Herfst 2010 - Stichting Tubereuze Sclerosis Nederland

om mee te trappen. Pas na de koffie komt de vaart
er in. Het landschap aan de andere kant van de
Weser is drassig en polderachtig. Voor de derde
dag hebben we wind mee en is het droog en zonnig.
Na de picknick fietsen we wel zo heerlijk tussen
Großenhain en Armstorf, het geeft een geweldig
gevoel van vrijheid. Als we een bos uit fietsen,
schiet er ineens een ree voor ons langs. Lamstedt
is een streekcentrum. Er is werkelijk niets te beleven,
we eten pizza in een Turkse snack, de enige
eetgelegenheid.
Donderdag 5: Lamstedt – Beldorf, 86 km
Dag van het boerenambacht met als bekroning slapen
in het stro. Ondanks slechte weersvoorspelling
wordt het een droge dag met in de middag ook
zon. We steken met een grote pont de Elbe over,
een brede rivier. Fien is gestrest. We fietsen aan de
andere kant buiten de dijk langs het water. Tussen
de schapen. Dan volgen we de Stör, een zijrivier,
tot Itzehoe. Erg mooi. Bij Oldenbüttel steken we
alweer met een pont het Nord-Ostsee kanaal over.
We volgen het fietspad wat er langs loopt een kilometer
of 6, bijzondere ervaring. Enorme schepen
varen hier doorheen, ook veel pleziervaart. Onze
Heu-Herberge ligt 5 km ten westen van de route.
In Duitsland is de hooiherberg een begrip, voor
ons een hele nieuwe belevenis en zeker voor
Fieneke. We krijgen een rondleiding van de boerin.
Over dit concept is goed nagedacht. Op de hooizolder
hangen klimtouwen en schommels aan de
balken. De slaapzalen zijn goed afgesloten, we
komen er geen vlieg tegen. In elke zaal is een aantal
compartimenten met hooi waar je met z’n vieren
in kan slapen. Midden in de nacht moet Fien
wachten op de Weserfähre
naar de wc, dat is even een gedoe. Terug in de
slaapzak is dé lepel kwijt, die heeft ze altijd bij
zich, bovendien een enig exemplaar. Ai!! Dat
wordt lang zoeken zonder resultaat. Hij lijkt letterlijk
als speld in de hooiberg verdwenen. De volgende
ochtend vinden we het ding gelukkig toch,
maar niet nadat ik die hele bak overhoop hebben
gehaald. Genoeg hooi gezien voorlopig en vooral
geroken. We krijgen van de boerin ieder een
gelukssteentje mee voor onderweg.
Vrijdag 6: Beldorf – Schleswig, 77 km
Zonnig weer met stapelwolken, een prachtige dag.
“Dit is wat je je voorstelt van fietsen door
Denemarken” zegt Pim. Daar zijn we nog niet,
maar hopen toch morgen over de grens te trappen.
Fien had vanochtend goede benen, ’s middags
minder. Al fietsend heb je steeds contact met
haar. Ze daagt je voortdurend uit. Door niet of half
mee te fietsen bijvoorbeeld. Ze wacht dan ‘stiekem’
af tot het protest komt: “kom op Fien, fietsen,
trappen met die benen, héé duwen, ahhhh
wat doe jij nou ??....niks???” Daar zit ze dan om te
grinniken. Als we met z’n tweeën gas geven kan
de man ons niet meer bij houden. Na aankomst
slenteren we wat door Schleswig, een charmante
stad aan een meer. Alle inspanningen beginnen
hun tol te eisen, we kunnen eigenlijk geen pap
meer zeggen.
Zaterdag 7: Schleswig – Abenraa, 88 km
6e achtereenvolgende dag in het zadel! Stralend
weer. Bij Padborg gaan we de grens over. Daarna
‘mountainbiken’ door een natuurgebied richting
Abenraa wat we van ver aan het fjord zien liggen.
We breken bijna alle records (afstand, fiets- en
Fien moe na aanval Stoere tandem
TSC Contact | herfst 2010 21
Onderweg n