Aperto nuovo broj 7

068/MONDO
U isto vreme počeo je da se
formira i vokalno-horski stil kolektiva.
On se definisao potrebom
da pevači vladaju različitim
vokalnim stilovima izvođenja.
Osnova obuke studentkinja na
katedri oduvek su bile tradicije
ruske vokalno-horske škole, koje
su formirane kao rezultat integracije
tradicija italijanske škole
bel canto i ruskog narodnog i
crkvenog pojanja. Karakteristika
ove škole je sinteza veština pevanja
u ansamblu i akademskog
postavlјanja glasa: ujednačeno,
duboko, kontrolisano disanje;
metode nastajanja i formiranja
zvuka koji daje vokalnu poziciju,
lepotu, mekoću i poravnanje
tembra, ujednačenost glasa po
svim dijapazonima, odsustvo
forsiranja zvuka. Međutim, akademski
stil mogao je da bude
korišćen samo za izvođenje klasičnih
kompozicija. Stilska raznovrsnost
repertoara kolektiva, kao
i težnja rukovodilaca ka stilističkoj
autentičnosti pri interpretaciji
dela, omogućili su da se
Scena iz horskog spektakla „Obećajte mi lјubav…“.
Scena iz horskog spektakla „Devojačko veče“
korišćenje izvođačkih metoda
neakademskih vokalnih stilova –
narodnog (etničkog), estradnog
(popularnog) i džez pevanja –
učini tradicionalnim.
To znači da su pevači počeli da
uče kako da primenjuju različite
oblike vokalne tehnike: korišćenje
registara, rezonantno zvučanje,
različite načine formiranja zvuka,
metode ataka i održavanja tona,
raznovrsne načine disanja i drugo.
I, naposletku, upravo je u tim
godinama formiran tim stručnjaka
koji su radili sa kolektivom
(dirigent-hormajstor, režiser, koreograf)
i nastavili da razvijaju
usmerenje „horsko pozorište“ u
narednih gotovo deset godina.
Podvlačeći crtu pod ovom istorijskom
retrospektivom, navešćemo
citat koleginice koja se ozbilјno
i cilјano bavila pitanjima horskog
pozorišta. U kompleksnom istraživanju
„Horsko pozorište u savremenoj
ruskoj muzičkoj kulturi“
T. Ovčinikova određuje tu pojavu
kao „savremeni pravac akademske
horske umetnosti čiju osnovu
čini vokalno-scenska radnja, koja
koncert pretvara u pozorišno-horski
spektakl i čiji je glavni protagonista
kamerni hor; svaki učesnik
hora je istovremeno i solista i
umetnik scenske predstave. Pozorišno-horska
sinteza predviđa: prisustvo
šarolikih vokalnih tembrova,
sposobnost učesnika da pevaju u
horu, ansamblu i solo; artistizam,
scensku plastičnost i pokretlјivost.
Muzičko-pozorišnu interpretaciju
horskog spektakla određuje stva-