Download Gouden tijden, zwarte bladzijden (pdf) - Literair Werk

Gouden tijden, zwarte bladzijden 53
Boodschap
In een slordig handschrift dat hem niet bekend voorkwam werd
Koenraad eraan herinnerd dat grote rampspoed in aantocht was
en dat hij slechts een paar dagen de tijd had om de benen te
nemen. ‘Je moet hier weg!’ stond er in grote schreeuwerige bent
u er nog? Is de politie onderweg? Begrijp me niet verkeerd, ik
heb in de jaren negentig vele projecten gesteund om mensen
aan het lezen te krijgen, maar toch moet ik u vragen om uw
ogen van de letters af te wenden en hulp te zenden, bij voorbaat
dank. Nu we onder elkaar zijn verzoek ik u dringend
mijn verhaal zeer serieus te nemen. Het is een godswonder
dat deze noodkreet u überhaupt heeft bereikt, maar het bevestigt
mijn hypothese dat hij gemakzuchtig is geworden. Hij
– mijn kwelgeest, de man met de sleutel – leest de verhalen
die ik voor hem opstel niet langer, doet ze blind op de post,
smijt ze ongelezen het web op. Ik weet niet wat voor iemand
u bent, of dit verhaal voor een tijdschrift of een verhalenwedstrijd
of een bundel of een website bedoeld is. Mijn inschatting
is dat u een leraar of bibliothecaresse bent. Zit ik in de
buurt? U hebt iets met taal. Misschien bent u net als ik een
schrijver met een indrukwekkend resumé die door omstandigheden
buiten zijn beheersing in de marge is beland. Waarschijnlijk
hebt u van me gehoord. Mijn naam is Rudolf Slabbers
en ik heb een nieuw dieptepunt bereikt. Vroeger haatte
ik mijn naam. Ik vond hem meer passen bij een verlopen
misdaadverslaggever dan bij een schrijver van bestsellers. Nu
zijn er donkere nachten zat waarin ik het mezelf inprent: ik
ben Rudolf Slabbers en ik ben hier en ik ben nu. Ik ben 54
jaar oud. Geboren en getogen in Uden. Mijn vader, moge hij
rusten in vrede, heette Bart en mijn moeder, moge zij rusten
in verzorgingstehuis De Wielewaal, heet Hennie.
Die identiteit is het enige wat me nog rest om me aan vast te
klampen. Mijn bezittingen, mijn huis en mijn pennenvruch-