ile kalmak istemiyorlar, bütün hepsini yok
etmek istiyorlar. Değişimden önce dili tamamen
kaldırmak istiyorlar.
Garson şıraları masaya getirdiğinde ikisi de
gazeteyi saklayıp sustu. Garson sessiz bir şekilde
şıraları masaya bırakırken Osmanlıca gazetelerin
arasında duran Türkçe bir gazete gözüne çarptı.
Gördüğünü belli etmemeye çalışarak Ahmet ve
Caner'e gülümseyerek masadan ayrıldı. Kasa'daki
kızı geçip müdüriyete girdi. Kapı hafifçe tıklatıp
içeriden müdürün ''Girin'' diyen tok sesi gelince
kapıyı açıp içeri girdi:
-Müdür bey, rahatsız ediyorum. Fakat
içerideki iki adam ellerinde eski Türk harflerinin
yazılı olduğu bir gazete okuyor ve gayet de muhalif
gözüküyorlardı.
Müdür, sesi tok olduğu kadar kendisi de
şişman ve yaşlıydı. Henüz 50 yaşında olan bu adam,
gözlüklerinin üstünden yorgun gözlerle sakin bir
şekilde garsona baktı:
-Ne yapılacağını biliyorsun. İhbar et ve sessiz
bir şekilde tutuklandıklarından emin ol. Mekânda
telaş ya da olay istemiyorum. Bunları söyledikten
sonra tekrar önünde ki e-bulmacaya döndü.
E-bulmaca uygulaması bilgisayardaydı. Bilgisayar
ise yer kalabalığı etmesin diye masaya monte
edilmişti. Garson, müdürden talimatı alıp odadan
çıktı. En yakında bulunan tele-ekrana giderek 155
numarasını söyledi. Uzun süren bir sessizlikten
sonra ekranda bir polis memurunun yüzü göründü.
-İyi günler, İstanbul Emniyet Müdürlüğü. Size
nasıl yardımcı olabilirim?
-Alo. Ben Taxim Meydan Kafe’den arıyorum.
Burada Türkçe yanlısı 2 zanlı var. Biri beyaz ve sade
bir Türkçesi var. Diğeri ise hafif esmer ve diğerinden
daha kısa bir adam. Oturdukları masada ise
Osmanlıca ve Türkçe karışık gazeteler yayılmış bir
şekilde duruyor.
-Pekâlâ, adresiniz GPS sistemimizde göründü.
Ben size hemen 1 dil polisi ekibi yolluyorum.
-Peki, teşekkürler. Hayırlı vazifeler.
Tele-ekranın kapatma tuşuna bastıktan sonra
vatandaşlık görevini yerine getirmenin verdiği
rahatlıkla servise devam etti. 10 dakika sonra içinde
2'şer dil polisinin bulunduğu iki tane, güneş enerjisi
ile çalışan yeni nesil polis sunmobil araçları kafe’nin
önüne geldi. Dil polislerinden ikisi araçlarından
inerek kafe’ye girdi. Diğer ikisi de beklenmeyen bir
olay olursa destek için araçlarında kaldı. Polislerden
diğerinden daha uzun ve genç olanı deniz yeşili
gözleriyle durgun bir şekilde pek de fazla kalabalık
olmayan kafe’yi taradı. İhbarda verilen tarife tıpatıp
uyan 2 kişinin oturduğu masaya doğru yaklaştı.
Üniformasının sol üst yakasından çıkardığı polis
e-kimliğini çıkardı.
-İhbar var, beyler. Kimliklerinizi görebilir
miyim?
-Tabii ki. Elinde ki kimlik göstericinin bir
düğmesine basarak mavi bir kimlik ortaya çıkardı.
Polis elinde ki kimlik okuyucuyu kimlik göstericiye
tutarak kimliği tarattı. 10 saniye sonra okuyucuda
kırmızı bir ışık yandı. Polis kısa bir süre göz attıktan
sonra iyi günler diledi. Aynı şekilde diğer polise
kıyasla daha kısa ve esmer olan polis de masanın
diğer tarafında oturan genç adama aynı uygulamayı
yaptı. Fakat bunda da yanlış bir durum çıkmayınca,
o da iyi günler dileyip masadan uzaklaştı. Çıkışa
doğru ilerlerken kısa olan polis uzun olana:
-Yanlış ihbar aldık yine, sanırım.
-Bu, bu hafta ki kaçıncı yanlış ihbar? Ya
birileri bizimle dalga geçiyor ya da adamlar çok iyi
kaçıyorlar.
2 dil polisinin içeri girdiğini gören Caner,
Ahmet’i dürterek başıyla polisleri işaret etti. Ahmet
ilk başta anlamadı ama sonra yakalarındaki koyu
mavi ayırmacı görünce dil polisi olduklarını anladı.
Ahmet gayet sakin bir şekilde Caner’e dönerek:
-Gazeteleri topla. Türkçeleri Osmanlıca
olanların arasına sıkıştır ki görmesinler. Hesabı
ödeyip kalkalım, dedi. Caner, Ahmet’in aksine
telaşa kapılmıştı. Elleri titreyerek hemen gazeteleri
topladı. Ahmet az önce onlara servis yapan garsona
değil de diğer garsona bir işaretle hesabı istediğini
anlattı. 20 saniye içinde hesap geldi. Polisler hala
kimlik taraması yaparken Caner ve Ahmet hızlıca
hesabı ödeyip dikkat çekmeyecek kadar sakin ve
yavaş bir şekilde kafeden çıktılar. Polis arabalarını da
geçip yeterince uzaklaştıktan sonra Caner Ahmet’e
dönerek:
-Bu sefer de ucuz atlattık, dedi. Ahmet sanki
az önce yakalanma tehlikesi atlatmamış gibi yüzüne
bir gülümseme yerleştirdi:
-Ama bir gün yakalanabiliriz.
86 87