Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Boodschap
Hoeveel schrijvers die gelukkig getrouwd waren, kinderen
hadden, factoren die de brutale ontvoering die hij voor ogen
had compliceerden?
Toen ik op een avond van een lezing in Eindhoven terugkeerde,
stond hij me op te wachten bij mijn deur. Ik woon
in een rijtjeshuis zonder voortuin in Tilburg-Noord; niet de
beste omgeving, voor comfort noch voor inspiratie.
‘Meneer, mag ik u iets vragen?’ begon hij. Het was kwart voor
elf en pikdonker. Ik was een beetje bang, dat is mijn laatste
herinnering. Van wat er daarna gebeurd moet zijn, herinner
ik me niets. Een hiaat in mijn geheugen. Het lijkt me trouwens
tijd voor een witregel. We gaan weer even onder water.
Koenraad wilde thuisblijven om de boodschappen te ontcijferen,
maar zijn werk riep. Hij was schrijver van korte, wervende
teksten voor websites, werk dat hij uit geldnood deed
tot hij iets beters voorbij zou zien komen. Tijdens het werken
dacht ik werd wakker in een bedompt hok van nog geen zes
vierkante meter, een raamloze kamer met een slot op de deur.
Een eenzaam gloeilampje bungelde boven me. Het plafond
liep naar beneden af waardoor ik alleen langs de muur rechtop
kon staan. Ik lag op een matras. Ander meubilair bestond
uit een emmer en een bureautje met een ouderwetse computer
– zonder internet, zo zou ik al snel ontdekken.
Ik kwam overeind. Mijn hoofd tolde. Er zat een soort handboei
om mijn rechterarm, een handboei aan een ketting
waarvan het andere eind aan de verwarming was bevestigd.
Het was duidelijk: ik was – en ben nog altijd – ontvoerd.
‘Hallo? Help!’ riep ik.
Ik deinsde achteruit toen de deur openging en een jongeman
in de deuropening verscheen. ‘Jij!’
‘Ik,’ zei hij onderkoeld.
Gouden tijden, zwarte bladzijden 56