ruimtelijke onderbouwing verl awl koegorsstraat te wing verlegging ...

het veen waardoor hun oorsprong waarschijnlijk eerder in het veen gezocht moet worden
dan in het zand zelf. Wellicht dat het pollenonderzoek nog tot een wijziging in deze
interpretatie kan leiden.
Kunnen op grond van het vondstmateriaal concrete uitspraken worden gedaan over de
functie van deze activiteitenzone? Zo ja, licht dit toe.
4. Wat kan er worden gezegd over het gebruik van het dekzandlandschap ter plekke?
Op basis van de resultaten van dit onderzoek is aangetoond dat op de locatie geen
gebruik is gemaakt van de dekzandkop op een manier die duidelijke sporen en/of
vondstverspreidingen heeft achtergelaten (bijvoorbeeld in de vorm van een jachtkamp).
Het vuursteen uit de boringen en verbrande botmateriaal die wel antropogeen zijn, laten
echter zien dat de locatie mogelijk wel onderdeel was van een leefgebied wat men in ieder
geval af en toe doorkruiste.
5. Zijn er dumps aangetroffen? Zo ja, waar bestaan die uit?
6. Bestaat er een relatie tussen eventuele opeenhopingen van (vuurstenen) artefacten en
aangetroffen grondsporen?
7. Kunnen er, indien er grondsporen worden aangetroffen, uitspraken worden gedaan over
de functie ervan?
8. Kunnen er op grond van het waarderend onderzoek uitspraken worden gedaan hoe de
voedselvoorziening was geregeld in termen van jacht, visvangst, veeteelt en/of
akkerbouw?
9. Kunnen op basis van het waarderend onderzoek concrete uitspraken worden gedaan
omtrent de intensiteit en duur van de prehistorische bewoning ter plekke? En welke
conclusies zijn hier aan te verbinden ten aanzien van de informatie- (en zeldzaamheids)
waarde?
10. Kan er, voor wat de aangetroffen archeologische resten betreft, een verband worden
gelegd met soortgelijke vindplaatsen in de directe of wijdere omgeving (lees: Zeeuws-
Vlaanderen en het noorden van Vlaanderen)?
11. Zijn de archeologische resten behoudenswaardig en om welke reden(en)?
Nee, de aangetroffen resten zijn niet behoudenswaardig. Ze zijn minimaal en grotendeels
niet antropogeen van karakter (op het verbrand bot na). De diffuse verspreiding en het
aantal stukjes verbrand bot (hetgeen in principe als enige archeologische indicator kan
worden beschouwd) is dermate marginaal dat dit naar alle waarschijnlijkheid door middel
van natuurlijke agentia op de locatie terecht is gekomen.
Indien de aangetroffen archeologische resten niet in aanmerking komen voor behoud,
welke aanbevelingen zijn er ten aanzien van de verdere omgang van het hier aanwezige
bodemarchief?
Hoewel op deze specifieke locatie geen relevante archeologische resten zijn aangetroffen,
is het aannemelijk dat ergens in de directe of wijdere omgeving menselijke activiteiten
hebben plaatsgevonden. Het vuursteen uit de boringen is van antropogene origine en ook
het verbrand botmateriaal kan als zodanig worden beschouwd.
Dit waarderend testvakkenonderzoek, waarbij een groter profiel bestudeerd kon worden,
kan een bijdrage leveren aan de kennis en interpretaties van boringen in soortgelijke
landschappen. De dynamiek van het landschap en de grote verscheidenheid in
bijvoorbeeld het microreliëf over korte afstand brengen met zich mee dat bevindingen van
het uitgevoerde testvakkenonderzoek niet één op één kunnen (en mogen) worden
geëxtrapoleerd naar de rest van het plangebied.
De aanwezigheid van vuursteen in een boring is een belangrijke en duidelijke indicatie
voor menselijke aanwezigheid. De resultaten van dit onderzoek laten echter ook zien dat
het aantreffen van vuursteen in relatief ver uit elkaar liggende boringen aanvullend
onderzoek (aanvullende boringen met vuursteen uit een dichter grid) vereisen voordat in
dergelijke afgedekte en bijzonder dynamische landschappen de stap naar gravend
onderzoek wordt gezet. Hier geldt net als bij booronderzoeken voor andere perioden dat
archeologen in het geval dat het vuursteenvindplaatsen betreft slechts tot op zekere
hoogte betrouwbare voorspellingen kunnen doen op basis van dergelijke kleine monsters
in een relatief groot grid. Gezien deze achtergrond is en blijft het raadzaam locaties waar
tijdens een karterend of inventariserend onderzoek vuursteenmateriaal is aangetroffen
volgens de standaard AMZ-procedures te behandelen en te waarderen door middel van
boringen in een klein verspringend grid (maximaal 5 x 2,5 m) of als dit mogelijk/haalbaar is
door middel van testvakken. Alleen op deze wijze kan meer inzicht worden verworven in
de betekenis en inhoudelijke waarde van dit soort vondstcomplexen.
22