EGW Notities 2e kw 2008 - A4 model (PDF) - agp internet

Zondag 18/5: (De beginjaren, Lukas 2:40, Johannes 1:4; 8:2)
Het voorbeeld van Jezus is een licht voor de jongeren maar ook voor de volwassenen, want Zijn
kinderjaren en jeugd waren voorbeeldig. Vanaf de eerste jaren was Zijn voorbeeld volmaakt. In zowel Zijn
fysieke als geestelijke natuur volgde Hij de goddelijke orders van groei op, geïllustreerd door een plant,
zoals Hij wenst dat het bij alle jeugd is. Hoewel Hij de Majesteit des hemels, de Koning der ere was, werd Hij
een baby in Betlehem en vertegenwoordigde Hij een korte tijd de hulpeloze baby, die verzorgd wordt door
zijn moeder. In Zijn kinderjaren deed Hij de dingen van een gehoorzaam kind. Hij sprak en handelde met de
wijsheid van een kind en niet van een volwassene, respecteerde Zijn ouders en voldeed aan hun wensen op
een behulpzame manier naar de mogelijkheden van een kind. Maar in elke fase van Zijn ontwikkeling was hij
volmaakt, met de eenvoudige, natuurlijke gratie van een zondeloos leven. De heilige schrift zegt over Zijn
kinderjaren het volgende: “Het kind groeide op en werd krachtig, en het werd vervuld met wijsheid, en de
genade Gods was op Hem.” En over zijn jeugd staat er: “En Jezus nam toe in wijsheid en grootte en genade
bij God en mensen.”
Jezus deed niet, zoals vele jongeren, zijn tijd besteden aan amusement. Hij legde zich toe op een studie
van de Schrift, want Hij wist dat die waardevolle instructies in zich hebben voor hen die daarin hun raad
zoeken. Hij was getrouw in Zijn huiselijke taken en de vroege ochtenduren, bleef hij niet Zijn tijd in bed
verdoen, maar trok hij zich terug op een rustige plek om te mediteren, de Schrift te onderzoeken en te
bidden. Elke profetie die betrekking had op Zijn werk en bemiddeling was bekend bij Hem, vooral die
verwezen naar Zijn vernedering, verzoening en bemiddeling. In Zijn kinderjaren en jeugd stond Zijn doel in
het leven Hem altijd voor ogen, een aansporing voor Zijn onderneming, het werk ten behoeve van de
gevallen mens. Hij zou het zaad zaaien dat hun dagen zou verlengen en het genadige doel van de Heer zou
voorspoedig zijn in Zijn handen…
Jezus was de bron van genezende genade voor de wereld en ondanks al die opgesloten jaren in Nazareth,
stroomde zijn leven over in stromen van sympathie en tederheid. De bejaarde, de treurende en de zondige,
de kinderen die speelden met hun onschuldige vreugde, de kleine schepselen uit de bosjes, het geduldige
lastdier, allen waren gelukkiger in Zijn nabijheid. Hij, wiens krachtige woorden de werelden bijeen hield,
nam de tijd om een gewonde vogel te verzorgen. Er ontging Hem niets, niets wat Hij te min achtte om te
dienen.
=YI May 25, 1909, al. 1-2,5,10; BEcho 12-15-92; YI 11-3-86, 7-27-93, 8-23-94, 8-30-94; RH 2-25-96; ST
9-17-94
Maandag 19/5: ( Aan het begin van Zijn bediening; Matteüs 4:4)
Hoewel de enige Zoon van de Almachtige God zichzelf vernederde en menselijke natuur op Zich nam, was
Zijn geloof, door beproeving en testen, opgewassen tegen de verleiding omwille van de mensheid. Jezus liep
over de grond waar Adam was gevallen, maar hij struikelde niet. Satan verliet het veld als een verslagen
vijand, duidelijk verworpen. Op de woorden van Christus: “Ga achter Mij, satan!” kon de machtige gevallen
engel niet anders dan gehoorzamen. Krachtigere engelen waren aanwezig op het strijdveld, bewaakten de
belangen van de verleide ziel, klaar om de verleider te weerstaan…
In de grote strijd tussen de Vorst van het licht en de vorst van duisternis, overwon Jezus ten gunste van
de mens. Als satan maar een greintje voordeel had opgelopen, zoals bij de eerste Adam, dan zou de mens
onder zijn beheer zijn gebleven, zonder een glimp van hoop zouden zij van de aardbodem verdwijnen. Maar
ten behoeve van de mens overwon Jezus de gevallen vijand: satan was overwonnen. Door de overwinning
van Christus, kon de mensheid zich verheffen in morele waarden, niet door iets dat zij zelf hadden gedaan,
maar vanwege het grote werk dat gedaan was voor hen door de enige Zoon van God. Als vervanger en borg
van de mens, in de gedaante van een mens, door goddelijke kracht, plaatste Christus de mens op veilige
grond. Door in Hem te geloven als onze persoonlijke Verlosser, plaatsen wij onszelf onder Zijn bloedbevlekte
banier en kan het kwade ons niet meer van onze standaard afbrengen, zolang wij loyaal blijven aan Hem die
voor ons stierf. In al de verleidingen van satan, ligt een diepgelegen plan, een duister doel, om aan te sturen
op de vernietiging van de menselijke ziel. Maar wij zullen staan voor deze vijand net als Christus. Hij
presenteerde Christus de drie grote verleidingen, die de mensheid overheersen. Hij werd getest op het punt
van voeding, valse veronderstellingen en het verkrijgen van wereldse macht en eer. Satan probeerde Hem
van Zijn integriteit af te brengen door Hem uit te dagen met betrekking tot Zijn relatie met God door een
bepaalde handeling waardoor een speciaal wonder van God vereist zou zijn om Hem te redden; en hij lokte
Hem met de wereld en haar eer, als Hij voor hem zou neerknielen en hem aanbidden. Maar in elke verleiding
kon Christus de verleider weerstaan in het belang van de mens en zorgde Hij voor genade naar de mate
waarin Christus die geeft, zodat ieder mens in Hem meer dan een overwinnaar mag zijn.
=BEcho Dec 1, 1893, al. 7-9; ST 9-5-95, 8-4-90, 7-28-90; BEcho 11-15-92;RH 7-5-92, 5-14-08; 1Red 45-
51
30