granida - Dani Cuypers

Sonder te dencken, dat in ’t cruidt
Dickwils slangen gladt van huidt
Sijn verholen,
Loopt ghij dolen,
Maer nochtans hoe seer ghij vliedt,
Dat ghij mijn haet, en dunckt mij niet.
Want doe wij laest van ’s avonts laet
Songen tot den dageraedt,
Met elckander,
En uit d’ander,
tot den dans ick u verkoos,
Bloosden uw wangen als een roos.
Mompelen hoord’ ick op dat pas,
Dat dat geen quaet teken was,
En wanneer jck
Heel begeerlijck
Kussen quam uw mondtjen teer,
Repten uw lipjes, docht me, weêr.
’t weigeren, en d’afkeericheit
Voecht soo wel niet, alsmen seyt
Voor de vrouwen,
’t can haer rouwen,
Die geboden dienst versmaedt,
Wenschter wel om als ’t is te laet.
Sus, sus, wat of ick daer mach hooren
Ritselen inde hagedooren?
Is sij ’t, sij sal mij niet ontvlien.
Neen, Dorilea al gesien,
Nu suldij hier met geen een kusjen óf
raken.
Dorilea
Daifilo seg ick, ghy sult het te gróf maken.
Daifilo, laet mij staen.
Daifilo, laet mij gaen.
31
Zonder te bedenken dat in het struikgewas
dikwijls gladde slangen zijn verscholen,
loop je te dolen.
Maar hoezeer je mij ook ontloopt, geloof ik
niet dat je een hekel aan me hebt.
Want toen we laatst van de late avond
tot de vroege ochtend zongen
met elkaar
en ik jou boven de andere meisjes verkoos
voor de dans, bloosde je hevig.
Op dat moment hoorde ik mompelen dat
dat geen kwaad teken was; en toen ik vol
begeerte je lieflijk
mondje begon te kussen,
kusten jouw lipjes, dacht ik, de mijne wel
terug.
Weigeren en afwijzend zijn past vrouwen
niet zo goed
als men zegt.
Het kan hun berouwen.
Wie een aangeboden dienst weigert,
wil die vaak wel als het te laat is.
St. st. wat hoor ik daar ritselen in
de hagedoorn?
Als zij ´t is, zal ze me niet ontkomen.
Nee, Dorilea, ik heb je gezien, nu zul je
hier niet
zonder kusjes wegkomen.
Dorilea
Daifilo, ik zeg je, doe niet zo lomp,
laat me met rust,
laat me gaan.