Gebrekkige educatie

More documents

Recommendations

Info

DE TOEKOMST Bij Barnum en Bailey ^ ^ P ^ ^ ^ S ^ ^ ^ %£Z&r*P H KOMEN OVERTUIGEN: ALLES MECHANIEK ' strijdt, geeft haar dan allereerst aan ons. Wij hebben " het vertrouwen in U verloren. Gardiner voegt hieraan toe, dat hij dit niet schrijft om de vijandschap nog grooter te maken, doch om de Engelschen een blik in het hart der Ieren te doen slaan. Engeland's optreden tegen Ierland is een ernstige verzaking van het door Lincoln opgestelde principe, dat de almachtige God geen enkel volk zoo geschapen heeft, dat het goed genoeg is om een ander volk te beheerschen. In dezen tragischen tijd moet men een streep onder het verleden zetten en Ierland dezelfde vrijheid'verleenen, die in Canada en Zuid-Afrika voor Engeland zoo loonend is gebleken. 496 (SimpMdssimus). De pogingen tot toenadering tusschen Engeland en Duitschland in 1912 >Q^^SrpNKELE jaren vóór het uitbreken van den wereldoorlog zijn er, naar bekend is, op inim SVrV tiatief van de Duitsche regeering pogingen V|^iS^ gedaan om een duurzame verbetering inde verstandhouding met Engeland tot stand te brengen. Aanleiding tot de voortdurend toenemende spanning was allereerst de Einkreisungs-politiek, door koning Eduard VII ingeleid, en sindsdien door de opeenvolgende Engelsche regeeringen in overleg met
DE TOEKOMST hare vrienden gevolgd. Verscherpingen van den toestand waren door Frankrijk's Marokko-politiek, daarin gesteund door den beheerscher der zeeën, eenige malen aan den dag getreden. Maar een nieuwe phase deed zich voor, toen in Duitschland het plan tot uitbreiding der vloot met drie schepen werd opgezet.Allerwege klonken de stemmen in Engeland, dat zoodanig plan als een bedreiging moest worden opgevat; dat een evenredige vergrooting der Engelsche zeemacht volgens den aangenomen tweemachtenstandaard — d. i. dat de Engelsche vloot te allen tijde in staat moet zijn om aan de twee grootste vloten der overige naties, tezamen genomen, het hoofd te bieden — daarvan het onvermijdelijke uitvloeisel moest zijn; eindelijk nog, dat zoodanige financieele last de krachten van het eilandenrijk op den duur te boven moest gaan. Onder die omstandigheden liet von Bethmann Hollweg in 1912 te Londen de vraag opwerpen, of wellicht de Engelsche bezwaren door overleg uit den weg konden worden geruimd, en als gevolg daarvan werd Lord Haldane met een officieele zending naar Duitschland belast. Al het voorgaande zijn bekende feiten. Ook dat Haldane reeds vroeger (1906), toen hij met kolonel Ellison de Duitsche manoeuvres bijwoonde, door de Duitsche regeering op de meest welwillende wijze ontvangen was en op verschillende plaatsen in het ministerie van oorlog rondgeleid, waar hij zeker niet zoo vrij zou hebben mogen rondzien, indien het vermoeden van een spoedig uitbrekenden oorlog had bestaan. Een en ander wordt vrij uitvoerig door Harold , Begbie medegedeeld in zijn „Vindication of Great Britain", enkele malen in de Toekomst reeds vermeld. Thans heeft echter Daily Chronicle naar aanleiding van een rede, onlangs door Lord Haldane gehouden — waarin deze in het licht stelde, hoe hij in 1912 al zijn krachten had ingespannen, om den weg voor een betere verstandhouding met Duitschland te effenen — gedeelten openbaar gemaakt uit het telegram, dat de Lord den 8en Februari 1912 naar Londen verzond ten einde de Engelsche regeering omtrent de uitkomst der onderhandelingen in te lichten. Twee zaken kwamen daarbij in hoofdzaak ter sprake, t. w. het sluiten van een overeenkomst omtrent den aanbouw van oorlogsschepen en het opstellen eener formule, aangevende onder welke voorwaarden Engeland bereid zou zijn neutraal te blijven, ingeval Duitschland in een oorlog mocht worden gewikkeld. Men weet, dat Lord Haldane niet er in is kunnen slagen één van beide doeleinden te verwezenlijken. In zooverre is dan ook de mededeeling van Daily Chronicle van gering gewicht, dat zij geen nieuwe feiten omtrent den aard der onderhandelingen inhoudt. Maar wel blijkt er duidelijk uit, dat de Duitsche regeering het ernstige streven had om tot een overeenkomst,te geraken, dat zij in den meest vriendschappelijken zin de onderhandelingen