Herfst 2010 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland

12
interview
Nieuw lid voor comité van aanbeveling
Een nieuw lid voor ons comité van aanbeveling. Voor een aantal onder ons geen onbekende.
Kinderarts Gert van der Vlist stelt zich voor.
Kinderarts Gert van der Vlist
Zou u zich aan onze lezers willen
voorstellen?
Mijn naam is Gert van der Vlist. Ik ben geboren in
Rotterdam (1948) en opgegroeid in Middelburg.
Na de middelbare school ben ik medicijnen gaan
studeren in Utrecht. Van 1974-1978 heb ik de
opleiding kindergeneeskunde in het WKZ
(Wilhelmina kinderziekenhuis) gevolgd.
Vervolgens ben ik 8 jaar werkzaam geweest als
algemeen kinderarts in het Carolusziekenhuis
Den Bosch om daarna weer terug te keren naar
het WKZ op de afdeling intensive care algemene
kindergeneeskunde.
Sinds 1988 ben ik weer werkzaam als algemeen
kinderarts, in het Diakonessenhuis in Utrecht,
Zeist en Doorn. Ik ben gespecialiseerd in de zorg
voor kinderen/jongeren met diabetes mellitus
(suikerziekte red.) en ook in de zorg voor kinderen/jongeren
met ADHD, voor de lezers waarschijnlijk
geen onbekend verschijnsel.
Ik ben getrouwd, heb drie kinderen en ben de
tekst Corinne Kijl | foto Gert van der Vlist
trotse opa van vier kleinkinderen. Mijn hobby’s
zijn wandelen, fietsen, tennis, bridge, tuinieren en
lezen.
Waarom hebt u voor kindergeneeskunde
gekozen?
Kindergeneeskunde is heel breed en mensgericht.
De combinatie van de lichamelijke problemen bij
kinderen, steeds gekleurd door de ontwikkelingsfase,
met de consequenties die dat vaak ook heeft
voor de andere gezinsleden, ook in psychosociaal
opzicht, maakt het een heel boeiend, mooi en
dankbaar vak.
De zorg voor patiënten met een chronische ziekte,
tijdens de groei van kind naar volwassene, vereist
steeds aanpassing aan de veranderende omstandigheden
en dat maakt het werk van een kinderarts
óók heel aantrekkelijk en leuk. Neonatologie
(de zorg voor pasgeborenen) is daarnaast een heel
apart maar ook zeer aantrekkelijk onderdeel van
het vak met een hoop medisch technische aspecten
en een heel eigen palet aan ziektebeelden.
Wanneer bent u voor het eerst echt
geconfronteerd met TSC en de problematiek
rondom deze aandoening?
Kunt u zich nog herinneren wat u toen van
deze aandoening vond?
Mijn eerste confrontatie met TSC was in 1986 of
1987. Ik was toen werkzaam op de intensive care
afdeling algemene kindergeneeskunde in het WKZ,
waar een jongen met TSC na een grote operatieve
ingreep op mijn afdeling werd opgenomen.
Ik werd getroffen door de complexiteit van het
ziektebeeld en de consequenties die het ziektebeeld
vaak heeft. Later heb ik een aantal malen de
diagnose TSC moeten stellen naar aanleiding van
epileptische aanvallen bij nog jonge kinderen en
sindsdien ben ik betrokken bij de zorg voor die
kinderen.
herfst 2010 | TSC Contact