Gebrekkige educatie

More documents

Recommendations

Info

in beslag te nemen; dat we nu inderdaad geen schip meer kunnen uitzenden zonder de kans dat,het jus angariae erop toegepast wordt — de nood bij de Entente wordt er niet minder op — heeft ten gevolge, dat we in alle opzichten hoe langer hoe meer verlamd worden : handel, industrie, landbouw, veeteelt, dat zijn zoowat al de bronnen van ons bestaan, worden automatisch tot ondergang gebracht. En dit is juist hetgeen er beoogd wordt. Niet natuurlijk om ons nu eens te plagen, zooals onze „neutrale" pers het wel eens heeft trachten voor te stellen, o. a. bij het opbrengen van onze visschersvloot en- bij 't vasthouden onzer handelsschepen (vóór de inbeslagneming). Dat moest die bekende pers wel zoo voorstellen omdat ze natuurlijk erkennen moest, dat het onaangename dingen voor ons waren (hoewel lang zoo erg niet als wat ons door Duitschland aangedaan werd!), maar toch niet zeggen kon dat we ter wille van het oorlogsdoel der Entente tot nul gereduceerd moesten worden. Maar hier was toch juist de kern van de zaak. Want waren wij een onafhankelijk, zich zelf regeerend volk gebleven, dat dan toch op zijn minst in vrije verbinding met zijn koloniën en met andere neutrale landen had gestaan, dan was het geheele uithongeringsplan tegenover de Centralen niet alleen mislukt — dat is het nu óók — maar het zou zelfs niet mogelijk geweest zijn er ook maar een begin van uitvoering aan te geven. En tegen dit integreerend deel der Entente-oorlogvoering zouden wij ons nu maar even gaan verzetten ? Want één convooi zal nog wel geen gewicht in de schaal leggen, maar wanneer deze poging lukt, zullen er toch wel meer volgen ? Of zullen we eerst behoorlijk aan de Entente vragen welke gouvernementsgoederen we wel mee heen en terug mogen nemen? Dan zou de goedmoedigheid van de verklaring, dat we heusch niets zullen smokkelen, wel weer hersteld zijn. BE TOEKOMST J. J. HONDERS. De leider der Nederlandsche sociaal-demokratie over onze buitenlandsche politiek In een persgesprek met een medewerker van de Leeuwarder Ct. heeft de heer Troelstra zich als volgt uitgelaten : „lk heb onlangs in de Tweede Kamer bij de behandeling der schepenkwestie gezegd, dat hier aan de monden van den Rijn ons - hart klopt, terwijl ginds in onze koloniën ons belang ligt. De betëekenis dezer woorden is niet altijd juist verstaan. Ze was geen andere, dan deze : onze geografische ligging reeds verhindert ons, een internationale politiek te voeren, die ons voortdurend zou bedreigen met vijandelijke daden, hetzij op economisch gebied, hetzij op militair terrein van Duitsche zijde. Het is zeker van groot belang voor ons volk, rijke koloniën te hebben. Dat de Amsterdamsche en andere exploitanten dier koloniën (onze Nederlandsche imperialisten) voor alles het behoud dier koloniën wenschen, is van hun kapitalistisch standpunt te begrijpen. Indien dit echter de allesbeheerschende factor onzer buitenlandsche politiek zou worden, zou het kunnen gebeuren, dat aan die koloniën onze onafhankelijkheid zou worden opgeofferd. M. a. w. : indien wij ter wille van die koloniën een bedekt of openlijk bondgenootschap met de Entente aangaan, loopen wij gevaar voor een vijandelijk optreden van Duitschland, dat ons ten eerste onze onafhankelijkheid en verder ook onze koloniën zou kosten. Het is deze overweging, die er mij toe heeft bewogen, toen , onlangs door het optreden der regeering inzake de in A merika '490 liggende schepen, de uiterste grens der neutraliteit ten gunste der Entente werd bereikt, zoo niet overschreden, er toe mede te werken, dat in de