EGW Notities 2e kw 2008 - A4 model (PDF) - agp internet

Vrijdag 4/4: (Een Man van Smarten; Jesaja 53:3,4)
Gedurende het hele leven van Christus, was Hij een Man van smarten en bekend met verdriet en Hij
moest de tegenspraak dulden van zondaars tegen Hemzelf. Zijn eigen natie was het meest verbitterd tegen
Hem. De hogepriester en de oudsten hadden het voor het zeggen. Het waren zij, ogenschijnlijk de meest
vromen, die verklaarden: “Door Beëlzebub, de overste der boze geesten, drijft Hij de geesten uit” (Lukas
11:15). Maar ze konden door hun tegenstand Hem niet stoppen in Zijn werk. Het bewijs van Zijn goddelijke
macht groeide dagelijks wanneer Hij bewees dat Hij de zieken kon genezen en de doden tot leven kon
wekken. . .
Zelf het gewone volk, dat zich verbaasde over Zijn wonderen en in vervoering was over Zijn wijze
woorden, wees minachtend naar Zijn afkomst. Zijn eigen buren in Zijn geboortestad weigerden Hem aan te
nemen als de Messias en weigerden naar Hem te luisteren als naar een profeet van God. Zijn eigen broers
geloofden niet in Hem, dat Hij de Zoon van God was. Ze raakten geïrriteerd dat Zijn leven zonder uiterlijk
vertoon en wereldse eer was. Zelfs Zijn eigen uitverkoren discipelen, niettegenstaande hun groot respect
voor Hem, hun geloof in Zijn goddelijkheid en hun geloof dat Hij de lang verwachte Messias was, berispten
Hem, omdat Hij niet aan hun verwachtingen voldeed om een tijdelijk koninkrijk op te richtten en hen daarin
hooggeplaatste posities en eer te geven.
Hij stond vaak alleen in Zijn verdriet, smart, lijden en ontberingen. De Verlosser van de wereld stierf als
een misdadiger. De regering en het volk weigerden Hem aan te nemen, Hij die gekomen was om hen te
redden. Hij was in de steek gelaten door Zijn eigen discipelen, verloochend door Petrus, verraden door
Judas. De geest van satan had zich aan Hem opgedrongen. Ruwe soldaten bespotten Hem. De gewelddadige
mensenmassa, opgehitst door de hogepriesters en oudsten, schreeuwden: “Kruisigt Hem!” Hij was gegrepen
in de nacht en haastig gebracht naar het gerechtshof. Hij werd gekleed in oud scharlaken, koninklijk kleed
en haastig van het ene gerechtshof naar het andere gesleept. . . .
Als we het voorbeeld van de Majesteit des Hemels in overweging nemen, die de smarten van de
mensheid droeg en hun noden tot de Zijne maakte, zullen wij dan, ellendige, zondige schepselen, het lijden
en de beproevingen schuwen, die onze Heiland met zo’n zachtmoedigheid en waardigheid droeg? En als mijn
Meester zo geleden heeft, zou ik dan mopperen? Zou ik gemakzucht en eer zoeken? De HERE verhoede dat.
Laat mij met de HERE meelijden in beproevingen en wanneer ik te schande word gemaakt. Ik ben in
uitstekend gezelschap. Hij zei: “Verheugt u, en wees verblijd als u moet lijden om Zijn naams wil, want
groot is uw loon in de hemel.” =8MR 241-242; RH 8-27-89; 1Red 59-63. Citaten uit de les: DA 237, 239
====Les 2: 5-11 April Het mysterie van zijn goddelijkheid
De Heer Jezus is de verpersoonlijking van de heerlijkheid van de Godheid. Het licht van de kennis van de
heerlijkheid van God is te zien in het gezicht van Jezus Christus. God heeft Zichzelf aan de mens
geopenbaard; Hij boog zich neder om de menselijke natuur aan te nemen en in Zijn Zoon zien we de
heerlijkheid van de heilige karaktereigenschappen. =ST Dec 12, 1895, al.4
Sabbat 5/4: (Het grote en diepzinnige geheimenis; Johannes 1:1-3)
Dit hoofdstuk geeft het kader voor het karakter en de belangrijkheid van het werk van Christus. Als
iemand die dit onderwerp begrijpt, schrijft Johannes alle macht aan Christus toe en spreekt hij over Zijn
grootheid en majesteit. Hij werpt heilige stralen van kostbare waarheid als licht van de zon uit. Hij
presenteert Christus als de enige Middelaar tussen God en de mensheid.
De leerstelling van de belichaming van Christus in menselijk vlees is een mysterie, “het mysterie dat in
alle eeuwen en voor alle generaties verborgen is geweest” (Col. 1: 26). Het is het grote en diepzinnige
mysterie van goddelijkheid. “Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond” (Johannes 1:
14). Christus nam de menselijke natuur aan, een natuur ondergeschikt aan Zijn hemelse natuur. Niets toont
ons meer de wonderbaarlijke neerbuiging van God aan. Hij, “heeft de wereld zo liefgehad, dat hij Zijn enig
geboren Zoon gegeven heeft.” (Johannes 3: 16). Johannes stelt dit fantastisch onderwerp met zo een
eenvoud voor, dat iedereen dit idee kan bevatten en verlicht kan worden.
Christus nam niet zogenaamd de menselijke natuur aan; Hij nam het waarlijk aan. Hij beschikte in
werkelijkheid over de menselijke natuur. “Daar nu de kinderen aan bloed en vlees deel hebben, heeft ook Hij
op gelijke wijze daaraan deel gekregen” (Hebr. 2:14). Hij was de zoon van Maria; Naar menselijke afkomst
was Hij was het zaad van David. Hij is verklaard een man te zijn, de Man Christus Jezus.” Deze Man,” schrijft
Paulus, “is zoveel groter heerlijkheid dan Mozes waardig gekeurd, als de bouwmeester hoger eer geniet dan
het huis.” (Heb. 3:3)…
De wereld is door Hem gemaakt, “en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is” (Joh. 1:3). Als
Christus alle dingen gemaakt heeft, bestond hij voor alle dingen. De woorden in verband hiermee gesproken
zijn zo beslissend dat niemand in twijfel gelaten hoeft te worden. Christus was in wezen God en in de
hoogste betekenis van het woord. Hij was met God vanaf de eeuwigheid, God in het geheel, gezegend voor
altijd… Er is licht en heerlijkheid in de waarheid dat Christus een was met de Vader voor de fundamenten
van de wereld werden gelegd. Dit is het licht schijnend in een donkere plaats, het schitterend makend met
heilige originele heerlijkheid. Deze waarheid, oneindig mysterieus op zichzelf, verklaart andere mysteries en
anderszins onverklaarbare waarheden, terwijl het omsloten is door licht, ontoegankelijk en onbegrijpelijk.
=1SM 246-8; HP 41; TMK 11
8