Alumnispecial - Technische Universiteit Eindhoven

‘Ik wilde in
de wiskunde
nieuwe dingen
ontdekken.’
tegemoet. Daarna deed hij als postdoc
onderzoek in Amsterdam, de Verenigde
Staten en Hong Kong. Ruim tien jaar geleden
kwam hij terecht bij de Katholieke
Universiteit Leuven.
In deze romantische universiteitsstad
ging het snel: Kuijlaars kwam binnen als
gastdocent, kreeg een aanstelling als
hoofddocent en werd hoogleraar. Nu is hij
‘gewoon hoogleraar’, in België één graad
hoger dan ‘hoogleraar’. Leuven past bij
hem, zegt hij. ‘Het is een relaxte omgeving.
In Amsterdam heerst een andere
mentaliteit. Niet vervelend, maar ik ben
een jongen van het zuiden. Daarbij krijg
ik hier alle kansen: men heeft vertrouwen
in mij, dat is prettig.’ In het accent van
Kuijlaars galmt ook al het timbre van de
Vlaming door; het gedempt volume, de
begeleidende bescheiden glimlach.
Kuijlaars vertelt over het plezier dat de
wiskunde hem schenkt. Al was zijn keuze
voor wetenschap niet altijd duidelijk
omlijnd. ‘Ik wilde in de wiskunde nieuwe
dingen ontdekken. Maar een keuze voor
wetenschap is ook een gok: je weet niet
of een goede onderzoeksplaats zich
aandient. Een leven in de wetenschap
is daarom lastig te plannen; je hebt wat
geluk nodig. In mijn begintijd ging men
ook veelvuldig naar het buitenland,
omdat de vacatures in Nederland schaars
waren.’
Hij begon zijn loopbaan in de potentiaaltheorie,
vervolgde in Amsterdam met de
approximatietheorie en houdt zich nu
bezig met kansrekening en mathematische
fysica. Hij doet onderzoek naar de
eigenwaarden van grote random
matrices. Met de centrale vraag: ‘Hoe
gedragen de eigenwaarden zich, wanneer
de matrix steeds groter wordt? Een
typisch gedrag is dat er afstoting plaatsvindt
tussen de eigenwaarden van de matrix:
ze komen nooit heel dicht bij elkaar.
De afstoting gebeurt steeds regelmatiger
naarmate de afmetingen van de matrix
toeneemt. Kort gezegd: hoe groter de
matrix, hoe eenvoudiger de analyse van
het model.
Anderzijds zijn er uitzonderingen, de interessante
verschijnselen die zijn aandacht
opeisen. Met een internationaal gezelschap
van promovendi en postdocs –
ongeveer tien in totaal – doet de ‘gewoon
hoogleraar’ zijn onderzoek. Het is een
onderzoek waar mondiaal behoorlijk wat
groepen mee bezig zijn en waarin veel
ontwikkelingen plaatsvinden. ‘Onlangs
was er nog een belangrijke doorbraak,
maar helaas niet in onze groep. Ik heb
begrippen en technieken toegevoegd om
problemen te beschouwen. Het meest
trots ben ik op een methode, waarbij je
twee matrices aan elkaar koppelt.’
Kick
Het is abstracte wiskunde: je kunt er niet
direct een toepassing voor bedenken, al
M A T R I X / A L U M N I S P E C I A L / 2 0 0 9 13