EGW Notities 2e kw 2008 - A4 model (PDF) - agp internet

Vrijdag 2/5: (Goed doen!; handelingen 10:38)
Van de onderwijzing van Christus werd verklaard door degenen die Hem gehoord hebben: “Nooit heeft
een mens zó gesproken, als deze mens spreekt!” Dit zou waar geweest zijn over Christus als Hij alleen
onderwezen had op het gebied van het fysieke en het intellectuele of in zaken van zuivere theorie en
speculatie. Hij zou geheimen hebben kunnen onthullen waarvoor eeuwen van werk en studie nodig zijn
geweest om die te doorgronden. Hij zou aanduidingen op wetenschappelijk gebied hebben kunnen geven die
voedsel voor gedachten en aanmoediging voor uitvindingen konden verschaffen tot het einde van de tijd.
Maar Hij deed dat niet. Hij zei niets om nieuwsgierigheid te bevredigen of zelfzuchtige ambitie te stimuleren.
Hij hield zich niet bezig met abstracte theorieën, maar met dat wat volstrekt noodzakelijk is voor de
ontwikkeling van het karakter; dat wat het vermogen van de mens zal vergroten om God te kennen en zijn
kracht vermeerderen om goed te doen. Hij sprak over die waarheden die met de levenshouding te maken
hebben en die de mens verenigen met de eeuwigheid.
De onderwijzing van Christus, net zoals Zijn genegenheden, omvatten de wereld. Er kan nooit een
omstandigheid in het leven zijn, een crisis in de menselijke ervaring, die niet voorzien is in Zijn onderwijzing
en waarvoor haar beginselen geen les inhouden. De woorden van de Prins der Leraren zullen een gids zijn
voor al Zijn medewerkers tot het einde van de tijd.
Geen enkele leraar heeft ooit zulk een uitgesproken respect voor mensen aan de dag gelegd als onze
Here Jezus Christus. Hij stond bekend als de vriend van tollenaars en zondaars. Hij ging om met alle klassen
en bezaaide de wereld met waarheid. Op de marktplaats en in de synagoge verkondigde Hij zijn boodschap.
Hij verlichtte elke aard van lijden, zowel lichamelijk als geestelijk. Aan alle wateren zaaide Hij het zaad van
de waarheid…
Het was niet alleen aan het kruis dat Christus zichzelf opofferde voor de mensheid. Terwijl Hij “rondging
goed doende,” was het voor Hem een dagelijkse ervaring Zijn leven uit te gieten. Zo’n leven kon slechts op
één manier volgehouden worden. Jezus leefde in afhankelijkheid van God en in gemeenschap met Hem. De
mens begeeft zich nu en dan naar de binnenkamer van de Allerhoogste, onder de schaduw van de
Almachtige; zij blijven daar slechts gedurende enige tijd en het resultaat is zichtbaar in edele daden. Maar
dan schiet hun geloof tekort, de gemeenschap wordt onderbroken en het levenswerk bedorven. Maar het
leven van Jezus was een leven van voortdurend vertrouwen, gedragen door voortdurende gemeenschap en
Zijn dienst voor hemel en aarde was zonder fouten of aarzeling. Als mens smeekte Hij bij de troon van God,
tot Zijn menselijkheid gevuld was met een hemelse stroom, die menselijkheid met goddelijkheid verbond.
Hij ontving leven van God om dat leven aan de mensen door te geven.
=ST June 7, 1905, al. 7-11; ST 7-9-94; BTS 1-1-09; SW 10-3-05; RC 228, GC 611-612
====Les 6: 3 – 9 Mei De uitdaging in Zijn uitspraken
Wie de Bijbel wil bestuderen en verlangend is om de waarheid te gehoorzamen, die zal goddelijke verlichting
ontvangen. =DA 459
Sabbat 5/3: (Over Heilige Grond; Johannes 7:46)
Hoewel de Verlosser geen rijkdom had, geen uiterlijke grandeur vertoonde, niet met wereldlijke
pompeusheid kwam, werden Zijn woorden van belofte, gebod en verzekering uitgesproken met de
waardigheid van goedheid, grootheid en macht. De mensen luisterden met verbazing en verwondering en de
indruk op hun verstand werd geuit door de dienaren van de tempel, die kwamen om Hem gevangen te
nemen in opdracht van de schriftgeleerden en priesters. Ze luisterden geboeid naar Zijn woorden van
hemelse wijsheid en hun opdracht vergetend gingen ze terug zonder hun gevangene. De priesters en
schriftgeleerden vroegen: “Waarom hebt gij Hem niet medegebracht?” en ze antwoordden: “Nooit heeft een
mens zó gesproken, als deze mens spreekt!”
Niemand kon naar Zijn genadevolle woorden luisteren en aan de overtuiging ontkomen dat Hij een
persoon was van superieure goedheid en wijsheid. De emoties van Zijn luisteraars veranderde van
bewondering voor Zijn welsprekendheid naar het verlangen om het grote karakter te hebben, die Hij hun
voorhield zowel in perceptie als voorbeeld. Terwijl Hij vertelde over thema’s van eeuwigheidswaarde, hingen
ze als gehypnotiseerd door de kracht ervan aan Zijn lippen. Diegene die op deze wijze aangetrokken werden
tot de vitale waarheden die Christus presenteerde, stonden op heilige grond, vlakbij de rivieren van het
Water des levens. Met welk een diepe, indrukwekkende kracht riep Hij tot de massa op de laatste dag van
het feest, zeggende: “Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke!”, bij een andere gelegenheid
verklaarde Hij: “Ik ben het licht der wereld; wie Mij volgt, zal nimmer in de duisternis wandelen, maar hij zal
het licht des levens hebben.” “Ik ben het brood des levens; wie tot Mij komt, zal nimmermeer hongeren en
wie in Mij gelooft, zal nimmermeer dorsten.”
Christus is een open fontein, een onuitputtelijke fontein, waar mensen steeds opnieuw van mogen
drinken en altijd verse voorraad mogen vinden. Maar niemand zal ooit tot Hem komen, behalve diegenen die
reageren op de aantrekkingskracht van Zijn liefde. Niemand zal eten van het brood des levens dat uit de
hemel is nedergedaald; niemand zal drinken van het levenswater, vloeiend van de troon van God, behalve
diegenen, die gehoor geven aan het pleiten van de Heilige Geest. Als aldus God de schatten des hemels
gegeven heeft in de gave van Zijn eniggeboren Zoon, hoe zal dan de zondaar ontsnappen, als hij deze grote
verlossing negeert en geen waarde hecht aan de grote voorziening van God?
=ST mei 2 1892 al.1-3; ST 5-2-92, 5-8-93, 7-23-96; DA 459-460; RC 32; TMK 51-52
22