Rapport Biesheuvel Over asbest in Goor, Hof van Twente - Sp

33.500 m 2 . De dikte van de afvallaag liep per weg uiteen van enkele
centimeters tot een meter en is zowel crocidoliet- (buisafval) als
chrysotielhoudend (plaatafval). Soms ligt het afval aan de oppervlakte en
soms is het verborgen onder een laag zand, grind of puin. Het rapport noemt
het draaisel (los asbest) en de resten asbestcementafval een potentiële bron.
Het losse asbest kan door verstuiving vrijkomen. Door verwering of door
voertuigbewegingen kan de cementmatrix van het asbestcementafval
verpulverd worden en in droge perioden, zowel in de zomer als in de winter,
kunnen asbestvezels in de lucht vrijkomen. De bronsterkte zal afhankelijk zijn
van meteorologische omstandigheden, verkeersintensiteit, wegoppervlakte
en de mate waarin het asbesthoudende afval aan het wegoppervlakte ligt.
Dit onderzoek heeft een kwalitatieve opzet. Er zijn geen metingen verricht
naar de asbestemissie.
Asbestverharde wegen regio Goor, metingen TNO
De TNO hoofdgroep Maatschappelijke Technologie (MT) heeft de emissie
aan asbestvezels van asbestverharde wegen gekwantificeerd in opdracht
van Provinciale Waterstaat Overijssel (Boeft, 1985; Boeft, 1987). De opdracht is
een vervolg op het onderzoek van Hennekam ea, 1984.
Volgens MT-TNO komt bij de fabricage van asbestcementproducten
ongeveer 40 kg vast afval vrij per 1000 kg product. Vanaf de start van de
fabriek in 1935 is het asbestafval door gemeenten en particulieren gebruikt
voor de verharding van wegen, opritten, erven en in beperkte mate voor het
verharden van vloeren in schuren en stallen. Na 1975 zou het grove afval
vermalen worden en zoveel mogelijk worden hergebruikt in de productie. Het
resterende steekafval zou gecontroleerd gestort worden. In de periode 1935-
1975 kan de totale hoeveelheid asbestcementafval geschat worden op 1700
à 17000 m 3 . Uitgaande van een dichtheid van 1800-2200 kg/m 3 en een
asbestgehalte van circa 12% komt dit overeen met een potentiële bron van
360 10 3 – 4.400 10 3 kg, zowel bestaande uit chrysotiel als uit crocidoliet.
Er zijn twee verschillende soorten metingen verricht. Allereerst langdurige
metingen bij asbestverharde wegen, die op een vergelijkbare manier zijn
uitgevoerd en geanalyseerd als tijdens het landelijke onderzoek (Boeft en
Lanting, 1981). Een tweede type stationaire metingen zijn kortdurend geweest
en hebben tot doel de asbest emissie in de stofpluim te meten, die achter
een rijdende voertuigen ontstaat. De meetduur bedroeg 30 minuten tot 3 uur
met een debiet van 2 l/minuut en de analyse van de monsters is met een
fasecontrastmicroscoop uitgevoerd. Het onderzoek is gestart in 1985. In die
periode lagen de meetwaarden op of onder de detectiegrens. Door de
slechte meteorologische condities tijdens de meetperiode, met name de
overvloedige regenval, was tijdens het onderzoek geen sprake van
verstuiving en zijn de metingen tijdelijk gestopt (Boeft, 1985) en een jaar later
hervat (Boeft, 1987).
Onderzoekscommissie Asbest Hof van Twente, eindrapportage 111