zand- en. grintkwestie en andere aanhangige kwesties ten opzichte van Duitschland minstens eenzelfde tegemoetkomende houding werd aangenomen." Wij zijn het met den heer Troelstra volkomen eens, Is de heer Troelstra dus Duitschgezind ? Neen. Maar wij die geenszins sociaal-demokraten zijn, nemen blijkbaar met onzen binnenlandschen politieken tegenstander het eenig juiste, nationale standpunt in ten opzichte van de groote lijnen der Nederlandsche neutraliteitspolitiek tijdens den oorlog. De vaart in de Noordzee Uit scheepvaartkringen wordt ons geschreven: Nu het bewezen is, dat zoowel in Nederlandsche als in Skandinavische wateren verankerde Engelsche mijnen zijn gelegd, en terwijl er op onze kusten bijna geen andere dan Engelsche mijnen aanspoelen, heeft de Times nog de vrijmoedigheid om te betoogen (en Reuter seint 't natuurlijk rond), dat 't wel Duitsche mijnen zullen zijn. want dat Duitschland die vernietigende machines langs de kusten heeft gestrooid „zonder daarbij maar eenigszins te letten op de wetten, die de menschelijkheid aan de naties voorschijft". Die brave Engelschen toch ! En toch hebben zij met die schijnheiligheid in Nederland succes. Want wanneer we , na al dit huichelachtige gedoe Engelsche verankerde mijnen vinden voor onze zeegaten en wanneer deze onzichtbare helsche werktuigen onze marinevaartuigen en de levens van talrijke' opvarenden vernietigen, zwijgen we en spreken zeer zacht van een „zee-evenement". Niet zoodra echter wordt in het aan ieder zeevarende bekende, door Duitschland versperde gebied een vaartuig met contrabande vernietigd en vallen er slachtoffers, of de Raad v. d. Scheepvaart en Ingezonden Stukken komen woorden te kort om tegen de bandieten der duikbooten te keer te gaan. Het onlangs voor den Raad v. d. Scheepvaart behandelde geval, waarbij de gezagvoerder door een der eerste schoten van een duikboot gedood werd, is weer typisch. Hij wist, welke risico hij liep. (Dat weet men bij de mijnen nooit, daarom zijn deze veel verraderlijker.) Het was hem bekend aan welk gevaar hij zijn vaartuig en het leven der bemanning bloot stelde: een zeer strafbaar feit, Maar aangemoedigd door Amsterdamsche Kamerleden en de pers, die de helden fêteert, vaart men er toch maar op los. Men verlangt waarschuwingsschoten en een beleefde invitatie om van boord te gaan, wanneer men zich in het onveilige oorlogsgebied waagt. Maar staat er op de Engelsche mijnen voor onze kust soms ook een Brit rnet zijn hoedje in zijn hand? De bemanning der Vlissingsche loodsboot en van de Frans Naerebout kwam om door de welbewust gelegde en verraderlijke Engelsche mijnen . .. Wij zwijgen, berusten en houden een collecte voor de nabestaanden. De Entente en onze handel Dat wij niet de eenigen zijn, die in de handelingen van Engeland en Amerika een middel zien, om den Nederlandschen handel en industrie na den oorlog voor langen tijd lam te slaan, blijkt uit een opstel in de Indische Mercuur^ waaruit wij het volgende aanhalen: „Hoewel men daarna meende met een tijdelijken maatregel te doen te hebben (het stopzetten der Indische telegrammen) bleef deze toch sedert ongewijzigd van kracht. Dc bedoeling was zuiver landbouw en handel te treffen .... Telegrammen van Britsch-Indië en de Straits werden doorgelaten, zoodra het eigen belang daarmede gemoeid was .... Telegrammen van Engelsehe firma's, in Indië werkzaam, werden niet aan- of opgehouden,- waardoor bereikt werd, dat
