HECHEHCHEUR STUDER RecWhcur Studer van de Bcrner Kantoni-politie heeft den arrestant Erwin bchlumpt, verdacht van moord, naar de gevangenis in Thun gebracht. Als hit hem een uur daarna in zijn cel wil gaan opzoeken. Blijkt dat de man zich heeft opge- hangen. Studer bevrijdt hem en ontdekt, dat hij nog niet dood is. Hij heeft mede- lijden met Schlumpf, die een ongelukkige jeugd heeft gehad en reeds een paar maal voor kleine misdrijven is veroordeeld, Schlumpf had daarna werk gevonden op een boomkweekerij, waar men tevreden over hem was. Hij had ook een meisje, ionja Witschi, waarmee hij zoo gauw mogelijk wilde trouwen. Maar op een avond wordt de vader van Sonja vermoord gevonden en Studer arresteert Schlumpf, die een betrekkelijk groot bedrag aan geld bij zich had. Als de arrestant weer is bijge- komen, probeert Studer in een vertrouwelijk gesprek het noodige van hem te weten te komen. Het een.ge wat hij echter verneemt, is dat Sonja Witschi nog een broer had, Armin, dien de verdachte niet mocht lijden. Erwin kan echter met vertellen waar hij geweest is op den tijd, dat de moord werd gepleegd. Studer wordt belast met de leiding van het onderzoek en begeeft zich naar Oerzenstein, het plaatste, waar de moord is gepleegd. In den trein ontmoet hij Sonja Witschi: het valt hem op. dat zij een grooten heeren-vulpcnhouder - een Parker — gebruikt om haar naam te schrijven in een boek. In Gerzenstein aangekomen, volgt hi) haar en ziet, hoe zij iets overhandigt aan een kappersbediende, die voor de • InV*!! 7" , w,nke ' staat - S '^" I"' h in de kapperszaak scheren en bemerkt, tme u. kl^, il" , d , en , vul P" t >ouder, dien Sonja gebruikte, 4n het zakje van zijn witte jas heeft. Als hu daarover een opmerking maakt, antwoordt de bediende, dat de vulpen een erfenis van Sonjas vader is. Daarna hooren Studer en de bediende een politiebericht door de radio omroe- n?r.Zl' r '\. S j WOrC " 9emaa ' tt van df ontvoering van lean Cottereau, den meesterknecht van den eigenaar der boomkweekerij, Ellenberger, In zijn hotel- L.L.eh H S i Ud ' r t, ^ '"T," in 9eSp " k ra " «" ""Sunstig uitzieid iong- mensch, die Armin Witschi blijkt te zijn. Daarop begeeft de rechercheur zich e„ aar m d h T,^ Van f"^" 9 "- '" ^ boTcrTndt h^ Cot. re u;^ge la Z gen doen Hii hen'?'/ 00alS hii ""'u ^ die Verder «"" '"^ mededeeling lil ^lo -T' bren9 ' , dc J n n " n "'" t« huis van Ellenberger. Deze is blijkbaar ook v',kï.ring ' " "" V " i ""' 1 am h " hoofd - 0ok hi * * ei 9ert iedere Studer brengt daarna een bezoek aan mevrouw Hoffmann, bij wie Schlumpf kranen de't ^r^ ^ ""'^ " '" br °""">. ingezien hij iets r.„ «sJ. ' burgemeester van Gerzenstein. Aeschbacher. een oom secretaris dl: T' '"'~" , ^ "^ *'" ond "^" Schwemm kent, die teven, secretaris der gemeente is. ,„.Y„ erV M 9enS ' aa ' StU n" 2I ^ d00r den br '8adier van de gendarmerie te Gerzen- stein Murmsnn, vertellen, hoe alles zich heeft toegedragen nadat de plaa^seliike eCnas sUT den , m00rd "P d ' h °»«" ^ flesfeld Het blijkt, da. Mu ma n H« W AU' »', ?" Scblum P fs sch "l d Belooft: hij is de meening toegedaan W„rY ' n J"^' ""' noord h «ft gepleegd. Volgens zijn theorie zou Witsch, zich ,n het bosch van het leven hebben beroofd en Schlumpf hebben «ken aToT T U " m,dde ! liik daar " a d " rolver weg te halen, zooda. het zou at/n aankLoen V " moord , .