Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï âˆ†Î¿ÏÏ Ï†Î¿ÏÎ¹ÎºÏ‰Î½ ÏƒÏ ÏƒÏ„Î·Î¼Î±Ï„Ï‰Î½

μελετών, πειραμάτων και μετρήσεων σε όλους τους τομείς των τηλεπικοινωνιών σε
διεθνές επίπεδο. Την ίδια εποχή έγινε και μια πρώτη προσπάθεια κατανομής
συχνοτήτων στα υπάρχοντα ραδιοσυστήματα, με στόχο την αποδοτικότερη λειτουργία
του καθενός. Λίγο αργότερα στη διάσκεψη της Μαδρίτης αποφασίστηκε η συνένωση
των διεθνών συνεδρίων τηλεγραφίας και ράδιο – τηλεγραφίας στο Διεθνές Συνέδριο
Τηλεπικοινωνιών. Τελικά το 1934 η ITU μετονομάστηκε σε International
Telecommunication Union, αντικατοπτρίζοντας πλήρως το εύρος των
δραστηριοτήτων της σε όλους τους τομείς της ενσύρματης και ασύρματης
επικοινωνίας.
Το 1956 οι επιτροπές CCIT και CCIF συγχωνεύτηκαν στην CCITT (Comité
Consultatif International Télégraphique et Téléphonique), ενώ το 1959 η CCIR
ανέλαβε τη μελέτη των διαστημικών ραδιοεπικοινωνιών που είχαν μόλις ξεκινήσει να
αναπτύσσονται μετά την εκτόξευση και θέση σε τροχιά του πρώτου γεωστατικού
δορυφόρου. Στη Γενεύη τέσσερα χρόνια αργότερα έγινε η ανάθεση ραδιοσυχνοτήτων
και τροχιών στις υπηρεσίες του διαστήματος. Σύντομα εμφανίστηκαν οι μη
γεωστατικοί δορυφόροι, γεννώντας ταυτόχρονα την ανάγκη για νέο καταμερισμό του
ραδιοφάσματος ώστε να εξυπηρετούνται οι κινητές προσωπικές και δορυφορικές
επικοινωνίες GMPCS (Global Mobile Personal Communications by Satellite). Στη
δεκαετία του ‘90 η ITU ασχολήθηκε κατά κόρον με τα πρότυπα της ψηφιακής κινητής
τηλεφωνίας επόμενης γενιάς και των υψηλής ταχύτητας ασύρματων συσκευών που
χειρίζονται φωνή, δεδομένα και online υπηρεσίες όπως το internet.
Παράλληλα το 1992, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της σταδιακής
απελευθέρωσης των τηλεπικοινωνιακών αγορών, το Πληρεξούσιο Συνέδριο της
Νίκαιας καθιέρωσε μια επιτροπή ειδικών για τη δημιουργία και διαρκή ανανέωση
τηλεπικοινωνιακών συστάσεων (ITU Recommendations), ενώ το αντίστοιχο
συμπληρωματικό Συνέδριο της Γενεύης αποφάσισε την επαναδιοργάνωση της ITU με
σκοπό να αποκτήσει ο οργανισμός μεγαλύτερη ευελιξία και προσαρμοστικότητα στο
σύνθετο, αλληλεπιδραστικό και ανταγωνιστικό σύγχρονο περιβάλλον. Έτσι η ITU
διαμερίστηκε σε τρεις τομείς, έναν για κάθε βασική περιοχή δραστηριότητάς της:
καθιέρωση τηλεπικοινωνιακών προτύπων ITU-T (Telecommunication
Standardization), ραδιοεπικοινωνίες ITU-R (Radiocommunication) και
τηλεπικοινωνιακή ανάπτυξη ITU-D (Telecommunication Development).
22