download - Aqueduct

uitlokte. Eenmaal terug op school verwerkten de kinderen, de eerste
dagen na het bezoek, hun positieve emoties, die nog steeds
duidelijk zichtbaar waren en tot uiting kwamen in hun commentaar
over het museum.
Een tweede bezoek aan het museum gaf de kinderen de kans om
de oorsprong van de mens op een praktische manier te ervaren. De
route leidde hen van de museumhal naar de opleidingskamer, van
theorie naar praktijk. Tijdens de eerste activiteit moesten de kinderen
in de huid kruipen van artiesten van miljoenen jaren geleden:
paleolithische artiesten. Ze kregen eerst een korte vertoning met inspirerende
afbeeldingen, die ze nadien gebruikten om zelf een aantal
van de belangrijkste artistieke technieken van de prehistorische
mens uit te proberen. De tweede activiteit verkende grondig een ander
cultureel aspect. Om een technologie uit het verleden uit te testen,
ontving ieder kind een reproductie van een prehistorische boor,
waarmee een persoonlijk sieraad moest gemaakt worden. Door
deze ervaring ontdekten de kinderen hoeveel tijd deze activiteiten in
beslag namen, vooral vergeleken met het moderne dagelijkse leven.
Zo gingen ze nadenken over het tijdsgebruik in het verleden, over de
hoeveelheid manuele input en over fysieke inspanning en de inspanning
die daarvoor nodig was. De tevredenheid van de kinderen met
het resultaat van hun handwerk was onbeschrijfbaar.
“Dit werk bezorgde me de passie voor archeologie”
L., een 8-jarige deelnemende leerling
Prehistorisch Museum “L. Donini” (BO): kinderen aan het werk met prehistorische
boren. (Foto: Andrea Scardova)
De tweede halte van de ‘tijdreis’ was sfeervol in het decor van
het archeologische park en Openlucht Museum van Terramara in
Montale, in het gemeentelijk district van Montale Rangone, in de
provincie Modena. Hier werden twee hutten herbouwd die typisch
waren voor de dorpen in de Bronstijd. Het eerste deel van de dag
werd besteed aan een bezoek en de bestudering van deze huizen.
De lokatie en de sfeer wakkerden de nieuwsgierigheid aan over
de levenswijze van die beschaving, zodat de kinderen veel vragen
stelden en veel ideeën aanbrachten. Op deze lokatie werd theorie
gevolgd door praktijk tijdens één van de meest levendige momenten
van het hele parcours. De kinderen waren uitgerust met de
werkbenodigdheden van een archeoloog – borstel, plantschopje,
emmer, zeef, kniematje en zelfs een veiligheidshelm!
Op dit punt van het project startte de echte opwinding over een gesimuleerde
archeologische opgraving, waarbij de eerste grondlaag
werd weggehaald om informatie uit de aarde te halen. De kinderen
waren erg onder de indruk van de ‘archeologische gereedschapskist’
die ze mochten gebruiken. Eenmaal de eerste grondlaag weggenomen,
moesten de kinderen de aanwijzingen die ze gevonden
hadden observeren en verklaren. Teruggrijpend naar de kennis die ze
tijdens het eerste deel van de dag hadden verworven, kon iedereen
de gevonden objecten of delen ervan correct herkennen.
De activiteit eindigde in de opleidingskamer, waar elk kind zijn eigen
ontwikkeling onderzocht door zijn observatievermogen te gebruiken
bij het invullen van een formulier. Hieruit bleek dat ze zelfs
de details verstonden van de meest relevante aspecten.
“Ik voelde het plezier van het uitkijken
naar elke nieuwe ontdekking”
M., een 8-jarige deelnemer aan het project
“Ik wandelde waar mijn voorouders wandelden”
A., een 8-jarige deelnemer aan het project
Wanneer nagedacht werd over hoe ze de informatie die ze in hun
hoofd hadden verzameld konden consolideren en hoe ze die naar de
andere klassen moesten overbrengen, stelden de kinderen voor om
een kleine brochure te ontwerpen, waarbij de belangrijkste fases van
hun ‘tijdreis’ getoond werden. De brochure omvatte al hun ideeën en
indrukken over hun samenwerking. Het werd een hulpmiddel waarin
gereflecteerd werd over hun ervaringen en het startpunt van een reflectie
over de culturele en emotionele bijdrage van het parcours.
Aan het einde van het project brachten de kinderen een korte presentatie,
een samenvatting van de hoofdpunten van hun ‘tijdreis’,
om hun ervaring met hun ouders te delen. De kinderen besloten
ook om een soort markt te organiseren met de producten die ze
tijdens hun activiteiten gemaakt hadden, zoals tekeningen, gravures
en sieraden. Tijdens die verkoop verzamelden de kinderen geld
voor een nog nader te bepalen doel.
45