KUANGELIUMS VAN MATTHEÜS - Tresoar

4-4 DE VERTALING BES
doch aan het slot jo, dat een misslag is; ia Lfeafde-gjalpe,
p. 25, maakt hij dïe fout overal. In het lieve minneliedje,
p. lij zegt Tiete tot Eoytske bestendig dou, zoo
ook, p. 9, Swopke en Ofke. Echtelieden, het spreekt
van zelf, begroeten elkander altijd met dou, zoo als,
p. 11, Tetke en Sjolle Kreamer. De zanger tot zijnen
zoon Ork, p. 10, ook dou, en zoo ook mama Vernis,
p. 36, tot haren Cupido. Neef Jolle zegt tot zijnen oom
Haytse steeds y, en omgekeerd Haytse tot Jolle dou.
Tjeskmoar zegt tot den losbol Wif, haren kleinzoon, dou,
du. In Paris en Oenone heerscht goede regel; gewoonlijk
zegt Paris tot Oenone dou, en zij tot hem jou, waarschijnlijk
omdat hij een konings zoon is, en zij van minderen
rang. „ Ho Paris!" zegt zij, „ woene y jon Enone,
„ in, du Enone! dyn Paris forlitte?" Zelfs wanneer zij
hem zijne veranderlijkheid verwijt, vergeet zij den afstand
tusschen hem en haar niet; Foy, foroarlike waerhoánne! y
forstiete my f o dr myn oanheljen, jane my jon iis foár myn
fjoer in jon ontrouioe foar myn stânheftigheit. Den grooten
oceaan spreekt zij , als eene godheid, met du aan. Du
ontankbare See, du biste foár syn schip stil, in jiemme
onrjuchijvrdige goden tjienje Mm foár stjoerbœken, p. 44,
en 47, waar nog eens du onbarmhertige see voorkomt. De
inachtneming van dit teeder onderscheid is te merkwaardiger,
omdat het geheel uit een hoffelijk Fransch stukje
schijnt vertaald te zijn. In Dorilis in Cleonice daarentegen,
hetwelk zeker uit het Fransch vertaald is, vertolkt
Gijsbert het Fransche vous altijd woordelijk met ji en jou,
en van du herinner ik mij uit dat stuk geene voorbeelden.
Zelfs tegen de liefde, anders door den dichter vertrouwelijk
met du begroet, is hij hoffelijk en zegt jo; ja,
de verlatene Cleonice, haren minnaar vervloekende, zegt niet
eeîis du; 't Is den wier, scelmheftige Endymion, dat y my
forlitte? Ook uit de meesterlijke vertaling van Mornay's
Sur la vie et la mort herinner ik mij geen du. Den mensch