Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Blootgesteld
zichten maakten haar verdrietig. Het was zelfkastijding. Elke
foto voelde als een zweepslag. Bij de laatste foto zoomde ze in,
zodat er op het scherm een doffe wirwar van kleuren te zien
was. Precies, dacht ze, zo was het.
De docent belde op het moment dat ze de computer uitzette.
Hij vroeg hoe het nu met haar ging. Ze waren best een beetje
geschrokken allemaal. Ze glimlachte. Ze voelde zich al beter.
Waarschijnlijk een griepje, niets meer. Hij vroeg: ‘Dus je wil
volgende week weer komen poseren?’
Ze twijfelde geen seconde. ‘Absoluut,’ zei ze.
De docent haalde opgelucht adem. Als ze volgende week nog
niet helemaal fit was dan moest ze dat gewoon aangeven. We
kunnen altijd de sofa er weer bij halen.
Ze stapte onder de douche en scrubde zichzelf met een ruwe
handschoen. Daarna pakte ze haar tandenborstel en poetste
haar tanden. De tandpasta liet ze uit haar mond lopen en over
haar naakte lichaam vloeien. De witte pasta spoelde ze weg
met de douchekop, waarna het in de draaikolk tussen haar
voeten verdween. Enkele seconden bekeek ze de tandenborstel
in haar hand. Haar vingers trilden. Toen draaide ze, in
een moment dat was omwikkeld met schaamte en spanning,
de borstel om en stak de achterkant in haar keel. Zo diep
mogelijk. Eén keer. Twee keer. Ze kokhalsde. Drie keer. Na
afloop maakte ze met een washand het doucheputje schoon.
Haar gêne probeerde ze te negeren. Ze haalde een hand over
de beslagen spiegel en dacht: ík maak de dienst uit.
‘Probeer je hele lichaam te ontspannen,’ zei de docent de week
daarop. Ze knikte en verlegde haar benen. De klas schuurde
door. Er werd een vel omgeslagen. De docent zocht oogcontact
met haar en begon toen met zijn armen langs zijn lichaam
te zwiepen. Hij blies zijn borst vol lucht en ademde die op
Gouden tijden, zwarte bladzijden 22