“Il dialetto Tarantino: una favola ancestrale …” - Taranto in cartolina

Ruméje
Jèdde sté’ ppàrle.
Oh, dí’ ’nguàrche ccóse angóre, jàngele e sblennóre!
Piccé cussí’ glurióse ’stà nòtte ’ngáp’a mmé’ sì’ ttúne
a ccúm’a ’nu massaggére ’ngíele cu le scíjdde
ca ’ddà ssúse terlambésce viangóre
a l’uècchie abbabbuíte de murtále
c’arretepéde càdene p’ù ’ndrucáre
quànne cavàrcanne véje
a nnúvele ggòmbije e ppíggre
e ’mbíjette a ll’àrie cu ’a véle pìgghie ’a víje .
Giulijètte
Oh, Ruméje, Ruméje! – Piccé ssí’ tú’ Ruméje?!
Renníje attànete, e ’u nóme túve rrefiúte.
O, ce no’ vué’, cu ssíja ... Sciúre súle ca me vué’ bbène,
e ije no’ hàgghie dda essere cchiú’ ’na Capuléte.
Ruméje (assuláte)
Hàgghia sendé’ angóre o a qquìste hàgghia respònnere?
Giulijètte
Jé ssúle ’u nóme túje ca éte ’u nimíche míje.
Túne sí’ ttú’ stèsse, púre ca no’ ìre ’nu Mundècchie.
Cce jé ’nu Mundècchie? Jé níende. No’ jé no’ mane no’ péde
no’ vràzze no’ fàcce e mmànghe n’ôtra pàrte
ca de ’nnu crestiáne è’ ’a sóje . Oh, sì’ ’nguàrche ôtre nóme!
Cce sté’ ind’a ’nu nóme? Quìdde ca núje chiamáme róse
cu ogne ccé’ ssíja paróle,’u dóče,’u stèsse ù spànne.
Accussíje Ruméje, ce no’ se chiamáve Ruméje,
avéve a mandené’ quèdda perfezzióna cára ca téne
sènze quìdde tìtele. Ruméje, làssele a ’u nóme túje;
e a ccànge d’u nóme túve, ca no’ jé pàrta de téje,
a mméje, a mméje pìgghiete, tòtta quànda.
Ruméje
A pparóle te pìgghie.
Chiàmeme súle amóre,
e ccussí’ n’ôta vóte m’hàgghie vattesciáte.
E dda mo’ e pp’ogne ggiúrne, ije no’ so’ cchiúje Rruméje.