DE TOEKOMST Als de vos de passie preekt, die firma's handel konden'drijven ten koste van de ingezetenen, terwijl zij bovendien nog profiteerden van de weinige scheepsruirrite, hier verkrijgbaar." In het algemeen willen Indische belanghebbenden ons land een scherpe houding tegen Duitschland doen aannemen, opdat hunne belangen via Engeland geen schade lijden en zoo werd er ook op aangedrongen, dat onze regeering de Engelsche wenschen zou vervullen in zake de zand- en grintkwestie, opdat de telegramblokkade opgeheven zou worden. Zij hebben niet begrepen, dat die zaak slechts een voorwendsel was ter bereiking van het doel: den Nederlandschen handel een trap te geven. Het beste middel zou geweest zijn de Engelsche telegramblokkade te beantwoorden met een totalen stilstand van alle telegrammen van ons land naar de geallieerden, opdat niet onze burgers alleen de dupe worden van lage maatregelen ten bate van den vreemden handel. Dat zou geholpen hebben: alles stop zetten, ook de diplomatieke telegrammen, als het noodig zou zijn. Nog is het wellicht niet te laat, want nog is het telegramwezen naar Indië een paskwil. W. J. P. Vlaamsche kroniek (Van onzen V.-correspondent) „Belgische" theorie over de Vlaamsche beweging Fernand Passelecq. — La question flamande et 1'Allemagne. Berger Levrault, Paris. — Nancy. 1917. Op blz. 251 lezen wij: „De Duitsche staat, opgebouwd naar de plannen van Fichte's ideologie en van Bismarck's praktijk, is voor alles een pietmolen om alle particularisme te vernietigen en om zelfs den geest van autonomie te doen verdwijnen." En op blz. 246: „Dit — nm. dat de Vlaamsche beweging een sociale kwestie is — brengt er ons toe te begrijpen, dat die beweging geroepen is om zich als aan het nationale Belgische leven ondergeschikt te ontwikkelen " Zoo staat het heele boek vol: eenerzijds ongecontroleerde entente-propaganda-spreuken over Duitschland en zijn misdaden; anderzijds nietszeggende schijngeleerdheden met een sociologisch sausje er over. Voor wie graag iets te denken krijgt wanneer zijn oogen letters lezen is het een absoluut onleesbaar boek ; het bevat, geen enkele origineele gedachte; als het niet zoo vervelend was zou het lachwekkend zijn door zijn tot het uiterste gedreven pedanterie. Is er over dit boek dan niets anders te zeggen? Jawel, twee dingen moeten er nog opgemerkt: ten eerste dat het ons nóg eens bewijst hoe de „Belgen" nog altijd niets begrijpen van de Vlaamsche beweging, zelfs wanneer zij, zooals Fernand Passelecq, aangesteld zijn om er over te refereeren, en ten tweede dat het met Frans van Cauwelaert en zijne Vlaamschgezindheid, die door Passelecq bijna op elke blz. van zijn boek wordt opgehemeld, toch niet heelemaal in den haak moet zijn. Want hoe kan nu toch een echte flamingant geprezen worden door iemand, die de Vlaamsche beweging eene „subordonnée de la vie beige" noemt? Wie nü lust heeft om een résumé van Kurth en Pirenne te lezen, vele uittreksels uit Vrij België en uit. de werelkundig gemaakte verklaringen van de Broqueville alsook uit de uitgave van Vermeylen's theorieën, bezorgd ad usum franskiljonorum door Leo van Puyvelde, wie dat alles nog eens lezen wil, hij koope het boek van Fern. Passelecq. 491
Page 1 and 2: Onder leiding van: Prof. Dr. J. G.
Page 3: I DE TOEKOMST / Holland op z'n smal
Page 7 and 8: In de wandelgangen van de Kamer DE
Page 9 and 10: l leven-vernietigend zijn, zoodra d
Page 11 and 12: DE TOEKOMST hare vrienden gevolgd.
Page 13 and 14: DE TOEKOMST de Engelsche verklaring
Page 15 and 16: DE TOEKOMST het neutrale Zweden, ja
Page 17 and 18: DE TOEKOMST invoer van fondsen te w
Page 19 and 20: Statenbond-Idéalen DE TOEKOMST ING
Page 21 and 22: O! die dempkratie! De politieke hoo

Gebrekkige educatie

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?