Dichter bij diabetes - Bvvde

Vraag 3.1
Hoe is de snelle en goede respons van de ingestelde behan-deling op de hyperglykemie te
verklaren?
Bent u zeker van de diagnose type-2-diabetes?
Welke aanwijzingen ondersteunen u hierin?
Welke instructie vindt u voor de eerste dagen van belang wanneer een nog onbekende
diabetespatiënt zich presen-teert met relatief hoge glucosewaarden? Neem in uw overweging
mee dat het stellen van de diagnose diabetes melli-tus in dit geval direct samenvalt met het
starten van orale bloedglucoseverlagende behandeling en het meegeven van snelwerkende
insuline.
Welke specialistische onderzoeken zouden bij twijfel aan de diagnose diabetes hulp kunnen
bieden om het type diabetes van meneer M. verder te definiëren?
Kernpunten
Hyperglykemische ontregeling bij type-2-diabetes kan zich manifesteren als diabetische
ketoacidose (DKA) en het hyperosmolair hyperglykemisch non-ketotisch syndroom (HHS).
De voornaamste klachten die op hyperglykemie wijzen zijn veel plassen, dorst, droge tong en
lage huidturgor. Daar-naast zijn er bewustzijnsstoornissen, die bij HHS meer uitgesproken
kunnen zijn dan bij DKA. Bij HHS is de ademhaling normaal, terwijl bij DKA de ademhaling
dieper en sneller is en een ketonengeur verspreidt.
Hyperglykemische ontregeling verlangt een snelle onderkenning en een adequate behandeling
om verdere verslechtering tijdig te couperen.
4. Hypoglykemie
4.1 Inleiding
Hypoglykemie is voor patiënten een bedreigende situatie die, zeker bij herhaald optreden, een
inperking van de kwaliteit van leven betekent. Het intensiveren van bloedglucoseverlagende
behandeling bij type-2-diabetes brengt vaak een toename van het risico op het optreden van
hypoglykemie met zich mee. Voor zowel patiënt als zorgverlener betekent dit dan ook een
beperking voor het opvoeren van bloedglucoseverlagende therapie.
In dit hoofdstuk wordt aandacht besteed aan het voorkomen van hypoglykemie bij type-2-diabetes,
waarbij afzonderlijk wordt ingegaan op hypoglykemie bij patiënten die met orale middelen worden
behandelend en patiënten die insuline gebruiken. Verder wordt ingegaan op de klinische
presentatie.
Een bespreking van de manier waarop hypoglykemie gecoupeerd kan worden en aanbevelingen
om hypoglykemie te voorkomen, worden als laatste behandeld.
4.2 Definitie
Onder hypoglykemie verstaan we een combinatie van symptomen die optreden bij een te lage
bloedsuiker, meestal bij patiënten met diabetes mellitus die bloedsuikerverlagende medicatie
(sulfonylureumderivaten of insuline) gebruiken. In de NHG-standaard ‘Diabetes mellitus’ spreekt
men van hypoglykemie bij glucose < 3,5 mmol/L. Hypoglykemische verschijnselen kunnen al bij
glucosewaarden hoger dan 3,8 mmol/L optreden. Dit hangt onder meer af van de gevoeligheid van
de patiënt en van de snelheid waarmee de bloedsuiker daalt. Patiënten die lange tijd met te hoge