*"• Desnoods moes, Schlumpf zich wegens moord laten aanklagen, hi, zou hiervoor een som van drie honderd francs kriigen en zoodra zijn onschuld door het gerechtelijk onderzoek was gebleken m« SonU : h« ^r^u B mann wee \ o f k - da ' Sch,umpf op ^ ^^ * ^ ".', u._ • Zum L Bar en een bil,et van honderd francs heeft gewisseld. Studer vraag, hem wie hem da, heeft verteld. Da kan ik je met zeggen," zei Murmann. „Ik heb op den bewusten avond hiernaast mijn proces-verbaal zitten van hef fÄl^n"; Z" ^ erd er « etelefo ^erd, ik nam den hoorn niét .el("H m. V de i, ml " 1 u aa . m ' maar de ander heeft W naam niet gezegd, maar zei alleen heel gauw: „Schlumpf heeft in Zum Baren een biljet van honderd gewisseld...." en toen ik vroëfi me wien ik sprak hoorde ik alleen maar een kort klikken de ander had de verbinding al verbroken." - "Ken. . . . ne „hn wat heb je toen gedaan?" ov.nliH b ni h ots , ' vt ' r Ü | ' ,s gfdaan; ik heb in«n proces-verbaal klaar gemaakt en ben daarna om twaalf uur in«n ronde door alle café's gaan doen. In „Zum Bären" heb ik even met den waard gesproken en hem gevraagd of het waar was. dat Schlumpf een biljet van honderd had gewisselA. „Ja," zei de waard. „Vanavond om negen uur ongeveer. Schlumpf heeft een halven lite; rooden wyn bestfld toen een cognacje gedronken, daarna twee groote glazen bier en' daarna nog een cognacje...." Het verbaasde m«. dat Schlumpf du altid^Ä'xe h n ad h e V k , heb fk, 1 waard 8 evraa « d of Sch "mS vérh.'il h " * ï \r eet l lle waard 8 eze « d ' anders noüi t. en het ^h V ^ tm 00k - Mlsschle n. 200 had de waard gemeend, moest Schlumpf Sonja opgeven, nu haar vader dood was. .. Ik heb toen nog getelefoneerd en gevraagd of ik Schlumpf moest arresteeren en de stadhouder heeft mij er de opdracht toe gegeven. Maar toen ik den jongen den volgenden ochtend wilde halen, was hj weg. . Toen heb ik de kantons-poiitie getelefoneerd. ..." En heh je dé kUIHBI van En er wat gevonden? Murmann schudde zyn breeden sem .... „Niets," zei hy. „Althans niets bezwarends." „Waren er boeken in de kamer?" Murmann knikte. „Wat voor boeken?" „Ach, weet je, zoo van die dingen met gekleurde omslagen. „In liefde vereend", en „Onschuldig schuldig " „Ben je er zeker van, dat er één zoo heette?" „ „Onschuldig schuldig"? Ja, heel zeker. En er wacen ook nog van die detective-geschiedenissen. John Kling heeten ze, geloof ik..,. Weet je, van die echte struikrooversromans." „Ja, zei Studer, „ik weet het " Hij stond al lang weer in de schaduw, by het raam. Nu draaide hy zich om. Op den weg raasden er drie auto's voorby. En nadat Muder hun lichtschynsel voorby had zien gaan, vroeg hij zachtjes, zonder zich om te keeren: „Aeschbacher heeft toch een auto?" „Ja," zei Murmann. „Je bedoelt wegens die geschiedenis met Cottereau? Maar dan vergis je je toch.... Ellenberger heeft mii nog na het ongeval gehaald, ik bedoel nadat hy met Cottereau was aangereden. Die oude was woedend! Ik heb toen natuurlijk direct den burgemeester opgebeld en die is met zyn eigen auto gekomen. Hy heeft zelfs nog Gerber meegebracht, den kappersbediende, je weet wel en die was op zyn motorfiets. En ik ben met Aeschbacher meegereden. We hebben den heelen nacht naar Cottereau gezocht. Voor dien tyd had ik nog Bern opgebeld, om te vragen of zij op alle auto s wilden letten. Maar dat heeft tot niets geleid. Waar heb je Cottereau gevonden?" „In het bosch," zei Studer nadenkend. „Daar, waar jullie hem met gezocht hebben... Maar hy heeft zyn mond niet open willen doen. ' r Stilte. Ergens naastaan. kraste er een luidspreker. Het klonk als het geblaf van een heeschen hond. „Zeg," zei Studer plotseling. „Ellenberger heeft je toen toch gezegd, dat je zyn meesterknecht door de radio moest laten ODSDOren? Is het niet?" t ^ F Murmann knikte. r „Ik heb het alleen maar by de kantonspolitie laten melden, en die heeft toen voor de rest gezorgd." „Ik wil wel eens zien, of wö den appel niet gauwer ryp kunnen krygen. . . r