Dichter bij diabetes - Bvvde

aanraken en eenmaal zonder aanraken (zie figuur 5.1). Aanvulling van het onderzoek met een
stemvork kan een verminderde vibratiezin laten zien. Bij het testen van de reflexen ontbreekt
meestal de achillespeesreflex.
Behandeling
De aanwezigheid van uitgebreide diffuse perifere polyneuropathie kan voor de patiënt een
belangrijke vermindering in levenskwaliteit betekenen. De behandeling ervan is soms moeilijk en
slechts beperkt effectief. Voor behandeling kan gekozen worden uit amitriptyline (Redomex®) in
een lage dosering van 10-25 mg, anti-epileptica zoals carbamazepine (Tegretol®) (100-600 mg),
neurontin (Neurontin®) (te beginnen met 3 dd 100 mg, ophogen tot 900-3600 mg) of pregabalin
(Lyrica®) (te beginnen met 2 dd 75 mg, ophogen tot 300-600 mg).
Casus 5.3 Een patiënt met gevoelige tenen
Meneer D. (55) is bij u al tien jaar bekend met type-2-diabetes, waarvoor hij insuline gebruikt.
Ongeveer vijfjaar geleden kreeg hij, aanvankelijk in lichte mate, maar later progressief last van
sensitiviteitsverlies in de tenen. Nu klaagt hij over pijn in dezelfde tenen.
Vraag 5.3
Hoe vraagt u de voetklachten van meneer D. verder uit?
Waar besteedt u vooral aandacht aan in het voetonderzoek?
Welke behandelmogelijkheden zijn er om de klachten van meneer D. te verlichten?
Kernpunten
Type-2-diabetes wordt gekenmerkt door het hoge risico om vasculaire complicaties te
ontwikkelen. Het gaat hierbij om complicaties aan de grotere vaten (macrovasculaire complicaties)
en complicaties aan de kleinere vaten (microvasculaire complicaties).
Diabetesbehandeling is er in het bijzonder op gericht om het risico op dergelijke complicaties te
verminderen. Voor het verlagen van de kans op microvasculaire complicaties (retinopathie,
nefropathie en neuropathie) is met name scherpe glykemische controle erg belangrijk.
Daarnaast zijn stoppen met roken en bloeddrukregulatie van belang.
Voor de reductie van macrovasculaire complicaties zijn met name het verlagen van de
bloeddruk, stoppen met roken en cholesterolverlaging belangrijk, en in mindere mate optimaliseren
van de glucosecontrole.
6. Psychologische aspecten
6.1 Inleiding
Mensen met diabetes mellitus hebben, vergeleken met de totale populatie, een verhoogde kans op
depressie. Ook gegeneraliseerde angststoornissen en enkelvoudige fobieën komen vaker voor dan
in de algemene populatie. Zowel depressie als angststoornissen worden bij diabetespatiënten niet
altijd goed herkend, waardoor de kans op onderbehandeling groot is. Longitudinaal onderzoek
heeft laten zien dat de betekenis van diabetes en de psychologische impact van deze ziekte in de
loop van de tijd voor de patiënt kunnen veranderen. Diabetes mellitus vraagt, vergeleken met
andere chronische aandoeningen, een specifieke manier van coping. Bij andere chronische ziekten,
zoals COPD of progressieve ni.erfunctievermindering, ligt het accent voornamelijk op
aanpassing aan een toenemend verslechterende situatie. Bij diabetes mellitus daarentegen is de
patiënt voortdurend bezig zijn glucosehuishouding te reguleren, klachten te vermijden en
complicaties op de lange duur te voorkomen.