Download het volledig rapport (238 p.) - KCE

2 Evaluatie van de referentiebedragen KCE reports vol. 17A
INLEIDING
Dit rapport geeft verslag van een evaluatie van het Belgische systeem van referentiebedragen.
Wat zijn referentiebedragen?
Het systeem van de Referentiebedragen is bij wet ingevoerd (Wet 22-08-2002) als middel om
verbruiksvariaties in de ziekenhuispraktijken op te sporen en zo nodig maatregelen te nemen om
die variaties bij te sturen. Het vormt één van de maatregelen die worden genomen om een
doelmatig gebruik van de publieke middelen voor de gezondheidszorg in de hand te werken.
De maatregel voorziet de mogelijkheid om ziekenhuizen financieel te sanctioneren, en hun
overschrijding publiek te maken via webstekpublicatie.
Voor 28 ÿ All Patiënt Refined Diagnosis Related Groups (APR-DRGÊs) worden referentie- en
recuperatiebedragen voor de klassieke ziekenhuisverblijven berekend op basis van de koppeling
van Minimale Klinische Gegevens (MKG) met de financiële gegevens van het RIZIV (MFG
Minimale Financiële Gegevens). Bij de berekening wordt enkel rekening gehouden met klasse één
en twee van ernst van de aandoening ( severity class ).
De wetgever voorziet referentiebedragen voor 15 chirurgische APR-DRGÊs (5 zijn subgroepen
die onder een bredere chirurgische APR-DRG vallen), 1 APR-DRG voor normale bevalling en 12
medische APR-DRGÊs.
In de berekening worden drie prestatiegroepen onderscheiden: de klinische biologie (met
uitzondering van de forfaitaire honoraria), de medische beeldvorming (met uitzondering van de
angiografieën en de forfaitaire vergoedingen), en de overige technische prestaties (algemene
speciale verstrekkingen, kinesitherapie en fysiotherapie, interne geneeskunde en subspecialismen).
Waarom dit onderzoek?
Op grond van de reacties van de ziekenhuizen op 2 simulaties (gegevens 1997 en 2000) drong
zich een evaluatie op van de beoogde budgettaire weerslag van het systeem, de implementatie en
de effecten. De evaluatie van het systeem was opgenomen in het Regeerakkoord en werd
gecoördineerd door het KCE.
In dit onderzoek wordt stilgestaan bij een aantal vragen:
Hoe is en wordt de implementatie van het systeem van referentiebedragen in de ziekenhuizen
onthaald? Heeft het systeem van referentiebedragen een impact op het medische gedrag binnen
de ziekenhuizen? En geeft het aanleiding tot specifieke problemen?
Is het concept en de berekeningswijze van de referentiebedragen voldoende aangepast aan de
beoogde doelstellingen? Is de lijst en de gekozen berekeningswijze oordeelkundig gebeurd en
moeten er eventueel aanpassingen aangebracht worden?
Zijn technisch-methodologische aspecten bij de berekening van het recuperatiebedrag voldoende
accuraat, zoals onder meer het gebruik van extrapolatieregels, de uitsluiting van ingrepen in
daghospitalisatie? Houdt de berekening op basis van gemiddelde vastgestelde uitgaven voldoende
rekening met de specifieke kenmerken van ziekenhuizen of omstandigheden waarin deze actief
zijn ?
Wat met de financiële recuperaties die het systeem van referentiebedragen met zich meebrengt?
Kan de recuperatie, die in het huidige systeem zal optreden in de meeste ziekenhuizen, vervangen
worden door alternatieve, meer doelgerichte maatregelen.
Geeft het systeem van referentiebedragen aanleiding tot verschuivingen van kosten van één
categorie uitgaven naar een andere (bijv. naar ambulant, heropnames, verschuiving tussen
groepen ziekenhuisprestaties)? Als verschuivingen optreden, wordt de vraag gesteld of een
andere samenstelling van de prestatiegroepen vereist is, of dat een eerder globaal
referentiebedrag wenselijk is.
Het onderzoek werd opgesplitst in drie onderdelen: