Papuaweb: Landman (2005) Thesis - 'The Devil's Own Country'

More documents

Recommendations

Info

staatkundige bemoeijing met of aanspraak op Nieuw-Guinea moeten afzien.’ 125 Hij liet er echter wel op volgen dat hij geen mogelijkheid zag om onder de rechten en verplichtingen welke voortvloeiden uit de contracten met de Sultan van Tidore uit te komen. Hiermee konden ook Loudon en de Raad van Indië zich wel verenigen. Zij gaven te kennen dat het naar hun mening ‘niet in de roeping ligt van Nederland om ten aanzien van een geheel buiten den kring zijner Oost-Indische bezittingen liggende door woeste volksstammen bewoonde en weinig produceerende landstreek verder te gaan, dan tot dusver gegaan is’. 126 Aldus lijkt het mij niet juist om hieruit te concluderen dat men helemaal van de aanspraken op Nieuw-Guinea wilde afzien aangezien er in bovengenoemd schrijven van Loudon werd gepleit voor het beperken van de soevereiniteitsrechten tot het gebied van de Sultan van Tidore. Dat hield dus feitelijk geen verandering in met de reeds bestaande situatie. Er werd slechts afgezien van verdere gebiedsuitbreiding op Nieuw-Guinea. Hiermee komt het binnenskamers geuite verlangen van de Gouverneur- Generaal om Nieuw-Guinea maar aan de Italianen over te laten in een ander daglicht te staan. Enerzijds had Loudon waarschijnlijk dat deel van het eiland op het oog wat buiten de soevereiniteitsaanspraken van de Sultan van Tidore viel en daarmee buiten de Nederlandse invloedssfeer en anderzijds kon hij ervan overtuigd zijn dat een Europese vestiging op dat deel van het eiland door de Australische koloniën nooit geaccepteerd zou worden, zoals uit de correspondentie met de consul-generaal te Melbourne was gebleken. 127 In de praktijk liep het voorstel al snel op niets uit omdat twee maanden na het schrijven ervan tot militaire actie in Atjeh werd besloten na hardnekkige geruchten dat Italiaanse en Amerikaanse oorlogsschepen op weg waren naar Noord- Sumatra. 128 Hoewel op niets gebaseerd zorgden deze geruchten wel voor een verdere verslechtering van de Nederlands-Italiaanse betrekkingen waardoor bepaald geen sprake was van een geschikt diplomatiek klimaat waarbinnen een soevereiniteitsoverdracht in het Verre Oosten tot de mogelijkheden behoorde. Deze gespannen verhouding kwam reeds in 1874 opnieuw aan de oppervlakte. Op 20 februari van dat jaar hadden 87 afgevaardigden in het Italiaanse 125 Minister van koloniën I.D. Fransen van de Putte aan Gouverneur-Generaal J. Loudon, 23 april 1874, ARA, Kol, kva. 23-4-1874, inv. nr. 2.10.02/6048 126 Gouverneur-Generaal van Nederlans-Indië J.Loudon aan minister van koloniën I.D. Fransen van de Putte, 13 februari 1874, ARA, Kol, kva. 23-4-1874, inv. nr. 2.10.02/6048 127 oa ARA, Kol, ov. 23-10-1872, inv. 2.10.02/2536 128 Kuitenbrouwer, Nederland en de opkomst 63-64 37
Parlement een verklaring ondertekend waarin werd verkondigd ‘dat Italië zonder moeijelijkheden zoude kunnen bezetten een belangrijk gedeelte van Nieuw-Guinea en verscheidene rondliggende eilanden’. 129 Deze actie zou haar legitimiteit ontlenen aan de vermeende contracten met inlandse hoofden welke de reis van 1870, onder leiding van de gebroeders Cerruti, had opgeleverd en had tot doel om er een Italiaanse strafkolonie op te bouwen. Toen minister van Koloniën W. baron van Goltstein hiervan op de hoogte werd gebracht kon deze slechts concluderen dat een dergelijke gang van zaken direct in strijd zou zijn met de Nederlandse soevereiniteitsrechten aangezien de Italianen in 1870 slechts op dat gedeelte van het eiland waren geweest wat tot de Sultan van Tidore behoorde en dus tot Nederland. 130 De crisis werd nog verder op de spits gedreven toen er van de zendelingen berichten binnenkwamen die erop wezen dat de Italiaanse ontdekkingsreizigers Beccari en D’Albertis op de westkust van Nieuw-Guinea een Italiaanse vlag hadden geplant. Wederom werd een ernstig diplomatiek conflict voorkomen doordat de Italiaanse regering ronduit verklaarde dat het geenszins achter het geopperde voorstel stond. De Nederlandse gezant P. van der Hoeven was zelfs van mening dat er geen sprake kon zijn van Italiaanse kolonisatieplannen zolang het zittende kabinet aan de macht was. De Italiaanse minister van marine was immers zo’n ‘verklaard tegenstander van het vestigen van koloniën, dat hij tot de verwezenlijking der plannen van den heer Cerutti zeker niet zal medewerken en zonder de ondersteuning der Marine kan aan die plannen wel geene uitvoering gegeven worden’. 131 Daarmee was de grootste dreiging geweken, maar Loudon werd wel aangespoord om buitengewoon waakzaam te blijven. Tenslotte kende de Nederlands-Italiaanse betrekkingen in de jaren zeventig nog een derde dieptepunt dat direct op Nieuw-Guinea terug te voeren viel. Op 17 en 18 maart 1879 verschenen er in de Londense Times twee artikelen waarin werd aangekondigd dat er in juli een Italiaanse expeditie naar Nieuw-Guinea zou vertrekken onder leiding van Menotti Garibaldi om daar ‘eene nederzetting op groote 129 Gezant te Rome P. van der Hoeven aan minister van buitenlandse zaken P.J.A.M. van der Does de Willebois, 3 oktober 1874, ARA, Kol, kva. 17-11-1874, inv. nr. 2.10.02/6057 130 Minister van koloniën J.K. baron van Goltstein aan minister van buitenlandse zaken P.J.A.M. van der Does de Willebois, 17 november 1874, ARA, Kol, kva. 17-11-1874, inv. nr. 2.10.02/6057 131 Gezant te Rome P. van der Hoeven aan minister van buitenlandse zaken P.J.A.M. van der Does de Willebois, 20 december 1874, ARA, Kol, kva. 7-1-1875, inv. nr. 2.10.02/6060 38
Page 1 and 2: ‘The devils own country’ De rel
Page 3 and 4: Inhoudsopgave: 1. Inleiding 1 2.
Page 5 and 6: Lijst van archivalia: Nationaal Arc
Page 7 and 8: - Firth, S.G., ‘German Firms in t
Page 9 and 10: - Smulders, C.M., Geschiedenis en v
Page 11 and 12: toe dan afnemen’. 3 Voor de milit
Page 13 and 14: koloniaal bezit in de Indische Arch
Page 15 and 16: natuurkundig en aardrijkskundig ond
Page 17 and 18: 2 ‘Exclusive Lords of the East’
Page 19 and 20: zoover dezelve betrekking heeft tot
Page 21 and 22: spoedig eenigen opgang te maken’.
Page 23 and 24: Figuur 1: Fort Du Bus binnen de Ind
Page 25 and 26: Toch is het beleid ten aanzien van
Page 27 and 28: Indië’ 55 ook op het koloniaal b
Page 29 and 30: uiten Java handhaafde en soms zelfs
Page 31 and 32: onzekerheid nog bestaat ten aanzien
Page 33 and 34: november 1860 valt te lezen ‘dat
Page 35 and 36: tot 1850 bepaald in Europa en slech
Page 37 and 38: houden en daar zelf ook regelmatig
Page 39 and 40: Guinea te weren’, maar ten aanzie
Page 41 and 42: geleverd. Nu was dit op zichzelf na
Page 43 and 44: Tot het eind van de jaren zestig wa
Page 45: 5.1 De gecompliceerde verhouding De
Page 49 and 50: 5.2 De Fransen, Russen en Amerikane
Page 51 and 52: geprojecteerd, die het Franse optre
Page 53 and 54: verschil te schikken. Nemen de Aust
Page 55 and 56: Indischen Archipel beperkt blijven
Page 57 and 58: 6 Nederland tussen de grootmachten
Page 59 and 60: gebied. 181 Hij wees de annexatie v
Page 61 and 62: Op 2 juli werd in het Engelse parle
Page 63 and 64: einlassen. Wie die Sache liege, mü
Page 65 and 66: immers verklaard dat hij geen reden
Page 67 and 68: ezit in het Pacifisch gebied deed o
Page 69 and 70: Dat de Nederlandse positie in de In
Page 71 and 72: eerbiedigen omdat een schending onv
Page 73 and 74: Ten slotte lijkt de publieke opinie
Page 75 and 76: uitenland speelden. 245 Hoewel evid
Page 77 and 78: estaande machtspositie te handhaven
Page 79 and 80: Times. 259 Daarmee ging de auteur v
Page 81 and 82: mentaliteit van versterkt zelfbewus
Page 83 and 84: maritiem imperialisme, werd ingewis
Page 85 and 86: epaald en het was slechts aan een c
Page 87 and 88: de toegenomen aandacht van wetensch
Page 89: Om ten slotte terug te komen op de

Papuaweb: Landman (2005) Thesis - 'The Devil's Own Country'

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?