EGW Notities 2e kw 2008 - A4 model (PDF) - agp internet

Vrijdag 18/4: (In het Kleed van het Vlees; Matteüs 3:17)
Christus kwam precies zoals de profetieën voorspeld hadden. Hij was “de weg, de waarheid en het leven,”
en de lichtstralen van de Zon der Gerechtigheid die de morele duisternis uiteenspleet, zodat de oprechten
van hart de waarheid mogen zien. De afwezigheid van uiterlijk vertoon en wereldse grootsheid hebben veel
afkeurende opmerkingen van het volk over hem teweeg gebracht. Twijfel en kritiek omringden Hem aan alle
kanten. Christus heeft zelf de menselijke condities op aarde uitgekozen. Hij heeft de laagste
maatschappelijke plaats verkozen. Hij was de majesteit van de hemel en Hij wist dat de wereld onder de
indruk zou zijn van pracht en praal en alles zou doen voor uiterlijk vertoon en grootsheid, maar Jezus eerde
hen die door de wereld met minachting bejegend werden. De geboorteplaats van Christus was verstoken van
gemak, laat staan van luxe en rijkdom. En zijn hele leven in deze wereld was net zo nederig als het thuis
van Zijn jonge jaren.
De Verlosser van de wereld vond het belangrijk dat de mensen niet tot Hem aangetrokken werden door
een aards karakter. Het licht en de schoonheid van de hemelse waarheid alleen moest de aantrekkingskracht
zijn. De uiterlijke heerlijkheid, de wereldse eer, die de aandacht trekt van mensen, zou Hij niet gebruiken.
Hij heeft zichzelf benaderbaar gemaakt voor allen, onderwees reine en verheven principes van waarheid, als
iets dat hun aandacht waard was. Maar hoewel Hij nederig geboren was en zo een pretentieloos leven
leidde, liet God Hem niet zonder een getuigenis. De machten van de hemel bewezen Hem eer. Wonderen in
de hemel boven en tekenen op aarde beneden getuigden van Zijn kracht en majesteit. Bij Zijn doop
verklaarde een stem uit de hemel: “Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wie Ik mijn welbehagen heb.” De
heldere heerlijkheid van God in de gestalte van een duif van glanzend goud omringde Hem. [Joh. 1:9,10 ev]
Christus kwam om de Vader te openbaren. We zagen in Hem het beeld van de onzichtbare God. Hij
bekleedde Zijn goddelijkheid met menselijkheid en kwam naar de wereld om de valse ideeën van satan, die
de middelen waren geweest waardoor de gedachten van de mensen ten aanzien van het karakter van God
waren misvormd, te weerleggen. We konden de heerlijkheid van God niet onbedekt in Christus zien en
leven, maar toen Hij kwam in de menselijke gedaante, konden we dicht tot onze Verlosser naderen. We
worden opgeroepen om de Here, onze Vader te aanschouwen in de persoon van Zijn Zoon. Christus kwam in
het kleed van het vlees, met de heerlijkheid van een onderworpen mens, zodat verloren mensen kunnen
communiceren met Hem en leven. Door Christus kunnen we iets begrijpen van de persoon die Hij is in de
heerlijke heiligheid. =ST Jan 20, 1890, al.3-5; ST 1-20-90, 7-30-96; RH 10-22-95; 5BC 1103
Citaten uit de les: 1SM 244; LHU 74; DA 25; 6BC 1054
Verdere studie: ST 6-30-96
====Les 4: 19 - 26 April De wijsheid van Zijn leer
De Bergrede is de hemelse zegen aan de wereld, een stem van de troon van God. Het was aan de mens gegeven
om de wet van plicht en het licht van de hemel te zijn en hun hoop en troost in vertwijfeling. Hier gebruikt de
Vredestichter, de Hoogste Leraar, de woorden welke Zijn Vader hem gaf om uit te spreken. =7T 268
Sabbath 19/4: (Waarheid gebracht met Gezag; Marcus 1:22)
Jezus ontmoette de mensen op hun eigen territorium, als Iemand die bekend was met hun verwarringen.
Hij maakte de waarheid beeldschoon door het in de meest directe en eenvoudige manier te presenteren. Zijn
taalgebruik was zuiver, verfijnd en helder als een stromende beek. Zijn stem was als muziek voor degenen
die hadden geluisterd naar de monotone tonen van de rabbi’s. Maar terwijl Zijn onderwijs eenvoudig was,
sprak Hij als iemand met autoriteit. Dit kenmerk van Zijn onderwijzing was in tegenstelling met die van alle
anderen. De rabbi’s spraken met twijfel en aarzeling, alsof de geschriften geïnterpreteerd moesten worden
om zowel het een als het compleet tegenovergestelde te betekenen. De toehoorders werden elke dag geconfronteerd
met grotere onzekerheden. Maar Jezus zag de geschriften als onbetwistbare autoriteit. Wat zijn
onderwerp ook was, Hij presenteerde het met kracht, alsof Zijn woorden niet tegengesproken konden
worden.
Ook al was Hij eerder ernstig dan onstuimig,Hij sprak als iemand die een duidelijk doel moest vervullen.
Hij moest de realiteit laten zien van het eeuwig leven. In elk thema werd God geopenbaard. Jezus trachtte
de spiraal van verdwazing te doorbreken, waardoor mensen waarde bleven hechten aan aardse dingen. Hij
plaatste de dingen, die in dit leven grote waarde hadden voor de mensen als ondergeschikt aan de dingen
van eeuwige invloed, maar Hij negeerde de waarde ervan niet. Hij leerde dat hemel en aarde aan elkaar verbonden
zijn en dat kennis van goddelijke waarheid mensen beter voorbereidt op de plichten van elke dag….
Zijn liefhebbende medelijden kwam als een aanraking van genezing op vermoeide en verdrietige harten.
Zelfs te midden van stormen van kwade vijanden, was Hij omringd door een atmosfeer van vrede. De
schoonheid van Zijn gelaat, de liefde van karakter, maar vooral de liefde uitgedrukt in woord en klank, dreef
iedereen, die niet in ongeloof gehuld was, naar Hem toe. Als het niet voor de aangename, hartelijke geest
was geweest die doorscheen in elke blik en woord, zou Hij niet het hart van de grote menigten hebben
geroerd zoals Hij deed. De lijdende mensen die naar Hem toe kwamen voelden dat Hij belang stelde in hun
noden als een trouwe en zachtaardige vriend en zij verlangden ernaar om meer van de waarheden te weten
die Hij hen leerde. De hemel was dichtbij gebracht. Zij verlangden ernaar om in Zijn buurt te blijven, dat de
troost van Zijn liefde steeds bij hen zou zijn. =DA 253-4; ST 3-26-96, 2-29-92; TMK 189
15