İÇİNDEKİLER

kabadayıyı evvela haklayıp, mirasyedi hovarda ile
birlikte ortadan kaybolunca belanın büyüğü başa
gelmişti. Zira karakol tafsilatını parasını kullanarak
pek güzel geçiştirmiş Nüvit Bey, ölen kabadayının
meselesinden bu kadar kolay sıyrılamamıştı zira
kabadayının akrabaları bu ölümden kendisini
sorumlu tutar olmuştu. Kan davası husule gelmiş,
“o mirasyedi bulunup canını vermeden biz bu işten
seni mesul tutarız, zira ahbabısın ve akrabamızı
da oradaki düşmanına karşı uyarmadan eve davet
etmişsin, bu kan senin de elindedir” diye haber
göndermişlerdi.
Nüvit Bey en başta bu tehditlerden
çekinmişse de tedbir cihetinden neredeyse bir
bölük mahiyetinde birçok külhanbeyine para verip
kendi adamı, fedaisi yapınca bu beladan yırtacağını
sanmıştı. Lakin böyle yaparak Çerkezleri hafife
almıştı, nitekim o birkaç on külhanbeyinden biri
de Çerkezlerden olduğundan bir gece Nüvit Bey’i
öldürmeye kalkışarak paçayı ele vermişti. Böyle
olunca Nüvit Bey daha namlı, pazu ve pençe sahibi
bir kabadayı sordurmuş, işte böylece o esnada bir
paşanın kapusundan ayrılarak kendi muhitinde
bitirimhanelerden haraç alan Arnavut Âdem
ile irtibata geçmişti. Koca Arnavut, kendisinin
bu gibi kan davası mevzularında hayli tedbirsiz
davrandığını söyleyip, yüklüce para karşılığı
kendisini koruyabileceğini söyleyince onu en has
adamı yapmıştı. Arnavut Âdem daha önce de
kapusunda bulunduğu paşanın adamlarını, hatta
akrabalarını böyle belalı işlerden, adamlardan
saklamada, zaptiyeden kaçırmada hayli tecrübeliydi.
Evvela onun külhanbeylerinden topladığı fedaileri
“ya aralarına yine birini sokarlar yahut parayla
birini satın alırlar” diyerekten dağıtmıştı. Ardından
Nüvit Bey’in alelacele tuttuğu bir yabancı kimse
aracılığıyla, kimsenin bilmediği bir yerde bir köşk
satın aldırdı ki başka bir tehlike olursa yine bu gizli
köşkte yaşayacaktı. Yanına para haricinde pek bir
eşya aldırmadan tedbir amacıyla sadece Âdem ile
gidecekti ki yemek ve erzak işlerini de Âdem kendi
tanıdığı, Nüvit Bey’i kesinlikle tanımayan kimselerle
halledecekti. Görünürde bir yosmayı kapatması
yapop bu köşkün dış tarafındaki matbahda
kıskançlığından tuttuğu ahçı ve uşak ile iş gördüren
hovarda rolüne bürünecekti böylece Nüvit Bey’i en
azından öteki mirasyedi bulunana ve öldürülene
kadar koruyabilecekti. Aksi halde Çerkezler onun
saklandığı bu yeri bir şekilde öğrenseler bu sefer
daha kalabalık bir grupla köşkü muhasara etmeye
dahi gelebilirlerdi.
İşte şimdi evvela köşke Nüvit Bey ile Arnavut
Âdem gitmekteydi. Geniş ve yüksek bir bahçe
duvarının demir parmaklı açık kapısından geçen
kupa, matbah olarak kullanılan müstakil bir evin
yanından geçerek, üç-dört katlı büyükçe bir köşkün
önünde durunca Nüvit Bey bavulu ile kupadan
inerek köşkü süzdü. Kupadan atlayan Âdem’in
kuşağında kabzası gümüşten bir Karadağ tabancası
ile sapı kemikten bir saldırma dikkat çekiyordu.
Önceden gelip köşkü temizleten Âdem, Nüvit Bey’i
hızla köşkten içeriye sokarak hazırlatmış olduğu
odasına çıkardı. Âdem’e insan ayağı değmez bu
köşkü kimin ne amaçla yaptırabileceğini sorunca
Avni Paşa karşılığını aldı. O anda Nüvit Bey’i bir
ürperti aldı, Avni Paşa birçok genç kızı hovardalık
maksadıyla yaptırdığı zannedilen bir köşke
kapatmış, bir-iki sene evvel köşkten cesetler çıkınca
tevkif edilmişti. Cenazelerin çıktığı o menhus
köşkün burası olduğunu öğrenince içinde bir havf
büyümeye başladı. Âdem uşak ile ahçıyı almak
için kupaya dönmeden önce odanın kandillerini,
lambalarını akşam olunca yakabileceğini ve bir
tabancanın dolu vaziyette yatağın yanındaki
komodinin çekmecesinde durduğunu söyledi.
Âdem aşağıyla inip kupa arabası ile
uzaklaştığında birçok cinayetin hatırasını taşıyan
8 9