EGW Notities 2e kw 2008 - A4 model (PDF) - agp internet

Zondag 1/6: (Geboren om te sterven; Lukas 2:25-35)
Maria keek uit naar het koninkrijk van de Messias op de troon van David, maar ze zag niet de doop van
lijden waardoor het zou worden volbracht. Door Simeon werd haar geopenbaard dat de Messias geen
doorgang zonder obstakels zou hebben in de wereld. In de woorden tot Maria: “en door uw eigen ziel zal een
zwaard gaan” gaf God in Zijn tedere genade aan de moeder van Jezus een blik in de verschrikking die haar
door Hem te wachten stond…
“Opdat de overleggingen uit vele harten openbaar worden.” In het leven van de Verlosser, zou het hart
van allen, van de Schepper tot de prins der duisternis, openbaar worden. Satan had God voorgesteld als een
zelfzuchtig en wrede heerser, die alles eist en niets geeft, die de dienst van Zijn schepselen verlangt voor
Zijn eigen eer, maar zelf geen offer brengt voor hun welzijn. Maar de gave van Christus openbaart het hart
van de Vader. Het bewijst dat de gedachten van God over ons zijn “gedachten van vrede en niet van onheil,”
Jer. 29:11. Het verklaart dat, terwijl Gods haat voor de zonde zo sterk is als de dood, Zijn liefde voor de
zondaar sterker is dan de dood. Zichzelf gevend voor onze verlossing zal Hij geen middel ongebruikt laten,
dat nodig is om Zijn werk te volbrengen. Geen enkele waarheid dat nodig is voor onze redding, wordt
achtergehouden, geen wonder van genade genegeerd, geen heilig middel blijft ongebruikt. Zegen wordt
gelegd bij zegen en gave bij gave. De hele schatkamer van de hemel staat open voor hen, die Hij wil redden.
En als Hij de rijkdommen van het universum en de bronnen van oneindige kracht heeft opengelegd, zal Hij
dat alles in handen van Christus leggen en zeggen: Dit alles voor de redding van de mens. Gebruik deze
gaven om hem te overtuigen dat er geen groter liefde dan de Mijne in hemel en aarde te vinden is. Zijn
grootste vreugde zal gevonden worden in het liefhebben van Mij.
Door het leven en de dood van Christus worden de gedachten van de mensen ook op dat beeld gericht.
Van de kribbe tot het kruis, was het leven van Christus een oproep tot zelfovergave en gemeenschap met
hen die lijden. Hij heeft de overleggingen van de mens blootgelegd. Jezus kwam met de waarheid van de
hemel en een ieder die luisterde naar de stem van de Heilige Geest werd tot Hem aangetrokken. Zij die
zichzelf aanbaden, behoorden tot het koninkrijk van satan. In hun houding ten opzichte van Christus, liet
iedereen zien aan welke kant hij stond. En zo sprak iedereen een oordeel over zichzelf uit.
=DA 56-57; RH 12-28-97; PrT 2-4-86, 2-18-86; 3SP 164-170
Maandag 2/6: (Hoe het gebeurde; Matteüs 27:45,46)
Op Christus als onze plaatsvervanger en borg werden al onze ongerechtigheid gelegd. Hij werd gerekend
tot de overtreders, zodat Hij ons kon redden van de vervloeking van de wet. De schuld van elke
afstammeling van Adam drukte zwaar op Zijn hart. De toorn van God tegen de zonde, de verschrikkelijke
openbaring van Zijn ongenoegen tegen de ongerechtigheid, vulde de ziel van Zijn Zoon met ontzetting. Zijn
hele leven heeft Christus het goede nieuws van genade van een vergevende God aan een gevallen wereld
gebracht. Verlossing voor de grootste zondaar was Zijn onderwerp. Maar nu, met het verschrikkelijke
gewicht van de schuld op Zich, kon Hij het verzoenend gezicht van de Vader niet zien. De terugtrekking van
het goddelijk aangezicht vanuit de nabijheid van de Verlosser in dit gewichtig uur der beproeving,
doorboorde Zijn hart met een verdriet die wij mensen nooit goed zullen kunnen begrijpen. Zo groot was
deze verschrikking dat Hij zijn lichamelijke pijn nauwelijks voelde.
Satan wrong het hart van Jezus uit met zijn scherpe verzoekingen. De Verlosser kon niet voorbij de
portalen van het graf kijken. Aan Hem werd niet de hoop gepresenteerd van de overwinning over het graf,
die Hem vertelde van de aanvaarding van het offer door de Vader. Hij vreesde dat de zonde zo afschuwelijk
was voor God, dat Hun scheiding voor eeuwig zou zijn. Christus voelde de wanhoop welke de zondaar zal
voelen wanneer genade niet meer zal pleiten voor de schuldenaars. Het was dit gevoel van zonde, dat de
toorn van de Vader op Hem als de plaatsvervanger van de mens legde, dat maakte dat Hij een bittere beker
dronk en dat het hart van de Zoon van God brak.
Met afschuw sloegen de engelen de wanhopige strijd van de Verlosser gade. De hemelingen bedekten hun
gezicht voor het afschrikwekkend tafereel. De niet levende natuur betuigde haar sympathie met haar
vernederde en stervende Auteur. De zon weigerde te schijnen op het verschrikkelijk schouwspel. Haar volle,
verlichtende stralen die de aarde beschijnen op het midden van de dag, werden plotseling gedoofd.
Complete duisternis, als van een grafkleed, omhulde het kruis ….
Te midden van de verschrikkelijke duisternis, naar Zijn gevoel verlaten door God, heeft Christus de
laatste druppels van de beker van de straf van de mens gedronken. In deze laatste uren heeft Hij volledig
vertrouwd op de bewijzen van de Vaders aanvaarding die Hij tot dan toe had ontvangen. Hij kende het
karakter van de Vader; Hij begreep Zijn rechtvaardigheid, Zijn genade en Zijn grote liefde. Door het geloof
heeft Hij zichzelf overgegeven aan Hem, die Hij altijd vol vreugde heeft gehoorzaamd. En toen Hij zich in
onderwerping aan God had overgegeven, verdween het gevoel van verlaten te zijn van de goedkeuring van
de Vader. Door het geloof, was Christus de overwinnaar.
=DA 753,756; BTS 3-1-08; ST 11-25-89; RH 7-19-92; 5BC 1108-1109; DA 752-757; FLB 101; LHU 43
37