Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï âˆ†Î¿ÏÏ Ï†Î¿ÏÎ¹ÎºÏ‰Î½ ÏƒÏ ÏƒÏ„Î·Î¼Î±Ï„Ï‰Î½

πλήρως καθορισμένα. Με την παραπάνω τακτική (που ονομάζεται Monte Carlo)
μπορούμε να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά της παρεμβολής καθώς η γωνία
ανύψωσης του τερματικού και η απόσταση των δυο επίγειων σταθμών μεταβάλλεται.
Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η προσομοίωση δεν αφορά κινητό χρήστη, αλλά
μια ακολουθία διαφορετικών στατικών σεναρίων. Έτσι δίνουμε περισσότερη βάση στο
τελευταίο κριτήριο παρεμβολής (10% του θορύβου) που δεν εμπλέκει το χρόνο.
Άλλωστε αυτό είναι και το πιο αυστηρό κριτήριο όταν υπάρχει μόνο μια πηγή
παρεμβολής.
Για κάθε έναν από τους τρεις δορυφόρους προσομοιώνουμε τις ζεύξεις πρώτα
θεωρώντας ομαλή τη γήινη επιφάνεια και στη συνέχεια λαμβάνοντας υπόψη τα
γεωγραφικά δεδομένα της περιοχής. Στα σχήματα 6.1 και 6.2 το HAP τερματικό
απεικονίζεται ως ένας φορητός υπολογιστής και η πλατφόρμα έχει τη μορφή
αεροπλάνου. Οι ισοϋψείς καμπύλες γύρω από το τερματικό συμβολίζουν περιοχές
που λαμβάνουν ισχύ ελαττωμένη κατά 3, 6, 9, κ.ο.κ. dB σε σχέση με τη μέγιστη ισχύ
λήψης κάτω ζεύξης. Το σχήμα 6.3 δείχνει τη μεταβολή στη γωνία ανύψωση του HAP
τερματικού κατά τη διάρκεια της προσομοίωσης, όταν αυτό βρίσκεται σε απόσταση d
από τον επίγειο σταθμό, όπου η τιμή d κυμαίνεται μεταξύ 5 και 25 km.
Σχήμα 6.1: Σενάριο 1 θεωρώντας ομαλό έδαφος
160