Murmann staarde zyn collega aan. Wat bedoelde Studer met die uitdrukking? Murmann was er'zelf niet eens by geweest. . „.... en andere, die moetje bewaren, die worden pas later ëoed Afwachten, rechercheur, tot de appel ryp wordt " „Morgen is er muziek in „Zum Bären", dan spelen ie vrienden er kaart, zei Murmann bij het afscheid nemen. „Aeschbacher komt dan, en ook de oude Ellenberger "' „Dat kan aardig worden." zei Studer. Toen vroeg hy, hoe Murmanns vrouw eigenlyk van haar voornaam heette: Annv of Emmy? J — Neen, zei Murmann, ze heette Ida, en hy noemde haar Idy als hy haar nep. En of Studer soms een vogel had, dat hy zoo'n belang stelde in voornamen van vrouwen?" Studer schudde zyn hoofd. — Dat was maar zoo'n gewoonte, zei hy grijnzend. Goedenavond. ... Na een paar passen keerde hy echter weer om. „Zeg, Murmann," zei hy, „heb je ook een onderzoek in de keuken van mevrouw Hoffmann ingesteld?" „Oppervlakkig. Ik dacht, dat ik er de browning zou kunnen vinden.... „Denk eens na in de keukenkast, op de bovenste plank, daar lag toch een stapel pakpapier " „Ja. ja. dat herinner ik me heel goed. Er zat .een stuk blauw papier tusschen. zooals men gebruikt om er suikerbrooden in te pakken. Ik heb den stapel er uitgenomen terwyl mevrouw Hoffmann naar den winkel was gegaan en heb er in gebladerd. Er zat niets tusschen. Hoezoo?" - ■ o m > C to m , Omdat ik dat ding hier." Studer klopte op zyn achterzak, „onder daï stuk blauw papier heb gevonden " ^Ah " zei Murmann, haalde zyn tabakszak tevoorschyn en stopte zyn pyp. „Ah " zei hij toen nog eens. En in de keuken zijn sinds dien tyd geweest: Sonja, de onder- wijzer Schwomm. de kapper Gerber — maar in ieder geval met Schlumpf! Ja, en nu ga ik naar „Zum Bären"." Let dan op, om elf uur... ." zei Murmann en blies witte rook- wolken uit zyn pyp. „Aeschbacher zit er beslist te kaarten. En om elf uur de radio " De duimafdruk. De avond was kil. Studer rilde terwyl hij het korte eindje van Murmann naar „Zum Bären" liep. Hy besloot nog een groc te drinken; de verkoudheid meldde zich weer met een drukkend gevoel in zyn hoofd en een onaangename kriebeling in zijn keel. Maar de rechercheur wilde'niet in de gelagkamer zitten. Hy vroeg den waard, die aan de deur stond, of er geen andere kamer vry was. De waard knikte. De kamer lag naast de gelagkamer, de deur tusschen de beide vertrekken stond open. Aan den anderen kant ging het tamelyk luidruchtig toe: een gezoem van verscheidene stemmen, met er boven uit klinkend gedeelten van melodieën, die de luidspreker uitspuwde (hè, dacht Studer, staat hij ään....?). Toen zei er teen stem: „Een vierde van klaveraas met stuk en een derde van de nel " Bewonderende uitroepen weerklonken. Toen zei dezelfde stem: „En solo...." , , „.. De klank van deze stem deed Studer ergens aan denken. Hy kwam er echter pas op, toen de omroeper zich in de radio meldde: „U hoort nu tot besluit van ons populair concert " Ja, de omroeper sprak hoogduitsch, maar zyn tongval, zijn manier van spreken leek op de stem, die de bewonderende uitroepen had afgedwongen De vrouw van den waard bracht den groc, ze ging zitten, vroeg hoe het ging, of hy nogal opschoot met het onderzoek, volgens haar meening was Schlumpf natuurlyk de dader Maar er waren er meer, die er de schuld van waren, dat dergelyke mis- daden in een stil dorp als Gerzenstein konden gebeuren Het was eigenaardig. De waardin praatte en Studer had den indruk Gritli Wenger te hooren jodelen. En toen de waard er ook nog bij kwam (veel jonger leek hij dan zyn vrouw, hij had O-beenen en was, zooals later bleek, wachtmeester by de dragonders ge- weest), ja, toen de waard begon te