de toestemming van partijen bij het huwelijk. - VU-DARE Home

154
zwakheid, zoozeer de bescherming der wet zou
behoeven, dat hij zich daarvoor een capitis deminutio
zou willen getroosten.
Neemt men nu aan dat de wet in art. 488
al. 4 een zelfstandigen grond neemt voor curateele
dan moet m. i. ontkennend werden beantwoord de
vraag of deze valt onder „gebrek aan verstandelijke
verraogens", art. 143. Feit is dat de wetgever,
al heeft hij de vraag niet opzettelijk willen oplossen,
een terminologie gebruikt, die voor deze meening
pleit; ik wijs hierbij op de boven aangehaalde
jurisprudentie en verder op de uitspraak van Mr.
F. A. R. A. baren van Ittersum : ^] „Mij dunkt,
„iedereen gevoelt dat er een belangrijk onderscheid
„bestaat tusschen eigenlijk gezegde krankzinnigen,
„bij wien de verstandelijke vermogens geheel ont-
,,breken, die daardoor buiten staat zijn als verstan-
„dige wezens te willen, daarom zelfs tegen hun
,,wil onder curateele moeten werden gesteld, en hen,
„die zelf gevoelen door zwakheid van vermogens
„niet in staat te zijn hun eigen belangen behoorlijk
,,waar te nemen, en daarom alleen op eigen ver-
,,zoek of althans met hunne teestemming onder
,,curateele kunnen worden gesteld."
In verband met art, 143 bepaalt art, 116^° B. W.
dat de vader of de moeder het huwelijk kan stuiten
„wanneer een der partijen, uit hoofde van ge-
„brek aan verstandelijke vermogens onder curateele
'] Bespreking van het vonnis der Utrechtsche rechtbank in
verband met de conclusie van den Ofl&cier van Justitie van de
rechtbank te Haarlem in Rechtsgeleerd Magazyn 1903 p. 153 en vlg.