Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Gouden tijden, zwarte bladzijden 47
Laatste slag
reizen zijn uitgezet. Lang blijven ze gelukkig niet; binnen een
maand zijn ze over het algemeen vertrokken. De groep die
een jaar lang het eiland met mij heeft gedeeld kon pas weer
weg toen andere schepen arriveerden. Hun eigen schip had
averij opgelopen die zijzelf niet meer konden herstellen. Het
was een moeilijk jaar, waarin ik elke seconde op mijn hoede
moest zijn. Toen ben ik na een felle achtervolging gewond geraakt,
maar ze kregen mij niet te pakken. Het heeft me extra
voorzichtig gemaakt.
In die tijd rukten de ratten op. Ongedierte dat zich als verstekelingen
had verschanst in de diepste ruimen en de vrijheid
op het land had gezocht en gevonden. Hier is het voor
hen een waar paradijs waar geen natuurlijke vijand bestaat,
behalve de mens. Binnen de kortste keren hadden zij de overhand
in het landschap. Ze jagen mij nog steeds de stuipen op
het lijf.
Telkens als de wind iets afneemt kom ik half overeind en zie
ik in de verte de masten hevig heen en weer gaan. Zeilen zijn
losgeslagen en de schepen maken water. Hoewel ze gedrieën
voor anker liggen in de betrekkelijke beschutting van de baai,
is de storm zo zwaar dat er geen redden aan is. Dat ze zullen
zinken is duidelijk.
De Heren xvii ben ik veel dank verschuldigd. De voc heeft
mij rijkdom gebracht, maar ik heb daar ook hard voor moeten
strijden. Zouden ze wel begrijpen dat het geld dat ze mij
toebedelen een schamele fooi is uit de opbrengst die ik hun
bezorgd heb? Nog geen drie jaar geleden was er nauwelijks
een plek om handel vanuit te drijven en nu heb ik ze Jakarta
bezorgd. Met dat arrogante godswaanzinnige heethoofd Coen
heb ik Tidore veroverd. Gelukkig had hij goed in de smiezen
wie in deze streek het gezag voert: ik, Pieter Both, de eer-