KUANGELIUMS VAN MATTHEÜS - Tresoar

KÜANGEUUMS VAN MA'iTHEUS, 45
in het algemeen spreekt hij zelfs aan met y, O éarme
onioiltne rainsce az y binne, en vervolgens altijd?/, blz. 115.
In zijne brieven volgt Gijsbert den hoffelijken toon van
den dag, die in Hollandsclien brievenstijl was aangenomen,
en van Gijsberts vrienden gevolgd, door hem aan hen
werd terug gegeven. Ook zijne vrienden, de boek^erkoopers
Fonteyne en ïtintjes (p. 87 en 96), durft hij in
rijm zelven niet aanspreken met dou. Reamer en Sape, als
twee beschaafde stedelingen, gebruikten tot elkander y; maar
het ligt geheel buiten het Friesche taalgebruik, dat ook
twee boeren, Egge en Wyneringh, dit doen ; alleen aan
den derden man, die later bij hen komt, den grijzen
staatsman Goadsfrjuen, komt deze pîigtpleging toe. Beter
begreep hij den genius van het Friesch, toen hij in het
hoarshqfenjen (p. 91) zong:
Knielje, Aruns! Jouw 'tl Dyn boeythried iz folsponne.
Ljuentje om behâd! Dyn frydomm' rini red tfeyn.
Een gelijk ongeluk kwam Gijsbert over in de psalmen.
Als voorzanger verpligt de psalmen van Dathenus wekelijks
aan te heffen, was het natuurlijk, dat hij aan bet
vertalen der psalmen viel, en wat het decorum jegens
God aanging, het voorbeeld, dat hem in het geheugen
zat, met het persoonlijk voornaamwoord volgde. Slechts
zelden spreekt hij God met du aan, en clan nog wisselt
hij du dikwerf af met jo; b. v. Ps, XVI, p. 109:
Bewerre my, God, ik trouivje op dy;
Ik gruwnje op jo moed, tinsen, hert in sinnen.
O, sjongt miin siel, y binne heer oer my.
De reden, dat Gijsbert zich niet gelijk blijft, is eenvoudig,
dat het taalinstinkt hem ingeeft du, waarvan een
gewaand decorum des tij ds hem afbragt tot y. Slechts
een enkelen maal is Gijsbert hier op het regte pad, b. v.
Jou Oraenjen, Ijeaive Heer e,
Dizze eere,
Dat hy wwz de free befjueoht;