Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï âˆ†Î¿ÏÏ Ï†Î¿ÏÎ¹ÎºÏ‰Î½ ÏƒÏ ÏƒÏ„Î·Î¼Î±Ï„Ï‰Î½

Χαμηλές απαιτήσεις ισχύος. Οι μεγάλες απώλειες ελευθέρου χώρου στα
δορυφορικά συστήματα καθιστούν απαραίτητη την εκπομπή σε υψηλές στάθμες
ισχύος, προκειμένου οι δέκτες να λαμβάνουν ένα ανιχνεύσιμο σήμα. Τα HAPs έχουν
τη δυνατότητα να λειτουργούν με ασθενέστερα σήματα.
Απλές τροχιές. Στις περιπτώσεις δορυφόρων μικρού ή μεσαίου ύψους LEO ή
MEO εισάγεται πρόσθετη πολυπλοκότητα στο σύστημα από τον καθορισμό και
έλεγχο σύνθετων τροχιών κίνησης. Τα HAPs παραμένουν σχεδόν στατικά ή κινούνται
σε μικρές τροχιές γύρω από δεδομένο σημείο, οπότε δεν απαιτούν επιπλέον
προγραμματισμό.
Ασφάλεια μεταδόσεων. Τα HAPs εκπέμπουν και λαμβάνουν σήματα χαμηλής
ισχύος σε υψηλές συχνότητες. Έτσι παρουσιάζουν εξαιρετικά μικρή πιθανότητα
υποκλοπής LPI (low probability of interception) σε αντίθεση με τους δορυφόρους που
αδυνατούν να εξασφαλίσουν την προστασία των σημάτων από ανεπιθύμητους
ωτακουστές.
Μεγάλες γωνίες ανύψωσης. Εξαιτίας της γεωμετρίας και της αρχιτεκτονικής
του συστήματος, οι γωνίες ανύψωσης των επίγειων τερματικών ως προς τις εναέριες
πλατφόρμες λαμβάνουν μεγάλες τιμές που συχνά φτάνουν τις 90°. Οι γεωστατικοί
δορυφόροι είναι ως επί το πλείστον ορατοί με πολύ μικρότερες γωνίες, επειδή η
τροχιά τους περιορίζεται πάνω από τον ισημερινό.
Μειονεκτήµατα έναντι των δορυφόρων
Υπάρχουν φυσικά και σημεία στα οποία τα HAPs μειονεκτούν συγκρινόμενα
με τη γνωστή πλέον και ευρέως χρησιμοποιούμενη τεχνολογία των δορυφόρων.
Μικρή διάρκεια ζωής. Η διάρκεια ζωής των HAPs εξαρτάται από το είδος του
αεροσκάφους και τα χαρακτηριστικά κατασκευής, ωστόσο στην καλύτερη περίπτωση
δεν ξεπερνά τα πέντε χρόνια. Συνεπώς είναι αναγκαία η σχετικά τακτική
αντικατάστασή τους. Οι δορυφόροι μπορούν να ταξιδεύουν στο διάστημα για 15
περίπου χρόνια προτού καταστραφούν.
86