ruimtelijke onderbouwing verl awl koegorsstraat te wing verlegging ...

Afbeelding 8: Voorbeeld van een droogkamer.
Al het residu is bewaard voor eventueel verder onderzoek. Na het splitsen zijn de vondsten geteld,
gewogen en zijn de verkregen gegevens ingevoerd in een Access-database. Voor het invoeren van
de splitsgegevens is gebruik gemaakt van een zogenaamd barcodesysteem, waarbij de
contextgegevens van ieder vondstnummer (put, vlak, vak en segment) worden verwerkt in een
unieke barcode op het vondstkaartje. Na het invoeren van de vondstgegevens wordt een
zogenaamd ‘splitskaartje’ uitgeprint, waarop eveneens een barcode staat. In deze barcode zijn
behalve het vondstnummer ook de categorie, het aantal en het gewicht verwerkt. Deze werkwijze
versnelt het invoerwerk (gegevens worden ingevoerd door het kaartje te scannen), vermindert de
foutenmarge doordat schrijf- en leesfouten niet meer mogelijk zijn, en vergemakkelijkt het opzoeken
van gegevens. De ingevoerde vondsten zijn in deponeringsdozen verpakt.
Verspreidingskaarten
Om de in de vondstdatabase ingevoerde gegevens om te zetten in verspreidingskaarten, is gebruik
gemaakt van GIS. Dit is een geografisch informatiesysteem waarmee ruimtelijke informatie over
geografische objecten kan worden opgeslagen, bewerkt, geanalyseerd en gepresenteerd. Een GIS
bestaat uit twee componenten: een database en een geografische dimensie. Door een koppeling
tussen deze componenten ontstaat een digitaal ‘model van de werkelijkheid’. In het GISprogramma
MapInfo is een koppeling gemaakt tussen de gegevens uit de Access-database en de
vakken- en segmentenkaarten. Op deze manier konden thematische verspreidingskaarten worden
gemaakt die allerlei verspreidingen en combinaties van verspreidingen weergeven. Voor het maken
van verspreidingskaarten wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt van het aantal of het gewicht aan
vondsten, per categorie en per zeefvak. Daarnaast kan het voorkomen van vondstmateriaal door
de verschillende gezeefde vlakken inzichtelijk worden gemaakt. Wanneer vuursteen wordt
aangetroffen, is het bovendien mogelijk om de verspreiding van de verschillende typen artefacten,
of van verbrand en onverbrand materiaal in kaart te brengen. Door de verspreidingen te projecteren
op bijvoorbeeld een hoogtekaart, de geomorfologische ondergrond, of de verspreidingen van
andere vondstcategorieën, kunnen ruimtelijke patronen zichtbaar worden gemaakt.
Verspreidingskaarten van de verschillende vondstcategorieën uit het onderhavige project zijn
weergegeven in paragraaf 3.3 en bijlagen V t/m VII.
2.1.5 Uitbreidingen
Tijdens het proces van zeven en de daaropvolgende vondstverwerking werd al snel duidelijk dat
nog geen enkel stukje antropogeen vuursteen of natuursteen was aangetroffen nadat alle
testvakken/segmenten waren geschept. Daarom werd besloten rond de boringen die
vuursteenmateriaal hebben opgeleverd nog een aantal testvakken (segmenten) uit te zetten en
deze op dezelfde wijze te verdiepen en te verwerken (zie afb. 9).
Rondom boring 1200 (van het onderzoek van Gent) in het zuidelijk deel van de werkput zijn in vak
45 de segmenten 1 en 2 geschept en van vak 55 de segmenten 3 en 4. Voor alle zekerheid zijn van
deze segmenten ook vlak 0 (de laatste circa 10 centimeter van het grove veen) per segment
verzameld, gezeefd en gesplitst. Daarnaast zijn deze 4 segmenten niet tot vlak 6 maar tot en met
vlak 8 geschept. Tevens is segment 1 van vak 46 nog met twee lagen extra verdiept.
Rond boorpunt 1202 (van het onderzoek van Gent) zijn 3 extra segmenten verdiept, t.w. vak 245
segment 2, vak 246 segment 1 en vak 256 segment 3. Ook deze zijn vanaf vlak 0 (veenlaag)
gezeefd en verdiept tot en met vlak 8. Eveneens is van vak 255 segment 4 met twee vlakken extra
verdiept tot op ditzelfde niveau.
Hierdoor zijn 67 extra eenheden onderzocht, waardoor het totaal aantal opgegraven eenheden op
787 komt. Een overzicht van het aantal onderzochte vlakken per segment is afgebeeld in bijlage II.
Van deze uitbreidingen zijn bij boorpunt 1200 het noordprofiel getekend en bij de uitbreiding rond
boorpunt 1202 het zuidprofiel (zie bijlage III).
Tegelijk met het uitvoeren van de uitbreiding is begonnen met het documenteren van het
doorlopend oostprofiel. Dit profiel is in zijn geheel geschaafd, gefotografeerd, ingekrast en
getekend op schaal 1:20. Zie bijlage III voor de locatie van het lengteprofiel in de werkput.
12