Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Blootgesteld
was ze terug te zien. Zittend, staand, lachend, serieus, kleurrijk.
Ze liet haar blik over alle portretten en schetsen glijden.
Elke student stond wiebelend naast zijn eigen werk te wachten,
met een hoopvolle glans in de ogen. Ze genoot van de
stilte in het lokaal. De stilte waar zij de controle over leek te
hebben. De rollen waren omgedraaid. Het was nu haar beurt
om te aanschouwen. Ze glimlachte bij het zien van een kleine
tekening. Ik mocht willen dat ik zulke borsten had, dacht ze.
‘Ja,’ zei ze toen. ‘Echt heel knap.’
De docent keek haar met opgetrokken mondhoeken aan.
Zichtbaar in zijn nopjes om het compliment dat hij indirect
had verworven. Hij zei: ‘We hebben bedacht dat je een portret
mag uitkiezen om mee naar huis te nemen. Als bedankje.
Voor alle keren dat je hier was. Zie je er eentje die je mooi
vindt?’
‘Eentje uitkiezen?’ stamelde ze. ‘Maar ze zijn allemaal zo knap
gemaakt.’
Moest ze echt een keuze maken? Opnieuw keek ze naar de
hele rits portretten die om haar heen stond. Sommige leken
zo ontzettend goed. Het viel haar op dat ze haar blik niet
gelijk op de buik en de benen richtte – een automatisme wanneer
ze in de spiegel keek, of naar een foto van zichzelf. Ze
zag, voor het eerst sinds tijden, zichzelf terug op al die portretten.
Als een geheel. Als Sophia.
Tien minuten later stond ze buiten. Het begon te regenen.
Mensen op straat grepen naar hun capuchon of ontvouwden
hun paraplu. Versnelden de pas. Ze stak haar arm uit en voelde
de dikke druppels op haar handpalm landen. De jongen
met de pet had grijnzend zijn vuist gebald en de andere studenten
plagerig toegejuicht. Ze hief zijn abstracte constructie
boven haar hoofd en rende naar haar fiets toe.
Gouden tijden, zwarte bladzijden 24