ruimtelijke onderbouwing verl awl koegorsstraat te wing verlegging ...

2 Methoden en technieken
H. Molthof & T. Obdam
Het hoofddoel van het veldonderzoek was het beantwoorden van de vraag of er binnen het
onderzoeksgebied sprake was van één of meerdere archeologische relevante zones, waarbij deze
gewaardeerd zouden worden en eventueel opgegraven.
Het onderzoek vond plaats in een bouwkuip van 34 x 10 meter die met 20 meter diepe damwanden
werd omsloten. Hierbinnen viel het archeologisch te onderzoeken gebied van 30 x 10 meter. Aan
beide korte zijden (noord en zuid) van de werkput is 2 meter ruimte gelaten voor het betreden en
verlaten van de bouwkuip door middel van trappen en om materiaal in en uit de werkput te kunnen
hijsen. In de kassen van de damwand is binnen de bouwkuip spanningsbemaling aangelegd om te
voorkomen dat het grondwater het onderzoek onmogelijk zou maken. Deze bronnering is in de
kassen geplaatst om zo min mogelijk verstoringen te geven binnen het archeologisch te
onderzoeken gebied.
Het uitgevoerde veldwerk was verdeeld in verschillende fasen:
Fase 1: Afgraven, het afgraven van de bouwkuip tot bovenkant veen.
Fase 2: IVO-proefsleuven, het opgraven van een eventueel archeologisch niveau op het veen.
Fase 3: Voorbereiding IVO-testvakken, machinaal verdiepen naar top pleistoceen zand.
Fase 4a: IVO-testvakken, het handmatig verdiepen van segmenten.
Fase 4b: Opgraving en aanleg van een controlevlak (sporenvlak).
Hieronder volgt een beschrijving van de toegepaste methoden en technieken per fase en per
handeling.
2.1 Veldwerk
2.1.1 Fase 1
In deze fase is de opgebrachte zandlaag en de kleilaag daaronder machinaal verwijderd (zie afb.
3). Bij de start van deze werkzaamheden bleek dat het terrein niet deels was afgegraven (zoals
vermeld in het PvE), maar dat het ophogingszand direct op de bouwvoor was aangebracht. Dit had
tot gevolg dat onder het ophogingszand niet de veronderstelde 30 centimeter dikke kleilaag zat,
maar dat hier ook nog de bouwvoor en ruim een meter klei afgegraven diende te worden. Gezien
de achterstand die werd opgelopen door de extra tijd die met het plaatsen van de bronnering
gemoeid was en de extra hoeveelheid grond die moesten worden afgegraven en afgevoerd, is
besloten een tweede kraan in te zetten om verdere vertraging van het project te voorkomen. Met
één kraan werd onder begeleiding van een archeoloog en een fysisch geograaf het kleipakket laag
voor laag verdiept terwijl de tweede kraan het bouwzand, de bouwvoor en het eerste deel van het
kleipakket afgroef. De grond is gescheiden afgegraven en vervolgens in dumpers geladen en
afgevoerd, aangezien er geen ruimte was voor het ter plekke opslaan van deze grond.
De laatste 50 cm van de kleilaag is onder begeleiding van twee archeologen voorzichtig afgegraven
tot op de top van het veen. Hierbij is gewerkt met één kraan met een verlengde giek die boven aan
de westzijde van de bouwkuip kon rijden. De gehele kuip is hierbij ontgraven exclusief de
profieldam, van 1 meter breed en 34 meter lang (aan de oostzijde van de kuip). Hier is een
kleipakket van circa 50 centimeter dikte op blijven staan om een veilige profieldam over te houden
en later de bodemopbouw te kunnen bestuderen en documenteren.
Tijdens het laagsgewijs verdiepen van de klei tot in het top van het veen zijn geen archeologische
vondsten gedaan of sporen aangetroffen. Er zijn daarmee geen aanwijzingen voor de resten van
bewoning uit de IJzertijd of Romeinse tijd gevonden. Het vlak is aangelegd in de top van het veen
(vlak 10), gefotografeerd en vervolgens ingemeten met behulp van de rTS (roboticTotalStation).
7