Gebrekkige educatie

Een Duitsch-Hollandsche circus-wisseling Zooals bekend
treedt thans het Duitsche circus Hagenbeek in Holland
op en oogst, blijkens de recensies in de Hollandsche pers,
grooten bijval. De meeste door de Duitsche onderneming
geëngageerde artisten zijn Hollanders. Nog geen zesde deel,
namelijk veertien, zijn Duitschers, wien hier de uitreiking van
een broodkaart geweigerd wordt!
_ Reeds eenigen tijd reist in de Duitsche steden het Hollandsche
circus Corti Althoff rond, hetwelk van de zijde der Duitsche
overheden niet de geringste moeilijkheden in den weg wordt
gelegd. Het Hollandsche circus heeft zich, dank zijn voortreffelijke
prestaties, bij het Duitsche publiek zeer geliefd
gemaakt. Men mag alzoo verwachten, dat het Duitsche circus
Hagenbeek, hetwelk op het oogenblik in Holland als gast
optreedt en, gelijk de beoordeelingen aantoonen, de gunst van
het Hollandsche publiek bereids verworven heeft, door de
Hollandsche overheid met dezelfde billijke welwillendheid
behandeld wordt, welke de Hollandsche onderneming van
dezelfde soort in Duitschland ten deel valt.
Het lot der Elzassers in Frankrijk. De Libre Parole van
i2 Mei acht het noodzakelijk, de Elsassers in bescherming
te nemen tegen de beschuldiging, die hun in Frankrijk voortdurend
voor de voeten wordt geworpen, dat zij eigenlijk de eenige
oorzaak van den oorlog zijn. Het blad betoogt, dat deze beschuldiging
van allen grond ontbloot is en dat men daarom
moet ophouden, de Elzassers onaangenaam te bejegenen.
Dit is echter niet het eenige. De te Parijs verschijnende
L'Alsacien Lorrain publiceerde eenigen tijd geleden een lange
lijst van veroordeelingen. Alle veroordeelden waren Franschen
en allen hadden Elzassers en Lotharingers uitgescholden voor
„Boches".
Tenslotte nog iets uit de Populaire. De afgevaardigde Sixte
Quenin schrijft in dit blad: ÜAction Francaisc heeft het zoover
gebracht, dat zij een getuige uit het proces der Bonnet
Rouge, die in 1870 meegestreden en in dezen oorlog zijn zoon
verloren heeft, waagt bespotten. Zijn Eltassisch accent, zijn vierkante
schedel en zijn bril moesten het ontgelden. Deze
eigenschappen stempelen iemand dus bij onze chauvinisten
tot „Boche"! "
Bijzonder welwillend schijnen dus de overgeloopen Elzassers
en Lotharingers in Frankrijk niet behandeld te worden !
Hoe gruwelgeschiedenissen ontstaan. Onder het opschrift
„Zij die de geschiedenis maken" verhaalt G. de la
Fourchardière in het Parijsche blad P'Oeuvre van 30 April
het volgende, dat ongetwijfeld een zeer ernstige moraal bevat:
„Onze groote meester Anatole France vertelt aan zijn vrienden
een kostelijke geschiedenis, welke ik nog niet ii» de couranten
weergevonden heb. De heldin daarvan is een uit Noord-
Frankrijk gevlucht meisje, waarin een burgerfamilie uit Parijs
in het begin_ van den oorlog belang stelde en die haar in dienst
nam. Deze lieden wilden daarvan al heel spoedig partij trekken.
„Gij zijt zeker wel tegenwoordig geweest bij moordpartijen,
brandstichtingen en plunderingen ? Vertel ons eens wat daarvan."
„Neen, mevrouw, ik heb niets gezien. Ik was voor de aankomst
der Boches reeds gevlucht."
De familie, teleurgesteld, verloor hare. belangstelling in de
vluchtelinge en zij moest een anderen dienst zoeken. In den
nieuwen dienst herhaalde zich hetzelfde tooneel. Men vond
het ongehoord en een schande, dat een vluchtelinge uit Noord-
Frankrijk niets wist te vertellen. Zij dankten haar af.
Toen! ging het meisje een licht op en in haar derden dienst
beijverde zij zich met het verhalen van verschrikkelijke oorlogsgeschiedenissen.
Men verhoogde haar loon, men toonde haar
trotsch aan de bezoekers en beschouwde haar als een waardevol
artikel."
506
DE TOEKOMST
OP DEN UITKIJK
Een onheilspellende uitlating bewaarheid. Voor eenigen
tijd heeft generaal Foch gezegd: „Om den oorlog te winnen,
moeten wij een groot Amerikaansch leger hebben". (Matin
No. 12421 van 1 Maart '18). Dat leger is er niet en zal er
vooreerst ook niet zijn. Daarom verliest de Entente.
De passiviteit van de Engelsche handelsbalans. De
Beniner Börsen-Zeitung wijst op de ontstellende afmetingen,
die de passiviteit van de Engelsche handelsbalans begint aan
te nemen. Voor den oorlog overtrof de invoer den uitvoer
met gemiddeld 228 millioen Mark per maand; in December
1914 was de invoer echter ruim 717 millioen Mark grooter
dan de uitvoer; in Maart 1918 overtrof hij den uitvoer reeds
met ruim 1350 millioen Mark en volgens de officieele opgave
van het Engelsche ministerie van handel steeg dit cijfer in
April 1918 tot meer dan 1550 millioen Mark!
Amerikaansche justitie. De Chicago Tribune van 21 Maart
bevat een paar teekenende staaltjes van de beschaafde Amerikaansche
toestanden. Uit Lexington en Monroe komen weer
berichten omtrent negers, die door het volk werden gelyncht.
In Lexington werd het slachtoffer aan het spit gebraden, wat
een geliefkoosde straf in het vrije Amerika schijnt te zijn,
en in Monroe werd de neger door een dozijn gemaskerde
mannen uit het arrestlokaal gehaald en opgehangen. Van
eenige bestraffing der schuldigen blijkt als gewoonlijk uit het
telegram niets, evenmin als van eenige verontwaardiging van
de zijde van het Amerikaansche publiek of van de redactie
van het blad.
De voeding in Duitschland. De bekende kolonel Repington
schrijft in de Morning Post: „Over het algemeen moet men
tot de conclusie komen, dat de verhalen, die in Engeland
geschreven worden over de levensmiddel verhoudingen in
Duitschland, de moeilijkheden sterk overdrijven 'en dat niets
er op wijst, dat de toestanden ondragelijk zijn geworden of
dat zij van eenigen belangrijken invloed op den gang der
krijgsoperaties zullen zijn."
Zü willen zich vrij maken. Uit Sidney wordt aan de
Times bericht, dat de kolonie Victoria zal voorstellen, dat de
gouverneurs der koloniën in het vervolg niet meer vanuit
Engeland zullen worden gezonden, welk voorstel door de meerderheid
der Australische kolonies zal worden ondersteund.
De bewonderende Hollander : „Die medaille heeft U zeker
aan 't Westfront behaald?"
De Tommy: „Nee, in Transvaal".
t