voerde en van groote 'tegemoetkomendheid blijk gaf. Alles derhalve in flagranten strijd met de beweringen der Ententestaatslieden, dat Duitschland reeds geruimen tijd vóór 1914 met oorlogsplannen omging en eigenlijk sedert 1870 niet anders had gedaan dan op oorlog te zinnen. Uit het lange artikel van .Daily Chronicle moeten wij met enkele korte aanhalingen volstaan. Na een overzicht der besprekingen met den Rijkskanselier over de Duitsche plannen tot uitbreiding der vloot, en de Britsche tegenmaatregelen, waarbij het onmogelijk bleek tot over eenstemming te geraken, bericht Haldane aan zijn regeering woordelijk: vHet (gesprek) maakte op mij den indruk, dat hij [de Rijkskanselier) ons klaarblijkelijk wenschte tegemoet te te komen, waar hij slechts kon; en door zijn wijze van optreden en zijn nadrukkelijke verzekeriug, dat hij de schepenkwestie nog eens zou overwegen, was ik hoopvol gestemd, maar Ik moet er bijvoegen, dat hij daarop liet volgen, dat de bouw van een derde eskader een levenskwestie voor Duitschland was". Den volgenden dag had Haldane opnieuw een onderhoud met den Keizer, den Rijkskanselier en admiraal von Tirpitz over de vlootovereenkomst, waarbij de Engelschman de meening verkondigde, dat niemand aan de eerlijkheid eener vriendschappelijke overeenkomst zou gelooven, indien daarmede een uitbreiding der vloot gepaard ging. Daaromtrent bericht Haldane dan: „„De Keizer was zoo getroffen door deze gedachte, dat hij mij vroeg, wat ik dan zou raden te doen. Ik antwoordde, dat dit een kwestie was van zoo overwegend technischen aard, dat ik niet daarop kon antwoorden, maar ik stelde hem voor, dat wanneer het niet mogelijk was het geheele vlootpro'gram te laten vervallen, ten minste met één schip minder zou worden volstaan. Deze gedachte gaf ik daarna niet meer op, maar admiraal von Tirpitz bestreed haar hardnekkig, zoodat ik ten slotte zei: „Goed; kunnen wij dan niet in een langzamer tempo bouwen?" Na veel praten over en weer kwamen wij tot het denkbeeld, den bouw van het eerste schip tot 1913 uit te stellen, en vervolgens het tweede schip eerst drie jaren daarna, en het derde in 1919 op stapel te zetten."" Lord Haldane bleef echter er aan vasthouden, dat Engeland van den twee-machtenstandaard niet kon afwijken. Ofi dat punt kon van geen toegeven sprake zijn. Wilde Duitschland in dat opzicht vrij blijven, dan behield Engeland zich ook zijn vrijheid voor, en zou waarschijnlijk telkens twee schepen bouwen tegen Duitschland één. Waarop de Keizer antwoordde, dat indien een overeenkomst tot stand kwam, deze van grooten invloed zou zijn op den scheepsbouw, en hij in geen geval verder wenschte te gaan dan tot een uitbreiding der vloot met drie schepen. Na vervolgens nog over de neutraliteitskwestie gesproken te hebben, waarvoor de Rijkskanselier dienzelfden namiddag een formule hoopte opgesteld te hebben, meldt dan Lord Haldane: „Ik zei, dat ik den Rijkskanselier een bezoek zou brengen, en alle verdere gebiedskwesties met hem doorloopen ; en dat ik daarna zoo spoedig mogelijk wilde terugkeeren om verslag te doen over den goeden wil, dien ik aanwezig had gevonden, en dat ik dan mijn collega's het onaangename feit ter verdere behandeling zou overlaten, dat ik niet in staat geweest was, de uitbreiding der vloot geheel tot staan te brengen, alsmede alle overige aangelegenheden." Uit deze berichten van een Engelsch afgezant aan zijn eigen regeering, zal toch zeker niemand den indruk kunnen verkrijgen, dat het de houding der Duitsche regeering was, waarop het tot stand komen 'eener overeenkomst in 1912 schipbreuk leed. M. 497
Page 1 and 2: Onder leiding van: Prof. Dr. J. G.
Page 3 and 4: I DE TOEKOMST / Holland op z'n smal
Page 5 and 6: DE TOEKOMST Als de vos de passie pr
Page 7 and 8: In de wandelgangen van de Kamer DE
Page 9: l leven-vernietigend zijn, zoodra d
Page 13 and 14: DE TOEKOMST de Engelsche verklaring
Page 15 and 16: DE TOEKOMST het neutrale Zweden, ja
Page 17 and 18: DE TOEKOMST invoer van fondsen te w
Page 19 and 20: Statenbond-Idéalen DE TOEKOMST ING
Page 21 and 22: O! die dempkratie! De politieke hoo

Gebrekkige educatie

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?