praten had hy waarlyk de stem van den komiek Hegetschweiler. Waar hadden de menschen hun eigen stemmen gelaten? Waren zij door de radio vergiftigd? Hadden de luidsprekers van Gerzen- stein een nieuwe epidemie veroorzaakt? Stemmen-verwisseling? Daar, daar was het weer.... In de gelagkamer beklaagde er zich een, dat hij mets meer had te drinken, en hij zei deze eenvoudige woorden op zoo'n zangerige manier, dat Studer meende, den schlager: „Ich hab' kein Auto. ich hab' kein Rittergut " te hooren De rechercheur ging voorzichtig naar de verbindingsdeur. hy hield zich wat achter den post, en keek het vertrek rond. Aan de tafel, waaraan hij dien middag gegeten had, zaten vier mannen. Het opvallendst zag een er , uit, die zich in den hoek gedrukt had. Het was een zware, dikke man. Een grijze katersnor stond stekelig op zyn bovenlip; zyn gezicht was rood en liep naar boven spits toe, de kin zat als het ware gebed in vetplooien. Zijn hoofd gloeide, langs zijn voorhoofd hing een eenzame, bruine lok haar. ' Wie die man daar was, vroeg Studer zachtjes aan de waardin: Die met die snor? Dat was Aeschbacher, de burgemeester. Studer glimlachte; hy moest aan den ouden Ellenberger denken en aan zyn korte, maar treffende karakteriseering: een varken, dat belroos heeft Maar het klopte toch niet heelemaal, dacht Studer by zichzelf. Aeschbacher had merkwaardige oogen. zeer, zeer merkwaardige oogen. Sluw. half weggedoken.... Neen. een kalf van twee dagen oud was dat niet.... Da burgemeester had als partner bij het kaartspel een man. die op de plaats van zyn hoofd een helgele, reusachtige badspons scheen te dragen. Studer zag den man slechts van achteren, maar nu hoorde hy ook zyn stem: „Ik moet helaas, helaas passen...." Het was de stem, die daarnet had geklaagd, dat er mets meer te drinken was. de stem die als van een chansonnier klonk.... „En wie speelt er met den burgemeester?" vroeg Studer. „Dat is onderwijzer Schwomm." Ah, zoo, is dat Schwomm, dacht Studer. De man had blond, krullend haar. Hy droeg een hoogen, styven boord, zyn donkere jas was beslist naar Vrij van pijn - FYRACYLI Htt go«de «n aong«w82«n middel t«g«n hoofdpijn, kiwpijn, »nuwpijntn, rheumati«k «te Ook gij moetl hot terstond beproeven. Waarom zich du« do siem- ming »• laton bederven? FYRACYL in do lila doos bij Apothekers en Drogisten 3 poeders 15 et. — 3 tabletten 13 et. — 20 tabletten 45 et. Probeert^terstond FYRACYL maat gemaakt. . . . Studer zag ook nog zyn handen. De haartjes er op glans- den in het licht der lamp. fZie vervolg verder in dit no.) r$m KLAAR . . . achter nog niet. Achter de mooie witte tanden zit het verraderlijke tandsteen, dat op den duur de tanden losmaakt en tot uitvallen brengt. Zeven van de tien mensen lijden aan tandsteen! Door poetsen met gewone tandpasta's wordt dit tandsteen niet verwijderd. Het dringt hoe langer hoe dieper tussen tanden en tandvlees en berooft ten slotte de wortel van zijn houvast. Van gewone tandpasta's wordt meestal gezegd, dat zij de tanden wit houden. Solldox, de nieuwe Nederlandse tand- pasta, doet meer dan de tanden wit maken, — zij beschermt ze tevens door de vorming van tandsteen te verhinderen en de reeds aanwezige tandsteen te verwijderen. Want Solidox is de enige tandpasta, die Sulforlcinoleaat bevat, een preparaat, dat tandsteen oplost, zonder het tandglazuur te schaden. Begin nog heden Uw tanden te verzorgen met Solidox- tandpasta. Gebruik Solidox tweemaal per dag en ga twee- maal per jaar naar Uw tandarts. SOLIDOX TEGEN TANDSTEEN Alleen Solidox beval Sulforicinoleaal (Ned. Octrooi 19I7H), dat tandsteen, de hoofdoorxaai van land- ziekten, verwijdert en voorkomt.