Opportuun september 2010 - Openbaar Ministerie

‘Ik hoor nu
veel meer
burgemeesters
het belang
van het OM
benadrukken
dan vijf, zes
jaar geleden’
De politiek is rupsje nooit genoeg
als het om veiligheid gaat. Welke
prioriteiten moet het OM volgens u
stellen?
‘de ambitie vanuit de samenleving
en de politiek is hoog. Het OM wil
dat waarmaken. dat valt zeer te
prijzen, maar een organisatie die
onder druk staat en die keuzes kan
maken moet het lef hebben om dat
ook te doen. dat gebeurt niet zo
expliciet vind ik en misschien wel
omdat het OM eigenlijk de drive
heeft alle problemen op te lossen.’
Het OM wil te veel.
‘Het OM is een complexe organisatie
met een zware maatschappelijke
taak. Ik ga niet zeggen dat het
makkelijk is. Het is volgens mij een
van de moeilijkste publieke taken
om tussen, en met, de politie en
bestuur en onder grote maatschappelijke
belangstelling het werk te
doen met behoud van rechtstatelijkheid.’
Zou het helpen als er op het hoogste
bestuurlijke niveau nauwer zou
worden samengewerkt?
‘Ik denk dat de afgelopen jaren de
relatie tussen OM, bestuur en politie
al veel sterker is geworden. dat
Wederhoor
helpt. Ik hoor nu veel meer burgemeesters
het belang van het OM
benadrukken dan vijf, zes jaar
geleden. Ook de samenwerking met
het departement verloopt goed,’
De burgemeesters vallen onder de
minister van Binnenlandse Zaken,
net als de politie. Is het tijd voor één
ministerie van Veiligheid?
‘Er is een sterke politieke stroming
die een landelijk aangestuurde en
lokaal verankerde politie wil. dat is
een belangrijk gegeven. de politiek
beslist over de departementale
indeling. Het enige wat ik zeg is dat
we moeten oppassen het begrip
justitie in te leveren voor het begrip
veiligheid.’
Tekst: Miek smilde
Foto: Robin Utrecht
LEF VAN
TwEE KANTEN
‘Het is gevaarlijk de prestatie van het OM alleen te vatten
in termen van productie. dat leidt er te gemakkelijk toe
dat veranderingen in afdoening een op een worden
vertaald in budgettaire gevolgen. de inzet van het OM is in
toenemende mate gericht op maatschappelijke effectiviteit.
Of daar een te tellen strafzaak uitrolt mag niet de
eerste inzet zijn. de politieke wensen gaan ook steeds
meer uit van de verbijzondering van de OM-interventie.
dat kan in de ogen van het OM niet zonder financiële
vertaling blijven. de keuzes liggen in eerste instantie
daar, bij de politiek. Het OM zal met een steeds groter
wordende transparantie van zijn activiteiten - daar vind ik
mij op een lijn met Van der Vlist - de grenzen van zijn
kunnen moeten aangeven. En het OM mag dan verwachten
dat het departement niet alleen de formulering levert
van een politieke wens, maar het platform biedt om die
grenzen te verkennen en daarin gezamenlijk op te trekken.
dat is lef van twee kanten! Zo wil ik graag mijn altijd
boeiende overleg met Hans van der Vlist over de prestaties
van het OM vorm en inhoud geven.’
Henk van Brummen, procureur-generaal
Eigen fiets
Het zal je maar gebeuren. Je zet de fiets netjes op slot. Achter de Hema in
een drents dorp. Kom je terug met je halve worst, fiets weg. dus doe je
aangifte. En zowaar. de dieven worden gepakt. Maar de fiets was al lang
foetsie. Via een heler onder de billen van een ander terechtgekomen, die
er noest kilometers mee weg trapt.
dat de heren stelers werden gepakt was trouwens niet zo verwonderlijk.
Op de fietsenstalling bij de Hema stonden namelijk camera’s gericht. die
registreerden hoe twee mannen de fiets in een auto laadden. Inclusief
kenteken. Dus dat was een eitje. de dieven gaven hun vergrijp ook grif toe.
Nadat ze de beelden hadden gezien dan toch. Omdat het goede bekenden
waren, werden ze voor het hekje gebracht.
Zoals het betaamt kreeg het slachtoffer een berichtje van het OM. Hij liet
weten zijn schade graag vergoed te willen zien. Hij had namelijk een
nieuwe fiets gekocht. Tweedehandsje, dat wel. Het geld groeide hem niet
op de rug. Hij legde keurig een factuur van het tweewielig ros over. Van een
heuse fietsenhandel met een nummer van de Kamer van Koophandel en
al. En toch. Ik wist het niet.
Het was niet het bedrag. driehonderd euro voor een fiets. dat kan. Ook
voor een tweedehandse. Uit de bon bleek ook dat het bedrag was voldaan.
Handtekening van de verkoper erbij. Niets mis mee. Nee, het zat em in iets
anders. Het ging om de naam van de fietsenboer: ‘de zwarte fietsenmarkt’.
Vroeg me bijna af of hij er z’n eigen fiets had terug gekocht.
Tekst: Jan Hoekman, officier van justitie
Hoek van Jan
Opportuun 9 - september 4 - mei 2010 2010 - Naam - Hoekman artikel | 9