KUANGELIUMS VAN MATTHEÜS - Tresoar

EUANGELIUMS VAN MATTHETTS. 75
Bij het meer en meer verdwijnen van du uit de taal
der fatsoenlijke wereld, en de verwijzing van het woordeken
ten gebruike der smalle gemeente, verloor het ook
zijne teedere beteekenis, en werd uitsluitend door het
plebs gebezigd, om elkander eene grofheid te zeggen.
Nu weet ieder, dat onze landaard in die dagen al wat
grof, morsig en kaal was, den Duitschers gewoon was
aan te wrijven; getuigen zoo vele kluchtspelen als de
Bedrogen Mof en anderen, die toen ontelbare malen ten
tooneele verschenen, om ons volk te vermaken. Zoodra
nu de halfgeleerden, die den grooten hoop maken, en hier
de openbare mening steeds leiden, du voor een inkruipsel
uit Moffrica, gelijk zij zeiden, hielden, was dit genoeg,
om du den laatsten schop uit alle burgergesprekken te
geven. Ieder herinnert zich hierbij, dat het volk onzer
straten thans van een Duïtscher sprekende, zegt, hij is
uit het land, waar ze tegen ons Lieven Meer van DU zeggen.
Daartegen werd de invloed der Fransche taal en zeden
in de laatste helft der XVIIde eeuw hier te lande meer
en meer overwegende. Fransch blanketsel, aangemengd
met Farizeeuwsch vernis, glom op alles, wat een fatsoenlijk
aanzien moest hebben. De Franschen zeiden vous
tegen één persoon, en daarom moesten wij immers ook
gij zeggen. Het is waar, de Franschen hielden ook nog
tu aan, en maakten er een zeer juist en geestig gebruik
van; hier echter ging het den Nederlanders, zoo als Onno
Zwier van Haren zegt, dat zij de apen van alle natiën
zijn, doch bij ongeluk zeer onhandige apen, die al het
kwade van hunne voorbeelden overnamen, en dezen het
goede en edele, waardoor zij zich onderscheidden, houden
lieten.
Ik meen ook aangetoond te hebben, dat er een fijn gevoel
vereischt wordt, om juist te onderscheiden de plaats waar,
de tijd waarin en de persoon jegens wien het pronomen
du zijne beteekenis kan ontwikkelen. Nu zij het mij ten