ruimtelijke onderbouwing verl awl koegorsstraat te wing verlegging ...

Het daadwerkelijk handmatig, schavend verdiepen van de segmenten is gestart vanaf de eerste
zandige laag onder het grove veen of de top van de laag amorf veen (in het veld ‘detritusachtige
laag’ genoemd, zie afb. 5). Omdat van ieder segment een hoogtemeting van de top van de zandige
laag is genomen, konden deze gegevens worden gebruikt voor het maken van een hoogtekaart van
de top van het zand in de werkput. Deze kaart is afgebeeld in bijlage I.
Zodra een vak (4 segmenten) op niveau was gebracht, zijn van ieder segment hoogtemetingen met
de rTS verricht. Hierdoor is de hoogte van elk segment op elk vlak (elke 5 cm) bekend. Hierbij heeft
elk vlak in elk segment een spoor/laagnummer meegekregen tijdens het nemen van deze
hoogtemeting. Alle testvakken zijn in 6 vlakken verdiept (totale diepte van 30 centimeter) zodat elk
testvak tot in het schone zand is opgegraven. Tijdens het schavenderwijs verdiepen zijn geen
sporen of vondstmateriaal aangetroffen. Van alle testvakken zijn de noordprofielen gefotografeerd
en getekend op schaal 1:20.
De grond van alle 720 eenheden/segmenten is in plastic kratten verzameld en vervolgens voorzien
van een voorgedrukt vondstkaartje met uniek vondstnummer dat bij elk segment aan een pin
bevestigd was. Deze kratjes konden in een grotere metalen box worden geplaatst. Deze box werd
vervolgens met hijsbanden aan de giek van de kraan bevestigd en uit de werkput gehesen, zodat
zij gelijk bij de zeef neergezet konden worden (zie afb. 6). Vanwege deze werkwijze was in het
draaiboek vastgelegd dat alle segmenten in lagen van 5 cm dienden te worden opgegraven
aangezien niet meer dan 50x50x5 cm grond in een krat past. Als gedeeltelijk in 10 cm lagen had
moeten worden opgegraven, hadden deze tijdens het zeven of in een andere fase weer bij elkaar
gebracht moeten worden, wat de administratie nodeloos complex en foutgevoelig zou maken.
Daarnaast zouden alle eenheden onderling beter vergelijkbaar zijn doordat ze dezelfde afmetingen
hadden. Database technisch zou achteraf altijd nog door middel van een query grotere
eenheidsmaten gevormd kunnen worden.
Afbeelding 5: Het verdiepen van de testvakken. Afbeelding 6: Transport van kratten uit de kuip.
Zeven
Voor het zeven van de geschepte monsters uit vakken en sporen is gebruik gemaakt van een
’natte’ zeefmethode; namelijk het zogenaamde ’hondenhokken’-zeefsysteem. Dit is een systeem
waarbij de te zeven grond wordt geplaatst in een speciaal hiervoor ontworpen kruiwagen, waarvan
de bodem en de zijkanten van zeefgaas is voorzien. De kruiwagen met grond wordt in een
kunststof ‘hondenhok’ gereden (zie afb. 7). Alle hondenhokken zijn aangesloten op een
pompinstallatie en bevatten ronddraaiende sproeikoppen, die ervoor zorgen dat de grond door de
mazen van de zeef spoelt. Verstopping van het zeefgaas wordt opgelost door regelmatig met een
borstel de zeefgaas “open” te borstelen. In het draaiboek was voorgesteld om gebruik te maken
van 2 mm zeven in plaats van 3 mm, aangezien het hier een waarderend onderzoek betrof waarbij
juist microdebitage een grote rol speelt. Vanuit het advies van de vuursteenspecialist werd daarom
2 mm kansrijker geacht wat betreft deze vondstcategorie. Vanuit de expertise van het ADC bestond
voldoende ervaring, waaruit duidelijk was dat zeven over 2 mm niet vertragend zou werken, ook
met doorworteling door het veen in het zand. Met deze voorgestelde werkwijze werd door alle
partijen ingestemd en vervolgens uitgevoerd.
10